یک اندیشکده اروپایی (شورای روابط خارجی اروپا) در تحلیلی تند عنوان کرد اسرائیل به عامل اصلی بی‌ثباتی خاورمیانه تبدیل شده و منافع کلیدی اروپا را تهدید می‌کند و از دولت‌های اروپایی خواست اشتباهات جنگ ۲۰۰۳ عراق را تکرار نکرده و به جای همراهی با ماجراجویی نظامی، فورا دیپلماسی و فشار برای آتش‌بس را در پیش گیرند. در روزهای نخست، برخی دولت‌های اروپا حتی از اقدام اسرائیل حمایت ضمنی کردند-یک دیپلمات اروپایی اظهار داشته بود که اسرائیل در حال اجرای کار کثیف ما (مقابله با ایران) است اما با طولانی‌تر‌شدن جنگ و احتمال مداخله مستقیم آمریکا، لحن اروپا تغییر کرد. بیانیه‌های مشترک تندی صادر شد که خواستار توقف فوری حملات اسرائیل و عدم ورود آمریکا به جنگ بود. برخی تحلیلگران اروپایی پا را فراتر گذاشته و پیشنهاد دادند اروپا از اهرم‌هایی نظیر تعلیق همکاری‌های نظامی با اسرائیل یا حتی تحریم اقتصادی تل‌آویو استفاده کند تا این کشور را به بازگشت به میز مذاکره وادار نماید. هرچند این پیشنهادات هرگز عملی نشدند اما نشان‌دهنده شکافی بود که میان اسرائیل و برخی هم‌پیمانان غربی‌اش در اروپا بر سر مدیریت این بحران پدید آمد. شاید به همین دلیل بود که اسرائیل سعی کرد با خاتمه سریع جنگ در کمتر از دو هفته از تعمیق انزوای سیاسی خود جلوگیری کند. پس از اعلام آتش‌بس در ۲۴ ژوئن ۲۰۲۵، بسیاری از مخالفت‌های بین‌المللی فروکش کرد و تمرکز جامعه جهانی به مذاکرات پساجنگ معطوف شد.
