چپ، راست، کوک

راست

روز‌به‌روز بر تعداد تک‌آهنگ‌هایی که هنرمندان کشورمان منتشر می‌کنند افزوده می‌شود. هر چند این موضوع اتفاق خوبی است، اما در این عرصه هم مثل اغلب دیگر عرصه‌ها داریم دچار مصرف بی‌رویه می‌شویم! خواننده‌های جوان انگار با خودشان مسابقه گذاشته‌اند و یک روز در میان اثر تولید می‌کنند. و چون خودشان می‌دانند اثر یکروزه، عمر یکروزه هم دارد خیلی زود اثر تازه‌ای خلق می‌کنند. حالا باید گشت و دید بزرگان موسیقی کجا هستند و چرا ساکت شده‌اند و انتقادی نمی‌کنند!

کوک

از آنجا که عالم موسیقی در دست ناکوک‌ها افتاده چاره‌ای نیست، مجبوریم سراغ ناکوک این هفته برویم! هنرمند جوانی که البته خودش فکر می‌کند، هم خودش و هم سازش خیلی کوک هستند. حافظ ناظری سال گذشته آلبوم ناگفته را منتشر کرد، اثری که می‌توان آن را متوسط رو به بالا دانست، اما چه کنیم که ایشان به حق خود قانع نیست و عنوان نخستین اثر کلاسیک جهان(!) را به کارش داده است. او قصد دارد بزودی کنسرت‌هایی را در ایران برگزار کند و در نشست خبری که هفته گذشته برگزار کرد، باز هم بر عنوان‌های پرطمطراقی که ارزانی خودش می‌کرد تاکید داشت.

او همچنین گفت طی ٦٠ سال گذشته نوازنده خوب و بداهه‌نوازی خوب نداشته‌ایم. جا دارد ایشان به بداهه‌نوازی پیمان یزدانیان و حسام اینانلو برود. بداهه‌نوازی‌های شیرین حسین علیزاده را مرور کند و بداند از قافله سخت جا مانده و از موسیقی ایران بی‌خبر است. آقا حافظ شما که انتقاد هیچ استاد و بزرگ‌تری را برنمی‌تابی، لااقل برو کارهای موسیقی ایران طی سال‌های گذشته را مرور کن و بعد بیا با هم صحبت کنیم! فعلا خیلی‌ها به احترام پدرت که در موسیقی ایران مرد بزرگی است در برابرت سکوت کرده‌اند، بیا و شما هم سکوت کن!