ضرورت تدوین مدل اقتصادی توجیه‌پذیر و جلب اعتماد عمومی برای به سرانجام رسیدن پروژه فیبرنوری
دبیر و نایب رئیس هیات مدیره سندیکای صنعت مخابرات ایران، ضمن حمایت از پروژه ملی فیبرنوری، بر ضرورت «تدوین سندی شفاف و مختصر برای جلب اعتماد عمومی و سرمایه‌گذاران»، «تحریک تقاضای عمومی از طریق اطلاع‌رسانی دقیق درباره مزایای خدمات فیبرنوری» و «تکیه بر سرمایه‌گذاری بخش خصوصی به‌جای منابع دولتی» برای موفقیت این پروژه تاکید کرد.
جام جم آنلاین اصفهان؛ پروژه جایگزینی شبکه کابل‌های مسی با فیبرنوری را به‌عنوان بزرگ‌ترین پروژه ارتباطی کشور معرفی کرد و اظهار داشت: این طرح با هدف ارتقای زیرساخت‌های مخابراتی و ارائه خدمات باکیفیت‌تر به مشترکان در حال اجراست، اما با حدود ۱۰ سال تأخیر نسبت به برنامه‌ریزی اولیه مواجه شده است.
وی با اشاره به تدوین نقشه راه پنج‌ساله تحول مخابرات ایران در سال ۱۳۹۵، توضیح داد: «این نقشه راه که توسط شرکت مخابرات ایران تهیه شد، قرار بود تا سال ۱۴۰۰ اجرایی شود، با این حال با وجود انتخاب ۱۰ اپراتور برای مشارکت در این پروژه و تلاش‌های انجام‌شده، پیشرفت آن مطابق انتظار نبوده است.»
رستگار افزود: «مدیریت جدید شرکت مخابرات ایران با بررسی ظرفیت‌ها، امکانات و نیازهای بازار، تصمیم به بازنگری و پیگیری مجدد این پروژه گرفته است.»
کنفرانس ملی مخابرات، فرصتی برای هم‌افزایی
رستگار از برگزاری کنفرانس بزرگ ملی مخابرات در هفته اول آبان ماه خبر داد و گفت: «این کنفرانس با حضور شرکت مخابرات ایران، اپراتورها و نهادهای مرتبط در سطح ملی و استانی برگزار می‌شود تا ابعاد پروژه فیبرنوری تبیین شده و همکاری نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط جلب شود.»
برای موفقیت پروژه فیبرنوری، باید تمام ذی‌نفعان، از جمله مردم، سرمایه‌گذاران و نهادهای دولتی و خصوصی، متقاعد شوند که این طرح به نفع کشور است.
چالش‌های اجرایی و لزوم جلب اعتماد عمومی
دبیر سندیکای صنعت مخابرات ایران، جلب اعتماد عمومی را یکی از مهم‌ترین پیش‌نیازهای موفقیت این پروژه دانست و گفت: «مردم باید بدانند که با اجرای این پروژه، چه ارزش افزوده‌ای نصیب آن‌ها می‌شود. اگر این تحول تنها به جایگزینی کابل‌های مسی با فیبرنوری محدود شود و کیفیت خدمات بهبود نیابد، مشترکان رضایت نخواهند داشت.»
وی افزود: «شبکه‌های مسی ظرفیت و کیفیت لازم برای ارائه خدمات مدرن را ندارند، اما اگر مشترکان پس از صرف هزینه و تحمل اختلالات احتمالی، همان خدمات قبلی را دریافت کنند، انگیزه‌ای برای حمایت از پروژه نخواهند داشت؛ باید به مردم نشان داد که این تحول، خدماتی باکیفیت‌تر، پایدارتر و مناسب برای سال‌های آینده ارائه می‌دهد.»
رستگار با اشاره به لزوم تحول زیرساختی فراتر از تغییر کابل‌ها به سیتنا، توضیح داد: «این پروژه تنها به جایگزینی کابل‌ها خلاصه نمی‌شود. کل شبکه، از مشتری تا زیرساخت‌های ابری، باید مبتنی بر پروتکل IP باشد. در حال حاضر، بخش‌هایی از زیرساخت‌های ما مبتنی بر IP است، اما ارتباطات تلفنی و اینترنت با سرعت پایین همچنان روی شبکه‌های TDM اجرا می‌شود. این تغییر نیازمند برنامه‌ریزی جامع و اجرای دقیق است تا از قطع ارتباطات در فرآیند انتقال جلوگیری شود.»
تأمین مالی پروژه و نقش بخش خصوصی
رستگار با تأکید بر ضرورت توجیه اقتصادی این پروژه، اظهار داشت: «این پروژه نباید به منابع دولتی یا یارانه وابسته باشد. وابستگی به بودجه دولتی یا یارانه، چه کم و چه زیاد، رویکردی نادرست است. این طرح باید در یک مدل اقتصادی خصوصی توجیه‌پذیر باشد تا سرمایه‌گذاران بخش خصوصی برای مشارکت در آن ترغیب شوند.»
فروش کابل‌های مسی یا املاک مازاد شرکت مخابرات می‌تواند بخشی از هزینه‌های پروژه فیبرنوری را تأمین کند، اما این منابع به تنهایی کافی نیست.
وی افزود: «فروش کابل‌های مسی یا املاک مازاد شرکت مخابرات می‌تواند بخشی از هزینه‌های پروژه را تأمین کند، اما این منابع به‌تنهایی کافی نیست. سرمایه‌گذاری بخش خصوصی و درآمد حاصل از ارائه خدمات باکیفیت باید محور تأمین مالی باشد. سرمایه عاقل است و به سمت پروژه‌هایی می‌رود که توجیه اقتصادی، منطقی و پایدار داشته باشند.»
رستگار با اشاره به تجربه‌های ناموفق گذشته، گفت: «در گذشته، پروژه‌هایی با وعده‌های مشابه مطرح شده‌اند، اما به دلیل نبود مدل اقتصادی مناسب و عدم جلب اعتماد عمومی، به نتیجه نرسیده‌اند. اگر این پروژه بخواهد موفق شود، باید علایق عمده مردم و سرمایه‌گذاران را جلب کند و نشان دهد که سرمایه‌گذاری در این حوزه، سودآور و پایدار است.»
/*هاجر مقضی خبرنگار جام‌جم آنلاین اصفهان
