سومین جشنواره سینمایی معتبر سال، کانون حمایت از فلسطین و محکومیت صهیونیسم شد
بازسازی یک فاجعه واقعی
ونیز، ایتالیا ــ درحالیکه جشنواره فیلم ونیز، یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین رویداد‌های سینمایی جهان، هرساله میزبان آثار هنری برجسته و ستارگان هالیوود است، امسال یک صدای کوچک، اما پرقدرت از نوار غزه، قلب اروپا را به لرزه درآورد. فیلم صدای هند رجب (The Voice of Hind Rajab) که داستان تراژیک آخرین لحظات زندگی هند رجب، دختربچه شش‌ساله فلسطینی است، ۳ سپتامبر ۲۰۲۵ در سالن اصلی جشنواره به نمایش درآمد و با واکنش‌های عاطفی بی‌سابقه‌ای مواجه شد. این اثر، که با حمایت چهره‌های سرشناس هالیوود مانند آلفونسو کوارون و جاناتان گلیزر تولید شده، نه‌تنها یک فیلم سینمایی است، بلکه سندی زنده از جنایات رژیم اشغالگر صهیونیستی علیه غیرنظامیان بی‌گناه در غزه به شمار می‌رود. تماشاگران پس از پایان نمایش، حدود ۲۳ دقیقه ایستاده کف زدند (رکوردی که پیش از این در تاریخ ۸۲ساله جشنواره ونیز ثبت نشده بود) و بسیاری با اشک و فریاد‌های حمایت از فلسطین، سالن را ترک کردند.
کوثر بن هانیه، کارگردان تونسی که پیش از این با فیلم «مردی که پوستش را فروخت» نامزد اسکار شده بود، در این اثر از تکنیک‌های مستند ــ داستانی بهره برده تا داستان واقعی هند رجب را بازسازی کند. او در کنفرانس مطبوعاتی پس از نمایش فیلم اظهار داشت: «وقتی برای اولین‌بار صدای هند را شنیدم، چیزی در درونم شکست. این صدای یک کودک نبود، بلکه فریاد تمام غزه بود که برای کمک التماس می‌کرد، اما جهان کر و کور ماند.» بن‌هانیه تأکید کرد هدفش از ساخت این فیلم، نه‌تنها ثبت یک رویداد تلخ، بلکه بیدارکردن وجدان جهانی در برابر جنایات مداوم رژیم‌صهیونیستی است.
داستان فیلم براساس واقعه‌ای واقعی در ۲۹ ژانویه ۲۰۲۴ میلادی ساخته شده است. هند رجب، کودک شش‌ساله‌ای از غزه، همراه با شش عضو خانواده‌اش در خودرویی در محله تل‌الحوا گیر افتاده بود. نیرو‌های اشغالگر صهیونیستی با تانک به سمت خودرو شلیک کردند و همه اعضای خانواده جز هند و یکی از عموزاده‌هایش را به شهادت رساندند. هند، که تنها بازمانده اولیه بود، در تماس تلفنی ضبط‌شده با امدادگران هلال‌احمر فلسطین، با صدایی لرزان و پر از ترس التماس می‌کرد: «تانک کنار من است ... لطفا بیایید مرا نجات دهید ... شب شده، می‌ترسم ... لطفا با من بمانید...» امدادگران هلال‌احمر، ازجمله راننده یوسف زینو و امدادگر یوسف المدحون، بلافاصله برای نجات او اقدام کردند، اما نیرو‌های صهیونیستی حتی آمبولانس اعزامی را هدف قرار دادند و دو امدادگر را نیز به شهادت رساندند. دو هفته بعد، جسد هند و خانواده‌اش در خودرو پیدا شد، جایی که بیش از ۳۳۵ گلوله به سمت آن شلیک شده بود. بن‌هانیه در فیلم از صدای واقعی تماس‌های هند استفاده و داستان را از زبان تیم امدادگران بازسازی کرده است. بازیگرانی مانند سجا کیلانی در نقش اپراتور هلال‌احمر و معتز ملهیس در نقش امدادگران، با بازی‌های تأثیرگذار، تماشاگر را به عمق این فاجعه انسانی می‌برند.
واکنش‌های عاطفی در سالن گرانده
نمایش فیلم در جشنواره ونیز، که در بخش رقابت اصلی شرکت کرده، بلافاصله موجی از واکنش‌ها را در پی داشت. تماشاگران در سالن گرانده، با گریه‌های بلند و اهتزاز پرچم‌های فلسطین، به‌پاخاستند و شعار‌هایی مانند «فلسطین آزاد» و «غزه را آزاد کنید» سردادند. یکی از تماشاگران در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت: «این فیلم نه‌تنها قلب‌ها را شکست، بلکه وجدان خوابیده جهان را بیدار کرد.» حتی منتقدان رسانه‌های غربی، که اغلب در برابر مسائل فلسطین موضعی خنثی یا جانبدارانه اتخاذ می‌کنند، نتوانستند از قدرت تأثیرگذار آن چشم‌پوشی کنند. روزنامه گاردین در نقد خود نوشت: «این یک اثر خشن، فوری و دل‌شکن است که تماشاگر را با واقعیت روبه‌رو می‌کند.» مجله ورایتی نیز آن را «روایتی دردناک از مرگ یک دختر جوان در غزه که از فاصله‌ای نزدیک شنیده می‌شود» توصیف کرد.
