به احترام انسان، دوربین‌ها را خاموش کنیم

اما وقتی فردی دوربین به دست، تصویر بیمار را بدون اجازه ثبت کرده و آن را بین عموم منتشر می‌کند، این کار جز بی اخلاقی و رد شدن از مرز انسانیت، معنی دیگری ندارد؛ اتفاق ناپسندی که مدیر اداره اخلاق پزشکی سازمان نظام پزشکی در گفت‌وگو با شفا آنلاین تاکید دارد که متاسفانه جامعه نسبت به حساسیت این موضوع خیلی توجیه نیست.

واقعیت این است که بسیاری از آدم‌ها به درست یا به غلط، احساس می‌کنند که وقتی در بستر بیماری هستند، در ضعیف‌ترین و شکننده‌ترین حالت خود قرار دارند. این احساس مشترکی است که خیلی از ما آن را تجربه کرده‌ایم. بنابراین واقعا جای سوال دارد آن فردی که دوربین به دست در مطب‌ها و بیمارستان‌ها راه می‌افتد و شکننده‌ترین حالت یک انسان را ثبت و ضبط می‌کند، چه لذتی از این کار غیرانسانی می‌برد؟

البته شاید عده‌ای با خودشان فکر کنند که ما در حال شعار دادن و بازگویی نکات اخلاقی هستیم، اما اتفاقا سوال ما از همین افراد این است، آیا اگر خدای ناکرده، خودتان یا یکی از اعضای خانواده شما، بیمار بستری باشد و در همین حال تصویر درد کشیدن او، نقل محافل بشود، آیا از این اتفاق دلخور نمی‌شوید؟

به هر حال، درست است که فیلمبرداری و عکسبرداری از بیماران بستری و عمل‌های جراحی، اتفاق فراگیری نیست و فعلا عمومیت چندانی در بیمارستان‌ها و مطب‌های ما ندارد، اما اگر مراقبت نکنیم و اجازه بدهیم که این رفتار زشت، رفته رفته در مراکز درمانی کشور ریشه بدواند، آن وقت است که باید بیمار بجز تحمل رنج بیماری، هر لحظه این اضطراب جدید را هم داشته باشد که مبادا فردی از شرایط جسمی وخیم او فیلمی تهیه کند و خصوصی‌ترین جنبه زندگی او را به اکران عمومی بگذارد.

امین جلالوند / گروه جامعه