به گزارش خبرنگار جام جم آنلاین یزد، علی محمد حسینی اظهار داشت: فرهنگ و عدالت اجتماعی دو روی یک سکه هر جامعه سالم و توسعهیافته هستند. نحوه تعامل این دو مفهوم با زندگی افراد دارای معلولیت، به ویژه نابینایان، نشاندهنده میزان فراگیری و برابری آن جامعه است. در بسیاری از نقاط جهان علیرغم پیشرفتهای قانونی، موانع فرهنگی ریشهدار همچنان سد راه تحقق عدالت اجتماعی کامل برای نابینایان هستند.
رئیس هیئت مدیره جامعه نابینایان استان یزد افزود: فرهنگ جامعه نقش حیاتی در شکلگیری نگرشها، باورها و رفتارهای جمعی نسبت به افراد نابینا ایفا میکند.
وی همچنین اظهار داشت: متأسفانه در بسیاری از جوامع فرهنگ غالب به جای پذیرش و توانمندسازی، بر پایه کلیشهها و تصورات غلط بنا شده است. این لایههای فرهنگی، به طور مستقیم و غیرمستقیم مانع از تحقق عدالت اجتماعی برای نابینایان میشوند.
حسینی تصریح کرد: عدالت اجتماعی به معنای تضمین دسترسی برابر به منابع، فرصتها و حقوق اجتماعی برای همه افراد جامعه، فارغ از هرگونه تفاوت است. برای نابینایان، تحقق عدالت اجتماعی مستلزم حذف موانع سیستماتیک و فرهنگی است که مانع از مشارکت کامل آنها در زندگی عمومی میشود.
وی به برخی از مصادیق عدالت اجتماعی اشاره کرد و گفت: برخی از مصادیق و معیارهای عدالت اجتماعی عبارتند از :
عدالت در دسترسی به آموزش: همه نابینایان، بدون توجه به تواناییهایشان، حق دسترسی به آموزش با کیفیت و فراگیر را دارند. این شامل امکانات ویژه، مواد آموزشی مناسب (بریل، صوتی، دیجیتال قابل دسترس) و معلمان آموزشدیده است.
عدالت در اشتغال: تضمین فرصتهای برابر شغلی، حذف تبعیض در استخدام و ایجاد محیط کار مناسب و قابل دسترس برای نابینایان به معنای ارزشگذاری بر مهارتها و توانمندیهای فرد، نه صرفاً بر بینایی اوست.
عدالت در دسترسی به خدمات عمومی: این بخش حمل و نقل عمومی قابل دسترس، فضاهای شهری ایمن و قابل پیمایش، دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی و اطلاعات عمومی به فرمتهای قابل استفاده برای نابینایانرا شامل می شود.
عدالت در مشارکت اجتماعی: به معنی فراهم آوردن بستر لازم برای مشارکت فعال نابینایان در تصمیمگیریهای اجتماعی از جمله حق رای، حضور در نهادهای مدنی و ابراز عقیده است.
عدالت در بازنمایی رسانهای: ارائه تصویری واقعی، مثبت و توانمند از نابینایان در رسانهها، به جای ترویج کلیشهها یا نادیده گرفتن آنها در این قسمت مد نظر می باشد.
علی محمد حسینی در پایان اظهار داشت: فرهنگ و عدالت اجتماعی دو ستون اصلی هستند که برای دستیابی به جامعهای فراگیر برای نابینایان باید در هم تنیده شوند. تنها با پرداختن به ریشههای فرهنگی تبعیض و همزمان با اجرای سیاستهای عادلانه و فراگیر میتوانیم اطمینان حاصل کنیم که نابینایان نیز به طور کامل و با احترام در تمامی ابعاد زندگی اجتماعی مشارکت نمایند. این نه تنها یک وظیفه انسانی و اخلاقی، بلکه گامی اساسی در جهت ساختن جامعهای قویتر، متنوعتر و عادلتر برای همگان است.