یادداشت/شهربانو بهروزیان؛کارشناس ارشد روانشناسی مرکز مشاوره آرامش معاونت فرهنگی و اجتماعی استان بوشهر؛

مقابله با فرد پرخاشگر

یادداشت/شهربانو بهروزیان کارشناس ارشد مرکز مشاوره آرامش معاونت فرهنگی و اجتماعی استان بوشهر؛

چرا بازی در سن مدرسه برای رشد عاطفی مهم است؟

فرزند شما ممکن است فرصت‌های زیادی برای بازی با سایر کودکان در مدرسه داشته باشد، اما بازی با شما هنوز هم نقش مهم و ویژه‌ای دارد.
کد خبر: ۱۵۲۱۳۹۲

به گزارش جام جم-بازی برای همه جنبه‌های رشد کودکان، از جمله رشد عاطفی، مهم است.کودکان در سن مدرسه می‌توانند از طریق بازی، احساسات جدید را کشف کرده و مدیریت آنها را تمرین کنند. بازی یکی از راه‌های اصلی یادگیری و رشد کودکان است. این امر برای همه زمینه‌های رشد از جمله رشد عاطفی، مهم است.

شروع مدرسه به معنای تجربیات و احساسات جدید و شدید زیادی برای کودکان است. وقتی کودکان بتوانند این احساسات را درک و مدیریت کنند، به آنها کمک می‌کند تا با دیگران کنار بیایند و یاد بگیرند. بازی راهی مهم برای کودکان در سن مدرسه است تا مهارت‌های عاطفی خود را تمرین کنند  و گاهی اوقات فقط احساسات خود را بیرون بریزند.

فرزند شما ممکن است فرصت‌های زیادی برای بازی با سایر کودکان در مدرسه داشته باشد، اما بازی با شما هنوز هم نقش مهم و ویژه‌ای دارد.

بازی کردن با فرزندتان برای مثال، پرتاب توپ به سمت یکدیگر یا انجام یک بازی تخته‌ای با هم به فرزندتان این فرصت را می‌دهد که احساساتی مانند شادی و ناامیدی را در یک محیط حمایتی تجربه و ابراز کند. این کار رابطه شما را نیز تقویت می‌کند و همه اینها تمرین خوبی برای زمانی است که فرزندتان با دیگران بازی می‌کند.

کودکان در سن مدرسه به نحوه مدیریت احساسات شما نگاه می‌کنند. وقتی احساسات خود را به روش‌های مثبت مدیریت می‌کنید، می‌توانید الگوی خوبی باشید. برای مثال، می‌توانید بگویید: «من احساس ناامیدی می‌کنم، بنابراین می‌خواهم کمی مکث کنم و سه نفس عمیق بکشم».

از بچه‌های مدرسه‌ای و احساساتشان چه انتظاری باید داشت؟

وقتی فرزندتان به مدرسه می‌رود، احتمالاً:

شروع به یادگیری مستقل بودن می‌کنند.

تا ۸-۹ سالگی شروع به درک دیدگاه‌های دیگران می‌کنند.

درک درستی از درست و غلط دارند، اما ممکن است کارهایی مانند دروغ گفتن یا دزدی نیز انجام دهند.

بعضی از کودکان مراحلی را طی می‌کنند که ابتدا پر سر و صدا و با اعتماد به نفس هستند و سپس ساکت و خجالتی می‌شوند.

فرزند شما احتمالاً از حدود ۸ سالگی شروع به ایجاد دوستی‌های نزدیک‌تر می‌کند. اما این اتفاق ممکن است زودتر یا دیرتر برای فرزندتان رخ دهد.

در این سن، کودکان اغلب به قوانین بسیار علاقه دارند. گاهی اوقات اختلاف نظر در مورد قوانین می‌تواند باعث بحث و جدل بین کودکان مدرسه‌ای شود. فرزند شما همچنان برای ادامه بازی به کمک بزرگسالانی مانند شما یا معلمانش نیاز دارد.

کودکان در سن مدرسه اغلب احساسات جدید زیادی را تجربه می‌کنند که ممکن است برای فرزند شما طاقت‌فرسا باشد. گوش دادن به فرزندتان وقتی می‌خواهد صحبت کند و ابراز محبت و حمایت فراوان به او کمک می‌کند تا احساس امنیت، ارزشمندی و دوست داشته شدن کند.

کودکان در سن مدرسه هنوز هم به راحتی خسته شوند، به خصوص وقتی که مشغول فعالیت‌های مختلف هستند. ممکن است فرزند شما در هنگام خستگی نتواند احساسات خود را مدیریت کند، بنابراین ممکن است برای آرام شدن به کمک شما نیاز داشته باشد.

«مدرسه چطور بود؟» سوال بزرگی است. برای پاسخ به آن، فرزندتان باید کل روز فعالیت‌ها و احساساتش را خلاصه کند. انجام این کار برای بچه‌ها و حتی بزرگسالان سخت است. کارهای زیادی می‌توانید انجام دهید تا فرزندتان درباره مدرسه صحبت کند.

بچه‌های مدرسه‌ای و احساسات

بازی یکی از بهترین راه‌ها برای کودکان است تا در مورد درک و مدیریت احساسات خود بیاموزند. در اینجا ایده‌هایی برای فرزند شما ارائه شده است:

نقاشی کنید، طراحی کنید و بنویسید. اینها راه‌های بسیار خوبی برای مدیریت و ابراز احساسات بزرگ مانند ناامیدی یا غم هستند.

با موسیقی سرگرم شوید. برای مثال، فرزند شما می‌تواند بپرد و موسیقی را اجرا کند، با اشیاء و وسایل اطراف خانه موسیقی بسازد یا نواختن یک ساز را یاد بگیرد.

بازی‌های کثیف‌کاری را امتحان کنید برای مثال، شن و ماسه را له کنید یا در گل و لای پا بکوبید.

بازی‌های نمایشی با عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها یا لباس‌های مبدل را تشویق کنید. این به کودک شما اجازه می‌دهد موقعیت‌های مختلف و احساساتی را که با آنها همراه است، مانند یک آتش‌نشان شجاع یا یک کاوشگر گمشده، امتحان کند.

برای بازی‌های بیرون از منزل مانند دویدن، غلت زدن یا ضربه زدن به توپ به پارک یا فضای باز بروید. شوت کردن محکم توپ برای آزاد کردن تنش عالی است.

داستان‌هایی بخوانید که شخصیت‌های آن احساساتی را تجربه می‌کنند که فرزند شما نیز آنها را تجربه می‌کند. این می‌تواند به فرزند شما کمک کند تا احساسات جدید را درک کند.

اگر فرزندتان اغلب و به راحتی از کوره در می‌رود، بیش از حد ترسو یا مضطرب به نظر می‌رسد، یا همدلی نشان نمی‌دهد، بهتر است به روانشناس مراجعه کنید.

 

 

 

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