حمایت هالیوود از آرمان فلسطین
حمایت ستارگان هالیوود از این فیلم، نقطه عطفی در کمپین‌های هنری علیه رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. برد پیت، که سابقه حضور در فیلم‌های سیاسی مانند «۱۲سال بردگی» را دارد، به همراه واکین فینیکس (برنده اسکار برای «جوکر»)، رونی مارا، آلفونسو کوارون (کارگردان «روما») و جاناتان گلیزر (کارگردان «منطقه علاقه» درباره هولوکاست)، به‌عنوان تهیه‌کنندگان اجرایی به پروژه پیوستند. این حمایت‌ها پس از مشاهده نسخه اولیه فیلم صورت گرفت و نشان‌دهنده تغییر تدریجی در فضای هالیوود است؛ جایی که پیش از این لابی‌های صهیونیستی مانع از بیان آزادانه دیدگاه‌های حمایتی از فلسطین می‌شد. کوارون در بیانیه‌ای اظهار داشت: «این فیلم صدای کسانی را می‌رساند که جهان سعی در خاموش‌کردن‌شان دارد.» گلیزر نیز که خود یهودی است، با اشاره به تجربیات تاریخی، تأکید کرد سکوت در برابر جنایات غزه، تکرار اشتباهات گذشته است.
نماد هزاران کودک قربانی
اما چرا این فیلم تا این حد تأثیرگذار بوده است؟ پاسخ در عمق انسانی فیلم و پیام آن نهفته است: صدای هند رجب نمادی از هزاران کودک فلسطینی است که در حملات رژیم‌صهیونیستی جان‌باخته‌اند. از اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، بیش از ۱۶هزار کودک در غزه به شهادت رسیده‌اند و غرب، با حمایت تسلیحاتی از اسرائیل، در این جنایات شریک‌جرم است. بن‌هانیه در مصاحبه با الجزیره گفت: «این فیلم درباره یک کودک است که فریاد می‌زند نجاتم دهید، اما هیچ‌کس نیامد.» فیلم با تمرکز بر جزئیات واقعی، بدون اغراق، تماشاگر را وادار به تأمل در مسئولیت اخلاقی خود می‌کند و نشان می‌دهد که هنر می‌تواند ابزاری قدرتمند برای افشای حقیقت باشد.
انعکاس در شبکه‌های اجتماعی
در شبکه‌های اجتماعی، واکنش‌ها به فیلم انفجاری بوده است. در پلتفرم X (توییتر سابق)، کاربران با هشتگ‌هایی مانند TheVoiceOfHindRajab و VeniceFilmFestival هزاران پست منتشر کرده‌اند. یکی از کاربران نوشت: «این فیلم دروغ‌های اسرائیل را برملا می‌کند و حقیقت را فریاد می‌زند.» دیگری تأکید کرد: «۲۳ دقیقه تشویق، نشان‌دهنده بیداری جهانی در برابر جنایات غزه است.» حتی کاربران غربی، که اغلب تحت تأثیر رسانه‌های اصلی قرار دارند، پست‌هایی مانند «ما نتوانستیم هند را نجات دهیم، اما او صدای ما شد» منتشر کرده‌اند. این واکنش‌ها حاکی از آن است که فیلم توانسته دیوار‌های سکوت را بشکند و صدای مظلومان غزه را به گوش میلیون‌ها نفر برساند.
پیوند با آرمان ایران و جهان اسلام
برای مردم ایران، که همواره در کنار آرمان فلسطین ایستاده‌اند، این فیلم یادآور جنایات مشابه رژیم‌صهیونیستی در طول دهه‌ها اشغال است. همان‌طور که رهبر معظم انقلاب فرموده‌اند: «مسأله فلسطین، مسأله اول جهان اسلام است.» فیلم صدای هند رجب این مسأله را از زاویه‌ای انسانی و عاطفی برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که کودکان غزه، قربانیان اصلی تروریسم دولتی اسرائیل هستند. درحالیکه رسانه‌های غربی تلاش می‌کنند این رویداد‌ها را سانسور یا تحریف کنند، جشنواره ونیز سکویی برای بیان حقیقت شد و ثابت کرد هنر مرز نمی‌شناسد.
چالش‌ها و آینده فیلم
بااین‌حال، چالش‌ها همچنان ادامه دارد. رژیم‌صهیونیستی بلافاصله پس از نمایش فیلم، کمپینی تبلیغاتی علیه آن راه‌اندازی و سعی کرد داستان هند را جعلی یا اغراق‌آمیز جلوه دهد. حساب‌های وابسته به لابی صهیونیستی در شبکه‌های اجتماعی، با انتشار اطلاعات غلط، تلاش کردند اعتبار فیلم را زیر سؤال ببرند؛ اما بن‌هانیه در پاسخ به این حملات گفت: «حقیقت با مرگ صاحبانش نمی‌میرد، بلکه در دل‌های آزادگان زنده می‌ماند.» این فیلم اکنون در مسیر جشنواره‌های دیگر، ازجمله اسکار قرار دارد و امید می‌رود با کسب جوایز، پیامش را به مخاطبان بیشتری برساند. در نهایت، صدای هند رجب بیش از یک فیلم و یک فریاد جمعی است؛ فریادی که از عمق غزه برمی‌خیزد، در ونیز طنین‌انداز می‌شود و جهان را به چالش می‌کشد. این اثر نشان می‌دهد که هنر واقعی، نه‌تنها برای سرگرمی، بلکه برای عدالت، مقاومت و بیداری وجدان‌ها ساخته می‌شود. همان‌طور که تماشاگران در جشنواره فریاد زدند: «فلسطین آزاد!» این فریاد تا تحقق کامل آزادی فلسطین ادامه خواهد یافت و صدای کودکان مانند هند، هرگز خاموش نخواهد شد.
