در دو قرن اخیر شاهد رشد فوقالعاده تحقیقات در زمینه سرزمین و مردم مشرق زمین بودیم. دانشهایی که اسلام شناسی، شرقشناسی، ایرانشناسی و هند شناسی نام گرفته همه معطوف به اهداف و کارکردهای کاملا مشخص سیاسی و اقتصادی بود. در مقابل، در صد سال اخیر در ایران برای مدیران جامعه، چنین کارکردهایی وجود نداشت و تاریخ یک نیاز حیاتی تلقی نمیشد. بسیاری از شاخههای پژوهش تاریخی یک تفنن، یا تعلق علمی و شخصی بود.
کد خبر: ۶۴۳۵۶۳ تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۱۱/۱۷