نویسنده با احیای تاریخ مشروطه و شخصیت ناصرالدین شاه ــ شخصیتی تاریخی و مسأله‌دار ــ در بستر خیال، نه‌تنها از قالب رایج تاریخ‌نگاری فاصله می‌گیرد، بلکه او را به راوی و قربانی همان ساختار سیاسی تبدیل می‌کند که زمانی در رأس بود. این بازی روایی، به همراه بازسازی دقیق فضاهای بختیاری و ارجاعات متعددی به مراسلات، حوادث و دغدغه‌های تاریخی دوران مشروطه را به تصویر می‌کشد. مهم آن‌که نگاه‌ها به‌جای روایت مرکزگرایانه به سمت حاشیه‌ها می‌رود؛ به ایل، به قلاع، به زنان و مردان ناشناخته‌ای که سهم بزرگی در تاریخ داشته‌اند اما در روایت رسمی مغفول مانده‌اند.
مجموعه «قطار عصر یکشنبه» یک مجموعه‌داستان گروهی متشکل از هشت نویسنده و ۱۶داستان کوتاه است که به همت مهدی صالحی‌اقدم گردآوری شده است. تنوع موقعیت‌ها و تفاوت وضعیت درونی شخصیت‌ها از برجستگی‌های این کتاب است. در داستانی تصمیم و ترجیح آدم‌ها در مواقع سخت و انتخاب‌های‌شان دغدغه اصلی می‌شود و جایی دیگر تنهایی و موقعیت‌های تحقیرآمیز شخصیت‌ها را به چالش می‌کشد. درقصه‌ای دیگر درونمایه ومفهوم تغییر است.تغییری که معمولا آرام و حسابگر پیش می‌رود اما گاهی جبر زندگی از انسان چیزی می‌سازد که ناگهانی حادث می‌شود و از آن گریزی نیست. و اما مهم‌ترین ویژگی این اثر شاید همان است که سایه و رد داستان‌های کارگاهی روی این مجموعه نیست و هرکدام روایت آدم‌ها و وضعیت‌هایی دغدغه‌مند با مسائل روزجامعه رادارند. این مجموعه،داستان همان‌هایی است که می‌شناسیم و نمی‌شناسیم‌شان.
اثر دیگر با عنوان «جفت‌پا یک ادیسه زمینی» یک نولا یا داستان بلند از زندگی کودکی است که با نقصی مادرزادی به دنیا می‌آید. راوی این قصه کودکی است که اولین مواجهه نقص جسم خود را با آدم‌های بیرون از خانه آشکار و عریان می‌کند. چالش و تنش‌های این شخصیت در کنار خانواده‌اش با ورود به مدرسه اوج می‌گیرد. هوشمندی نویسنده در این اثر زبان طنز و موقعیت‌های کمدی ایجادشده‌ای است که با وجود لحن روایی کودک، تلخی وضعیت فقدان و نقص موجود را همپوشانی می‌کنند چنان‌که گویی راوی با همه کم‌سن‌وسالی و با وجود رنجی عظیم به نوعی جهان‌بینی فلسفی از نقص مادرزادی‌اش رسیده و جهان و متعلقاتش را به سخره می‌گیرد.
رمان «مریم غایب» دیگر اثر تازه‌منتشرشده از نشراوی به قلم خسرو پرهوده است که به شیوه‌ای غیرخطی و مدرن روایت می‌شود. روایتی ازپیچیدگی‌های درونی ووضعیت آشفته روانی کاراکتری که معشوقه‌ای اثیری رابه حضورمی‌طلبد. شخصیت سرگشته وحیران به بهانه یافتن عشقی آرمانی زیرلایه‌های بحران هویت راواکاوی می‌کند.وی به دنبال تکامل است؛ تکاملی که از فقدان و نیستی، او را با تناقض‌های درونی و بیرونی‌اش مواجه می‌کند. این اثر با زبان و نثری که گاه با استعاره و تشبیه جزئیات و مفاهیم را منتقل می‌کند، بیشتر در فضای ذهنی راوی به واسطه گفت‌وگوهای درونی وی با خودش می‌گذرد.
