اسماعیل زارع‌زاده-روان‌شناس و هیپنوتراپیست
در دنیای پرتنش امروز، سلامت روان به یکی از نیازهای راهبردی جامعه تبدیل شده و روان‌شناسان دیگر صرفاً درمانگر بیماری‌های روانی نیستند، بلکه نقش کلیدی در هدایت، رشد فردی و خودشناسی ایفا می‌کنند.
تغییرات سبک زندگی، سرعت تحولات اجتماعی و فشارهای روزافزون اقتصادی، جامعه را با نوعی فرسودگی روانی مواجه کرده و در چنین شرایطی، نقش روان‌شناس از یک مداخله‌گر در بحران، به همراه و راهنمای زندگی تبدیل شده است.
ذهن انسان نقطه اتصال تمام ابعاد زندگی است،تجربه‌ام در حوزه‌های ورزش، رسانه و روانشناسی نشان داده که بی‌توجهی به سلامت روان می‌تواند مسیر رشد، انگیزه و ارتباطات اجتماعی را به‌طور جدی مختل کند.
برخلاف گذشته که روان‌درمانی برای بیماری‌های شدید روانی تلقی می‌شد، امروز افراد برای مقابله با اضطراب، بی‌خوابی، وسواس، اعتیاد به فضای مجازی و احساس بی‌معنایی به روان‌شناس مراجعه می‌کنند؛ آسیب‌هایی که هرچند پنهان‌اند، اما زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
سه عامل باعث برجسته‌شدن نقش روان‌شناسان در سال‌های اخیر شده است؛ یکی افزایش آگاهی عمومی، دوم پیچیدگی چالش‌های زندگی مدرن و سوم تغییر ماهیت آسیب‌های روانی از اختلالات حاد به بحران‌های مزمن و خاموش.
تا سال ۲۰۳۰ افسردگی یکی از دلایل اصلی ناتوانی در جهان خواهد بود، امروز روان‌شناس فقط درمانگر یک مشکل نیست، بلکه حامی رشد فردی، تسهیل‌گر روابط انسانی و راهنمای تصمیم‌گیری در مسیرهای دشوار زندگی است.
گرچه ورزش نقش مؤثری در کاهش فشارهای روانی دارد، اما برای درمان اختلالات عمیق مانند افسردگی مزمن یا ترومای کودکی کافی نیست و نیاز به درمان تخصصی و ساختارمند دارد.
اما راهکار مؤثر، استفاده از الگوهای ترکیبی است. برنامه‌هایی که روان‌درمانی را با فعالیت‌های بدنی مانند یوگا یا ورزش‌های گروهی ترکیب می‌کنند، می‌توانند اثربخشی بیشتری در ایجاد تعادل روانی داشته باشند.
بنابراین پیشنهادهایی برای بهبود سلامت روان در سطح ملی ارائه می شود مثل: ادغام روانشناسی در مدارس، دانشگاه‌ها و باشگاه‌ها، راه‌اندازی کلینیک‌های ارزان‌قیمت در مناطق محروم، توسعه مشاوره آنلاین، و پوشش درمان‌های روان‌شناختی در بیمه‌ها، از ضرورت‌های امروز جامعه است.
افزون بر این تولید برنامه‌های مستند، سریال‌ها و محتوای آموزشی درباره سلامت روان ، نیازمند نگاه راهبردی در سطح سیاست‌گذاری ملی است.
