کتاب «حاجقاسمی که من میشناسم» به کوشش سعید علامیان در انتشارات خط مقدم با جلد جدید تجدیدچاپ شد. این کتاب روایت ۴۰سال رفاقت حجتالاسلاموالمسلمین علی شیرازی با شهید حاجقاسم سلیمانی است.
شاید کتاب آخر محمدعلی جعفری عطر فلفل بدهد ولی طعم شیرین هم دارد، شیرینی سفر به ایالت بلوچستان پاکستان و سرککشیدن به حالوهوای شیعیان عازم اربعین از شهر کویته. سفرنامهای نسبتا کوتاه و ارائه تصویری تقریبا روشن از حالوهوا و فرهنگ مردمانی که به ما نزدیک و با ما و انقلاب و امام(ره)، همدل و همراه هستند.
زادگاهت، زمین تو را صدا میزند. شهر چشم به راه صدای گامهایت مانده است. درخت توت رد پای تو را میشناسد. شهری با چهار مناره بلند، گنبد فیروزهای چهره تو را از دور تشخیص میدهد؛ همانجا که نماز صبح را قضا و سیب سرخی خواندهای؛ بندرگاه مزارشریف را میگویم و گوشات را دادی به دل ملا ممد جان.
«همسفر آتش و برف» به قلم فرهاد خضری، روایت فرحناز رسولی همسر شهید سعید قهاری سعید است؛ کتابی که اسمش این روزها در سایه تقریظ مقام معظم رهبری روی زبانها افتاده. اثری از گونه خاطرات شفاهی ادبیات پایداری و روایتی اول شخص از فرحناز رسولی که برپایه مصاحبههای خانم فرزانه مردی با ایشان (از روزهای کودکی تا جوانی و ازدواج و خاطرات ۲۲سال زندگی مشترک با شهید قهاری سعید) است و توسط آقای خضری نگاشته شده.
رضا امیرخانی، نویسنده سرشناس و نامدار کشورمان، روز یکشنبه ۹ آذر ۱۴۰۴ بر اثر سقوط از پاراگلایدر دچار سانحه شد. او در پی این حادثه با آسیبهای جدی از جمله ضربه مغزی و شکستگیهای متعدد مواجه و در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان کسری بستری شد. روند بهبود سطح هوشیاری او با شیبی بسیار کند اما پایدار ادامه دارد.اندامها و چشمهای او به محرکهای فیزیکی و کلامی پاسخ میدهند که نشانهای امیدوارکننده از مسیر بهبود است.
دبیرخانه جایزه ادبی جلال آلاحمد، نامزدهای نهایی بخشهای مختلف هجدهمین دوره این جایزه را اعلام کرد.
در سالهای اخیر، بحث مصادره به مطلوب مفاخر فرهنگی ایرانزمین بیش از همیشه مطرح میشود. بسیاری از اهالی قلم، حرکتهایی چون ثبت مشترک «مثنویمعنوی» بهوسیله افغانستان و ترکیه، ثبت «مینیاتور به شیوه استاد بهزاد» از سوی افغانستان در یونسکو و دهها مورد دیگر را نشانهای از فرصتسوزی ما بهعنوان کشور مبدأ قلمداد میکنند، در این بین، مولانا و دامنه سیر زندگی پرفرازونشیب و درگذشتش در قونیه هم مزید بر علت شده تا در این سالها، بیش از پیش از سوی کشور ترکیه دستخوش مصادره قرار بگیرد.
در اینروزها اگر فرصتی دست داده و زندگانی مجالی داده باشد و سری به کتابفروشی¬ها زده باشید و نگاهی به تازه¬های ادبیات داستانی انداخته باشید، حتما با محتواهای کموبیش یکسانی مواجه شدهاید. ادبیات داستانی اینروزها بیش از هرچیز، خالی از محتوای متفاوت است و البته این موضوع مرتبط به امروز و دیروز نیست و ادبیات داستانی ما، همواره از منظر تنوع ژانر، دچار نوعی کمبود ساختاری بوده است.
در دنیای شعر و موسیقی که قرنهاست وزن و ریتم در هم تنیده و هماهنگ پیش میروند، شیوه نوینی به نام «شعرآهنگ» پدید آمده که عروض سنتی را با اعداد، نرمافزار و حتی هوش مصنوعی دگرگون میکند – از سنجش وزن اشعار ۱۵ زبان جهان تا تطبیق دقیق گوشههای آواز سنتی با هجاهای شعر. به همین خاطر با دکتر محمدحسن ارجمندی، نویسنده و پژوهشگر ادبیات فارسی و طراح این شیوه نوین وزنشناسی، گفتوگو کردیم.
در روزگاری که ادبیات بیش از هر زمان دیگری به سمت انزوا و فراموشی رانده میشود و با گسترش فضای مجازی، نسل «زد» فاصلهای محسوس با ادبیات کهن فارسی گرفته و دلمشغولیاش به سایتها و پلتفرمهای دیجیتال محدود شده است، بازخوانی شعر یادآور یک حقیقت فراموششده است:ادبیات، اگر زنده و انسانی روایت شود، هنوز میتواند با مخاطب امروز گفتوگو کند.
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
