باید‌و‌نبایدهای رسانه‌ای در زمان جنگ
در همه دنیا قوانین مطبوعاتی به‌ویژه در زمان جنگ شرایط خاصی دارد که همه باید آنها را رعایت کنند، چه در نوشتن سرمقاله‌های مطبوعاتی و چه در مصاحبه‌های رادیو و تلویزیونی، باید مسائل امنیتی و امنیت ملی را لحاظ کرد. همچنین عدم افشای اسرار نظامی در قوانین همه کشورهای جهان وجود دارد.
ما الان در شرایط جنگی هستیم، چرا‌که آتش‌بس برقرار شده اما قرارداد صلحی منعقد نشده است، به‌همین دلیل خیلی باید در گفت‌وگوها به‌خصوص در رسانه‌ملی از این لحاظ مراقبت کرد. البته این سخن به این معنی نیست که آزادی بیان نباید وجود داشته باشد چرا که برخی مشکلات اجتماعی مانند مشکلات آب، برق و تأثیرات تحریم‌های بین‌المللی وجود دارد چرا که دشمنان ما قبل از این‌که ماشه را بچکانند، تحریم‌های جهانی را علیه ما اعمال کرده‌اند. باید در نظر داشت که نباید از موضع ضعف وارد گفت‌وگو شویم، ممکن است غافلگیری‌هایی به وجود بیاید اما مسئولان چه در میدان و چه در سیاست باید همچون یک تیم هماهنگ باشند و از موضع قدرت و انسجام با مردم حرف بزنند. متأسفانه در چنین شرایطی اخیرا اعضای برخی گروه‌ها و جبهه‌های مختلف به گونه‌ای صحبت می‌کنند که توهین و تهمت از آن حاصل می‌شود. یا این‌که برخی مباحث مطرح‌شده در رسانه‌ها به نوعی گرا دادن به دشمن است؛ چه دلیلی دارد در رسانه مطرح شود که نحوه عملیات دشمن یا تعداد شهدای ما چقدر بوده، هرچند که دشمن خود بداند، چرا که این‌کار باعث تقویت نقطه‌یابی و توان دشمن می‌شود. قوانین مطبوعات ما که در سال ۱۳۶۴ و در اوج جنگ با عراق تصویب شده است، اصلا محدودیتی برای شرایط جنگی نگذاشته اما ما باید به‌صورت نانوشته بدانیم که حق مردم این است که اسرار نظامی کشور افشا نشود. از سوی دیگر من معتقدم در شرایط جنگی نیاز نیست برنامه‌های زنده بدون وقفه منتشر شود؛ این خیلی زیان‌آور است. این‌که دو استاد دانشگاه با دو دیدگاه مخالف را در آنتن زنده بنشانیم و به دوگانگی‌ها در جامعه دامن بزنیم، خیلی زیبنده نیست و می‌توان بیشتر این‌گونه برنامه‌ها را ضبط کرد و بعد از تأیید مدعوین نسبت به حفظ امانت در نقل سخنان‌شان، آنها را منتشر کرد. این‌که از برخی سخنان استادان گران‌قدری که در برنامه‌های تلویزیونی صحبت می‌کنند، مقایسه‌های خطا یا توهین به افراد احساس شود،به نفع جامعه نیست چرا که ما به‌خصوص در این شرایط نباید دوستان‌مان را برانیم بلکه باید دوستان را جذب کنیم. همچنین رسانه‌ها باید توجه داشته باشند که نباید از یک روایت استفاده کنند، به‌خصوص از کسانی که توجهی به عدم افشای اسرار نظامی ندارند یا تحلیل‌های احساسی ارائه می‌کنند. باید بحث‌های کارشناسی با استفاده از دانشگاهیان و به‌منظور ارائه راهکارهای علمی و تحلیلی برای مسائلی نظیر مباحث دفاعی، ساختمان‌سازی براساس اصول حفظ جان مردم در زمان عبور دشمن از مرزهای ما و... با حفظ دو حق مردم در شنیدن صداهای مختلف وعدم افشای اسرارنظامی،صورت بگیرد.یک سری وظایف را نیروهای نظامی و امنیتی ما دارند که ان‌شاءالله به وظایف خود عمل می‌کنند و بخش مهمی نیز برعهده رسانه‌‌هاست که می‌توانند افکار عمومی را به هر طرفی سوق دهند، چه به سمت یأس و ناامیدی و چه به سمت امیدواری و احساس قدرت.
