دهه‌شصتی‌های پرماجرا
نسل‌های مختلف با عناوین متفاوتی شناخته می‌شوند؛ عنوان‌هایی که به‌پیوست خود مفاهیمی به‌همراه دارند. وقتی از نسل زِد حرف می‌زنیم احتمالا ناخودآگاه (چه درست و چه اشتباه) تصور افرادی در ذهن‌مان نقش می‌بندد که بی‌خیالند و مسئولیت‌ناپذیر و فراری از تعهد!
اما این موضوع برای نسل متولد دهه ۶۰ همراه با مفاهیم متفاوت‌تری است و آنچه برای همه ما حالا روشن است این‌که با خود سیلی از مشکلات را به‌همراه آورد. از کمبود شیرخشک و مدارس سه‌شیفته بگیرید تا کنکورهای دو‌مرحله‌ای و چالش بازار کار و ازدواج و مسکن. حالا هم که سن‌و‌سال این نسل به مراقبت‌های سلامتی رسیده، احتمالا دچار چالش نظام مراقبت و سلامت هم خواهیم بود.متولدین دهه ۶۰ شمسی (متولد ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۹) که در ایران به «دهه‌شصتی‌ها» معروف‌هستند، اکنون در بازه سنی حدود ۳۵ تا ۴۵ سال قرار دارند و به‌دلیل ویژگی‌های خاص جمعیتی، اجتماعی و تاریخی، جایگاه ویژه‌ای در جامعه ایران دارند. این نسل به‌دلیل شرایط خاص دوران کودکی، نوجوانی و جوانی‌شان، با چالش‌ها و ویژگی‌های متمایزی شناخته می‌شوند.
متولدین دهه ۶۰ پرجمعیت‌ترین گروه سنی ایران را تشکیل می‌دهند و حدود ۲۱ درصد از جمعیت کشور را شامل می‌شوند. این انبوه جمعیتی باعث شده که تأثیر قابل‌توجهی بر ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور داشته باشند. تنها حدود ۳۵ درصد از این نسل دارای مدرک دانشگاهی هستند، در‌حالی‌که بیش از ۶۰ درصد مدرک دیپلم یا پایین‌تر دارند.
نرخ بیکاری در میان این نسل بالاست؛ ۱۶ درصد ازمردان و۳۲ درصد اززنان دهه‌شصتی بیکار هستند. بسیاری از آنها به‌دلیل رقابت شدید در بازار کار (ناشی ازجمعیت زیاد هم‌سن‌وسالان) با مشکلات اشتغال مواجه شدند و برخی به مشاغل آزاد یا غیررسمی روی آوردند. حدود ۱۹ درصد از زنان و ۳۳ درصد از مردان دهه شصتی هنوز ازدواج نکرده‌اند.
از میان زنان متاهل، ۱۹ درصد فرزندی ندارند. این نسل عمدتا از جرگه فرزندآوری خارج شده و با کاهش نرخ ازدواج و فرزندآوری، به بحران جمعیتی (کاهش نرخ رشد جمعیت) دامن زده‌اند.
نرخ طلاق درمیان دهه‌شصتی‌ها بالاست وبرخی تحلیل‌هااین موضوع رابه روحیه تنوع‌طلبی یاچالش‌های اقتصادی و اجتماعی نسبت می‌دهند. متولدین دهه ۶۰ در آستانه میانسالی و ورود به دوره سالمندی (از حدود سال ۱۴۳۰ شمسی) هستند و به‌دلیل جمعیت بالای این نسل، کشور با «انفجار جمعیت سالمندی» مواجه خواهد شد. بسیاری از آنها از نبود برنامه‌ریزی مناسب برای تامین نیازهای دوران سالمندی (مانند خدمات درمانی، بازنشستگی و خانه‌های سالمندان مقرون‌به‌صرفه) نگران هستند.
متولدین دهه ۶۰ پرجمعیت‌ترین گروه سنی ایران را تشکیل می‌دهند و حدود ۲۱ درصد از جمعیت کشور را شامل می‌شوند. این انبوه جمعیتی باعث شده که تأثیر قابل‌توجهی بر ساختار اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور داشته باشند. تنها حدود ۳۵ درصد از این نسل دارای مدرک دانشگاهی هستند، در‌حالی‌که بیش از ۶۰ درصد مدرک دیپلم یا پایین‌تر دارند.
نرخ بیکاری در میان این نسل بالاست؛ ۱۶ درصد ازمردان و۳۲ درصد اززنان دهه‌شصتی بیکار هستند. بسیاری از آنها به‌دلیل رقابت شدید در بازار کار (ناشی ازجمعیت زیاد هم‌سن‌وسالان) با مشکلات اشتغال مواجه شدند و برخی به مشاغل آزاد یا غیررسمی روی آوردند. حدود ۱۹ درصد از زنان و ۳۳ درصد از مردان دهه شصتی هنوز ازدواج نکرده‌اند.
از میان زنان متاهل، ۱۹ درصد فرزندی ندارند. این نسل عمدتا از جرگه فرزندآوری خارج شده و با کاهش نرخ ازدواج و فرزندآوری، به بحران جمعیتی (کاهش نرخ رشد جمعیت) دامن زده‌اند.
نرخ طلاق درمیان دهه‌شصتی‌ها بالاست وبرخی تحلیل‌هااین موضوع رابه روحیه تنوع‌طلبی یاچالش‌های اقتصادی و اجتماعی نسبت می‌دهند. متولدین دهه ۶۰ در آستانه میانسالی و ورود به دوره سالمندی (از حدود سال ۱۴۳۰ شمسی) هستند و به‌دلیل جمعیت بالای این نسل، کشور با «انفجار جمعیت سالمندی» مواجه خواهد شد. بسیاری از آنها از نبود برنامه‌ریزی مناسب برای تامین نیازهای دوران سالمندی (مانند خدمات درمانی، بازنشستگی و خانه‌های سالمندان مقرون‌به‌صرفه) نگران هستند.
