بهنام غزه، بهکام غرب
با گذشت بیش از ۲۱ ماه، رژیم‌صهیونیستی در تحقق اهداف سیاسی و عملیاتی درون باریکه غزه توفیقی نداشته و بهگواهی سرکردگان ارتش اشغالگرقدس پافشاری بر ادامه کارزار نظامی در کرانه شرقی مدیترانه دیگر «منطق رزمی» ندارد. همزمان با جنایات اسرائیل مردم اروپا با برپایی تظاهراتهای خودجوش و تحصن علیه جنایات رژیم صهیونیستی، فشار قابل‌توجهی را بر رهبران پایتخت‌های اروپایی وارد آوردند.
بنابراین کشورهای اروپایی تحت تأثیر بیداری اجتماعی قاره سبز و باآگاهی از بنبست نظامی جنگ غزه، پروژه جدیدی را علیه اقتدار محور مقاومت و شهروندان خشمگین در دستورکار قرار دادند. ادعای «بهرسمیتشناختن دولت فلسطین» با پیمانکاری فرانسه و همکاری برخی کشورهای منطقه طی ماه‌های گذشته مطرح و امروزه با همراهی ۱۵ کشور اروپایی دیگر همراه با ژست حقوق‌بشری در سطح جهانی پیگیری میشود. شاید برخی سیاسیون افراطی رژیم صهیونیستی اعم از بتسالل اسموتریچ و ایتامار بن گویر با کوچکترین امتیازی به فلسطینیها مخالف باشند اما کارشناسان معتقدند رهبران قاره سبز با پشتیبانی تشکیل دولت فلسطین به‌دنبال تضعیف گفتمان جنبش حماس و خواهان احیای بازدارندگی از دست رفته اسرائیل هستند.
فراخوان نیویورک برای فلسطین!
ژان‌نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه دیروز با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «در نیویورک، همراه با ۱۴کشور دیگر، فرانسه یک فراخوان جمعی صادر می‌کند: ما اراده خود را برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین اعلام می‌کنیم منظور وزیر امور خارجه فرانسه از «دولت فلسطین» برقراری سلطه تشکیلات خودگردان ناکارآمد و فاسد بر مناطقی از کرانه باختری و نوار غزه است تا منازعه عربی ــ عبری به عربی ــ عربی تبدیل شود. در همین راستا، بهنقل از تایمز آف اسرائیل، دولت مصر در قالب توافقی با قدرتهای غربی درحال جذب و آموزش نیروهای امنیتی مدنظر رامالله برای استقرار در غزه بعد جنگ است. افزون بر پاریس، دو کشور عضو گروه ۲۰، یعنی کانادا و استرالیا نیز در این پروژه مشارکت جدی دارند؛ دیگر امضاکنندگان «فراخوان نیویورک برای فلسطین» کشورهای آندورا، فنلاند، ایسلند، ایرلند، لوکزامبورگ، مالت، نیوزیلند، نروژ، پرتغال، سن‌مارینو، اسلوونی و اسپانیا هستند.
دعوای تصنعی با تل‌آویو
قدرتهای اروپایی برای تعدیل خشم افکارعمومی از همدستی قاره سبز با ماشین جنگی اسرائیل و انعکاس این مسأله که به رسمیتشناختن فلسطین در تضاد با خواسته‌های تل‌آویو است، به تهدید سطحی کابینه جنگ نتانیاهو روی آورده‌اند.
در راستای همین روند، براساس بیانیه رسمی دولت انگلستان، کییر استارمر، نخست‌وزیر این کشور سه‌شنبه در نشست خبری تاکید کرد: «اگر اسرائیل گام‌های ملموسی برای پایان‌دادن به وضعیت فاجعه‌بار در نوار غزه برندارد، کشور فلسطین را پیش از برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر (شهریور)، به‌رسمیت می‌شناسیم.»
با این حال، لندن همانند پاریس خاطرنشان کرد که میان دولت فلسطین و جنبش حماس تفاوت قائل است؛ درواقع تشکیل این دولت وابسته امنیتی و اقتصادی به تل‌آویو را سرپوشی معقول بر حقوق مسلم مردم غزه ارزیابی میکنند.
اروپا تحت سلطه لابی صهیونی
رژیم صهیونیستی حتی پیش از اجرایی‌شدن معاهده رم (زیربنای اصلی تاسیس اتحادیه اروپا در دهه‌های بعدی) در سال ۱۹۵۷، تلاش برای نفوذ در ساختار اقتصادی اروپا را آغاز کرده بود. تنها دو ماه پس از امضای این معاهده، نسخه‌ای عبری از آن آماده شد. در همان سال، برخی محافل تصمیم‌گیرنده در این رژیم تلاش گسترده‌ای را آغاز کردند تا زمینه عضویت کامل اقتصادی و سیاسی این رژیم در جامعه اقتصادی اروپا را فراهم آورند.درزمستان سال۱۹۵۹، این رژیم به‌عنوان چهارمین کشور جهان، روابط دیپلماتیک کامل با جوامع اروپایی برقرار کرد؛ اقدامی که نشان‌دهنده تداوم سیاست‌های نفوذ و نزدیکی به غرب توسط این رژیم بود. در سال ۲۰۲۱، بیش از نیمی از واردات رژیم‌صهیونیستی از اتحادیه اروپا صورت گرفت و نزدیک به یک‌سوم صادرات آن نیز روانه بازارهای اروپایی شد. با این آمار، رژیم‌صهیونیستی پس از ترکیه و مراکش، سومین شریک تجاری بزرگ قاره سبز در میان کشورهای حوزه مدیترانه محسوب می‌شد. با توجه به وابستگی پیچیده تجاری بروکسل به رژیم صهیونیستی، ساده‌انگاری محض است اگر اشک تمساح رهبران اروپایی برای آرمان فلسطین را باور کنیم. حقیقت آن است که پایتخت‌های اروپا، در سایه بحران‌های اقتصادی و رکود مستمر، تأسیس دولتی تحت قیمومت تل‌آویو در سواحل مدیترانه را راه‌حلی مطلوب برای پایان جنگ و حفظ منافع خود ارزیابی کرده‌اند.
فراخوان نیویورک برای فلسطین!
ژان‌نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه دیروز با انتشار پیامی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «در نیویورک، همراه با ۱۴کشور دیگر، فرانسه یک فراخوان جمعی صادر می‌کند: ما اراده خود را برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین اعلام می‌کنیم منظور وزیر امور خارجه فرانسه از «دولت فلسطین» برقراری سلطه تشکیلات خودگردان ناکارآمد و فاسد بر مناطقی از کرانه باختری و نوار غزه است تا منازعه عربی ــ عبری به عربی ــ عربی تبدیل شود. در همین راستا، بهنقل از تایمز آف اسرائیل، دولت مصر در قالب توافقی با قدرتهای غربی درحال جذب و آموزش نیروهای امنیتی مدنظر رامالله برای استقرار در غزه بعد جنگ است. افزون بر پاریس، دو کشور عضو گروه ۲۰، یعنی کانادا و استرالیا نیز در این پروژه مشارکت جدی دارند؛ دیگر امضاکنندگان «فراخوان نیویورک برای فلسطین» کشورهای آندورا، فنلاند، ایسلند، ایرلند، لوکزامبورگ، مالت، نیوزیلند، نروژ، پرتغال، سن‌مارینو، اسلوونی و اسپانیا هستند.
دعوای تصنعی با تل‌آویو
قدرتهای اروپایی برای تعدیل خشم افکارعمومی از همدستی قاره سبز با ماشین جنگی اسرائیل و انعکاس این مسأله که به رسمیتشناختن فلسطین در تضاد با خواسته‌های تل‌آویو است، به تهدید سطحی کابینه جنگ نتانیاهو روی آورده‌اند.
در راستای همین روند، براساس بیانیه رسمی دولت انگلستان، کییر استارمر، نخست‌وزیر این کشور سه‌شنبه در نشست خبری تاکید کرد: «اگر اسرائیل گام‌های ملموسی برای پایان‌دادن به وضعیت فاجعه‌بار در نوار غزه برندارد، کشور فلسطین را پیش از برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر (شهریور)، به‌رسمیت می‌شناسیم.»
با این حال، لندن همانند پاریس خاطرنشان کرد که میان دولت فلسطین و جنبش حماس تفاوت قائل است؛ درواقع تشکیل این دولت وابسته امنیتی و اقتصادی به تل‌آویو را سرپوشی معقول بر حقوق مسلم مردم غزه ارزیابی میکنند.
اروپا تحت سلطه لابی صهیونی
رژیم صهیونیستی حتی پیش از اجرایی‌شدن معاهده رم (زیربنای اصلی تاسیس اتحادیه اروپا در دهه‌های بعدی) در سال ۱۹۵۷، تلاش برای نفوذ در ساختار اقتصادی اروپا را آغاز کرده بود. تنها دو ماه پس از امضای این معاهده، نسخه‌ای عبری از آن آماده شد. در همان سال، برخی محافل تصمیم‌گیرنده در این رژیم تلاش گسترده‌ای را آغاز کردند تا زمینه عضویت کامل اقتصادی و سیاسی این رژیم در جامعه اقتصادی اروپا را فراهم آورند.درزمستان سال۱۹۵۹، این رژیم به‌عنوان چهارمین کشور جهان، روابط دیپلماتیک کامل با جوامع اروپایی برقرار کرد؛ اقدامی که نشان‌دهنده تداوم سیاست‌های نفوذ و نزدیکی به غرب توسط این رژیم بود. در سال ۲۰۲۱، بیش از نیمی از واردات رژیم‌صهیونیستی از اتحادیه اروپا صورت گرفت و نزدیک به یک‌سوم صادرات آن نیز روانه بازارهای اروپایی شد. با این آمار، رژیم‌صهیونیستی پس از ترکیه و مراکش، سومین شریک تجاری بزرگ قاره سبز در میان کشورهای حوزه مدیترانه محسوب می‌شد. با توجه به وابستگی پیچیده تجاری بروکسل به رژیم صهیونیستی، ساده‌انگاری محض است اگر اشک تمساح رهبران اروپایی برای آرمان فلسطین را باور کنیم. حقیقت آن است که پایتخت‌های اروپا، در سایه بحران‌های اقتصادی و رکود مستمر، تأسیس دولتی تحت قیمومت تل‌آویو در سواحل مدیترانه را راه‌حلی مطلوب برای پایان جنگ و حفظ منافع خود ارزیابی کرده‌اند.
