ضمیر مرجع خویش را می‌‌یابد!
در خطبه ۲۰۶ نهج‌البلاغه شریف (از کتاب شیخ‌الاسلام) ماجرای مواجههٔ امیرمؤمنان امام علی علیه‌السلام با گروهی از یاران در جنگ صفّین که ماجرای آب بستن معاویه را برنتافتند و به فرزند ابوسفیان ناسزا گفتند، شرح شده است.
حضرت امیر(ع) در این‌باره فرمودند: «انّیٖ اُکرِهُ لکم اَن تکونوا سَبابین»؛ «من اکراه دارم که شما اهل سَب و ناسزاگویی باشید».
«ولکنَّکم لو وصَفتُم اعمالَهُم کانَ اَصوبَ فی القول و اَبلغَ فی العُذر»؛ «و لکن ذکر عمل خطای آنها در گفتار بهتر از ناسزا است، که این سخن به صواب نزدیک‌تر و عذرش بلیغ‌تر هست».
می‌دانیم در ادبیات پارسی؛ اسمی که ضمیر جای آن نشسته «مرجع ضمیر» نامیده می‌شود.
ای کاش در ادبیات سیاسی بخشی از سیاسیّون و تریبون‌داران ما هم به مذمّت ابزار زشت فحّاشی و بهره‌گرفتن از «مرجع ضمیر» در هنگام ایراد سخنان و یا نگارش مطالب توجه بیشتری می‌شد تا از دامنهٔ وسیع دو قطبی سازی‌ها و حاشیه پردازی‌های پرخسارت کاسته و بر انسجام جامعه ایمانی حول محور گفتمان دینی و اخلاقی و ملّی افزوده می‌گردید.
این روزها، عطف به شرایط خاص اجتماعی، تحمل و پذیرش برخی اظهار نظرهای عجیب و غریب از خواصی که سالها بر مناصب قدرت تکیه زدند و از مواهبش برخوردار بودند، بسیار سخت است!
چهره‌ای علمی که چندین دهه در شورای عالی انقلاب فرهنگی عضویت پیوسته دارد، امروز با وجود اطلاع از تحمیل شدیدترین تحریم‌ها، ایجاد بستر فتنه‌ها و جنگ‌ها و ترور بهترین فرزندان ایران و اسلام توسط زمامداران پلید دولت حاکم بر ایالات متحده امریکا، از تلاش سالیان خود برای حذف شعار «مرگ بر آمریکا» به‌عنوان کارنامه کاری‌اش یاد می‌کند و پاسخ نمی‌دهد که اگر چنین اعتقادی و اراده‌ای داشته است، چرا در کلیدی‌ترین جایگاههای فکری و اجرایی نظام اسلامی، قبول مسئولیت کرده و برخلاف سیاست‌های رسمی آن، دورانی طولانی کنشگری نموده است؟! خوب است بدانیم فلسفه و یا بهتر بگویم توجیه این دوگانگی رفتاری از سوی ایشان چیست؟!
آری، گاهی «ضمیر» مرجع خویش را پیدا می‌کند و نیاز نیست غَلَیان و سَیَلان خشم‌ها و دردها را با تعابیر توهین‌آمیز و القاب زشت به زبان و قلم جاری کرد و بعد انتظار داشت تا آحاد مردم، نقد اقدامی خطا را در سایهٔ ارتکاب اشتباهی دیگر بپذیرند و دچار افراط و تفریط در تحلیل موضوعات مختلف نشوند!
هنر یک خطیب توانا، نویسنده آگاه و قلمدار با بصیرت، دمیدن بر آتش اختلافات نیست!... اوج هنرش این است که بدون دامن زدن به تفرقه‌ها و تشتّت‌ها، مردمان را از حقایق امور مطّلع نماید!
