رویای هولوگرافیک در جام‌جهانی

به گزارش مهر، فوتبال و تکنولوژی معمولا راهی برای تلفیق با یکدیگر را ندارند و فیفا نیز از گذشته بر عدم استفاده از فناوری هایی مانند حسگرهای الکترونیکی برای بهبود داوری بازی ها پافشاری کرده و می کند.

از این رو زمانی که ژاپن طرح میزبانی جام جهانی 2022 را بر اساس نمایش بازی ها در قالب تصاویری جادویی و رایانه ای پایه گذاری می کند که هنوز به وجود نیامده اند، در واقع خطر بزرگی را به جان خرید.

ژاپن در طرح پیشنهادی خود اعلام کرده بود قصد دارد بازی های جام جهانی را در ورزشگاه هایی در بخش های مختلف جهان به شکل کاملا طبیعی اما هولوگرافیک به نمایش بگذارد.

مقامات ژاپنی اعلام کردند بازی ها در این دور از جام جهانی توسط 200 دوربین با وضوح تصویری بالا تصویربرداری خواهد شد که این دوربینها به تکنولوژی Freeviewpoint مجهزند، تکنولوژی که امکان دید بازی را از زاویه دید بازیکنان میدان برای تماشاچیان به وجود خواهد آورد، تصاویری که تا کنون تنها در بازیهای رایانه ای قابل استفاده بودند.

در عین حال تماشاچیان و حامیان تیمهای حاضر در میدان می توانند ابزاری گوشی مانند را به عنوان مترجمی رایانه ای گوشی برای مکالمه آزادانه با دیگر افراد و تماشاچیان استفاده کنند.

اما آیا ژاپن واقعا می تواند چنین وعده رویایی را به واقعیت تبدیل کند؟ با در دست داشتن اطلاعات محدودی از اینکه ژاپنی ها چطور می خواهند به این هدف بلندپروازانه دست پیدا کنند، دانشمندان دانش تصاویر سه بعدی و تلویزیون های هولوگرافیک در برابر این طرح ژاپنی ها کمی گیج و مبهوت شده اند.

برای مثال «فیل سورمن» از دانشگاه دی مونت فورت معتقد است Freeviewpoint تکنولوژی کاملا امکان پذیر است زیرا تا کنون مطالعات زیادی بر روی آن انجام گرفته است اما بقیه ماجرا کمی غیر قابل تصور به نظر می آید.

به دلیل اینکه پخش های سه بعدی که نیازی به شیشه های خاصی ندارند و به تلویزیون های اتواستریوسکوپیک شهرت دارند در حال حاضر کاملا در دسترسند، می توان با استفاده از آنها دو تصویر یکسان را مستقیما به سوی افراد تاباند به این شرط که بیینده در موقعیت خود ثابت باقی بماند و ابزارهای ردیابی به همراه داشته باشد تا از تابیده شدن تصاویر به سوی آنها اطمینان حاصل شود.

سورمن معتقد است شاید احتمال عملی شدن چنین شیوه ای در مقیاس کوچک امکان پذیر باشد، اما در مقیاسهای بزرگ عملی شدن آن کمی پیچیده و غیر ممکن به نظر می آید و پیش بینی عملی شدن آن کاملا دشوار است.

برای عملی کردن چنین شیوه ای باید ردیاب هایی به سر بیننده وصل شود تا در صورتی که بیننده سر خود را حرکت داد تصاویر نیز به همراه سر فرد تغییر مکان بدهند تا به این شکل فرد نیازی به ثابت نگه داشتن موقعیت سر خود نداشته باشد زیرا فوتبال معمولا بازی نیست که بینندگان آن بتوانند بر روی صندلی ثابت بنشینند.

سورمن معتقد است برای استفاده از این تکنیک باید بر مشکل تهوع بیننده ها نیز فکری اندیشید زیرا برخی از افراد با نگاه کردن به نمایشگرهای اتواستروسکوپیک دچار تهوع می شوند و از این رو عوامل انسانی مشابه را برای ارائه چنین تکنولوژی هایی باید مد نظر قرار داد.

ناصر پیغمبریان که به تازگی در دانشگاه آریزونا موفق به ابداع تصاویر هلوگرافیکی شده، کمی خوشبینانه تر به این موضوع نگاه می کند.

وی می گوید این طرح طرحی بسیار بلند پروازانه است اما من آن را خیلی دوست دارم با اینکه ژاپنی ها طرح چیزی را داده اند که در حال حاضر وجود ندارد، می خواهند تا 12 سال دیگر به آن دسترسی پیدا کنند. به نظر من این طرح قابل اجرا است اما سوالی که می ماند این است که آیا چنین طرحی برای مردم عادی از نظر هزینه جذاب خواهد بود یا نه؟

همچنین در حالی که ترجمه همزمان گزینه ای قابل اجراتر است، با فرض اینکه رایانه ها در حال حاضر از توانایی ترجمه های ساده، تجزیه و تحلیلهای زبانشاختی برخوردارند در نهایت با ترجمه واژه های منحصر فوتبال دچار مشکل خواهند شد.

با وجود دیدگاه بلندپروازانه و رویایی ژاپنی ها در میزبانی جام جهانی 2010، هنوز یک مشکل بزرگ وجود دارد که حتی دانشمندان ژاپنی نیز قادر به یافتن راه حلی کلیدی برای آن نخواهند بود: چطور باید ووووزلا ها را خاموش کرد؟

فیفا شب گذشته میزبان جام جهانی 2022 را اعلام کرد و با انتخاب قطر به عنوان میزبان این رقابت ها ژاپنی ها فرصت بیشتری برای ارائه این تکنولوژی جدید خواهند داشت.