شورهای اروپایی طی دو سال گذشته، نسبت به جنایات این رژیم نه فقط سکوت کرده، بلکه در بسیاری موارد از آن پشتیبانی نیز کرده‌اند.اگر دقت کنید، حتی در اوج ارتکاب جنایات توسط رژیم‌صهیونیستی، اروپایی‌ها حاضر نشده‌اند تغییری در توافق‌نامه‌های همکاری تجاری خود با اسرائیل ایجاد کنند. این در‌حالی است که طبق مفاد همین توافق‌نامه، اگر اسرائیل از منظر حقوق بشردوستانه به تعهدات خود نسبت به فلسطینی‌ها عمل نکند، آن توافق باید به حالت تعلیق درآید اما با وجود فشار افکار عمومی و برگزاری نشست‌های متعدد، اروپا تاکنون حاضر به ایجاد هیچ‌گونه تغییر معناداری در این زمینه نشده است.جنایاتی که در گذشته صورت گرفته، موجی از اعتراض‌های گسترده را در کشورهای اروپایی ایجاد کرده است. این اعتراض‌ها تا پیش از این غالبا با برچسب «یهودستیزی» سرکوب می‌شدند اما خشم افکار عمومی تا حدی بالا گرفته که دیگر دولت‌های اروپایی نمی‌توانند به‌راحتی از کنار حمایت بی‌چون‌وچرای خود از رژیم‌صهیونیستی عبور کنند.در همین راستا، شاهد تغییرات ظاهری در مواضع این دولت‌ها هستیم؛ تغییراتی که بیشتر با هدف مدیریت فضای داخلی کشورها و افکار عمومی اتخاذ شده است. اگر به بیانیه‌های صادرشده دقت کنیم، می‌بینیم که بیشتر آنها حاوی عبارات کلی و ابراز نگرانی هستند و هیچ‌گونه محکومیتی نسبت به اقدامات اسرائیل در آنها دیده نمی‌شود.در حال حاضر، آنچه باید اولویت اصلی برای مردم فلسطین و نوار غزه باشد، توقف ماشین نسل‌کشی و جنایت است. اما مشخصا این موضوع در اولویت سیاست‌گذاران اروپایی قرار ندارد. اقداماتی مانند ارسال کمک‌های بشردوستانه از طریق هوا به برخی مناطق محدود غزه، بیشتر جنبه نمایشی و تبلیغاتی دارد تا تأثیر عملی.اگر دولت‌های اروپایی واقعا نسبت به جنایات رخ‌داده در غزه حساسیت دارند و خواهان اقدام مؤثر هستند، ساده‌ترین و فوری‌ترین راه، اعمال فشار اقتصادی بر رژیم‌صهیونیستی است؛ نه اجرای طرح‌هایی مبهم و کم‌اثر مانند ارسال اقلام از طریق هوا. در ضمن مشخص نیست که این اقلام دقیقا شامل چه چیزهایی است، به چه میزان ارسال می‌شود و چه اثری در بهبود وضعیت انسانی بحرانی در غزه خواهند داشت.
بنابراین می‌توان گفت چنین اقداماتی بیش از آن‌که با نیت کمک واقعی انجام شود، بیشتر تلاشی برای فریب افکار عمومی و پوشاندن بی‌عملی دولت‌های غربی در قبال جنایات آشکار رژیم‌صهیونیستی است.
