حراج مرگ در خاموشی نظارت
افزایش مرگ‌ومیر ناشی از مصرف متادون نتیجه ترکیبی از سیاست‌های غلط در تولید، دسترسی بی‌ضابطه و کاهش حساسیت عمومی نسبت به خطرات این داروی تحت کنترل است. برای نمونه «قانونی شدن بیش از حد» شکل مصرف متادون بسیار تأثیر‌گذار بوده است.
در حالی‌که کشفیات و قاچاق تریاک و هروئین نسبت به سال‌های گذشته به کمتر از یک‌سوم رسیده، مصرف متادون در جامعه رشد چشمگیری داشته و این زنگ خطر بزرگی است.متاسفانه عرضه متادون بیش از دو برابر نیاز واقعی مراکز درمانی کشور است. این مراکز براساس ماده ۱۵ قانون مبارزه با مواد مخدر فعالیت می‌کنند و برای هر بیمار سهمیه دارویی دارند اما به‌دلیل ضعف نظارت و نبود کنترل، بخشی از داروها به بازار غیرقانونی راه پیدا می‌کند. در حال حاضر حدود چهار میلیون و ۴۰۰ هزار مصرف‌کننده مواد مخدر در کشور وجود دارند امافقط حدود یک میلیون و ۷۲۱هزارنفر ازآنها تحت درمان قانونی هستند؛ به‌عبارت دیگر بیش از ۵/۲میلیون نفر از چرخه غیررسمی دارو تهیه می‌کنند؛ بدون نسخه، بدون آموزش و بدون آگاهی از عوارض و همین مصرف‌های بی‌نظارت عامل اصلی مسمومیت‌هاست. براساس تعریف دفتر UNODC، سهم مجاز ایران برای تولید ماده اولیه متادون ۹ تن است اما مصرف مراکز درمانی حدود ۲۵ تن برآورد می‌شود. با این‌حال، تولید داخلی بیش از ۴۲ تن است؛ یعنی تقریبا دو برابر نیاز واقعی کشور. این اضافه تولید قرار بود صادر شود اما در عمل در داخل کشور مصرف می‌شود و کسی پاسخگو نیست که چرا چنین حجمی از مواد مخدر تحت عنوان دارو تولید می‌شود.در حال حاضر بیش از ۱۴ کارخانه متادون تولید می‌کنند، در حالی‌که در سال‌های ابتدایی این عدد فقط سه تا چهار واحد بود.وقتی دارویی با چنین قدرت تخریبی بیش از نیاز کشور تولید می‌شود، نظارت ناکارآمد است و آگاهی مردم هم پایین، طبیعی است که مسمومیت و مرگ بالا برود. متادون باید فقط در اختیار پزشک و مرکز درمانی باشد، نه در دکه و عطاری.
