اهمیت شانگهای در شرایط امروز
وقتی که آمریکا و هم‌پیمانانش بنا را بر این گذاشتند که جمهوری اسلامی را به هر قیمتی که هست براندازی کنند، حتی حمله مستقیم نظامی را هم در دستور کار قرار دادند؛ یعنی تمام توان نظامی‌شان را در حمایت از رژیم‌صهیونیستی به اتفاق اعضای پیمان ناتو و برخی از متحدین منطقه‌ای‌شان به‌کار می‌گیرند و خودشان هم مستقیم وارد درگیری نظامی می‌شوند.
این یعنی که آمریکا دیگر شمشیر را کاملا از رو بسته و هیچ مماشاتی هم دیگر بنا نیست انجام بدهند. این حرف‌هایی که باید بیایید پای میز مذاکره و این چیزهایی که تروئیکای اروپا، این سه کشور، می‌گویند که «آقا شرط ما این است که شما اول با آمریکا مذاکره مستقیم کنید» و امثال اینها، عملا بی‌معنا هستند و آمریکا آشکارا نشان داده که به چیزی جز نابودی جمهوری اسلامی و تسلیم کامل جمهوری اسلامی راضی نمی‌شود. در این شرایط آشکار دشمنی غرب، حضور فعال ما در پیمان‌هایی مثل شانگهای و بریکس و تعامل با کشورهای بزرگی مثل چین، روسیه، هند و امثال اینها بسیار اهمیت دارد و باید از روابط حسنه موجود کمال بهره را ببریم و عاقلانه‌ترین کار برای ما این است که ارتباطات‌مان در همه سطوح را با این کشورها گسترش بدهیم. سفری هم که آقای پزشکیان به چین داشته و همچنان ادامه دارد با همین هدف انجام شده است. این اولین‌بار است که رئیس‌جمهور، دکتر پزشکیان به چین سفر می‌کنند که بهتر بود پیش از این نیز یک سفر دو‌جانبه به پکن در دستور کار قرار می‌گرفت. نباید این‌طور استنباط شود که دولت مستقر ایران علاقه‌ای به گسترش ارتباطات با چین و هم‌پیمانانش ندارد. به نظر می‌رسد بهتر بود در روز اول نشست نیز تاخیری در رسیدن هیات ایرانی رقم نمی‌خورد و از فرصت‌های آن استفاده بیشتری می‌شد. دولتمردان باید برنامه بلند‌مدت و هدفمندی در ارتباط با همکاری‌های ایران و چین داشته باشند.
