مهربانی را چه شد؟

به عنوان مثال در یک نظرسنجی با جامعه آماری گسترده در جهان ۵۰ درصد پاسخگویان معتقد بوده‌اند جامعه نامهربان شده است که ۹۷ درصد همان افراد معتقد بودند خودشان بسیار مهربان هستند ولی ما به‌عنوان یک جامعه چقدر مهربان هستیم؟ نظرسنجی انجام شده توسط دانشگاه ساسکس به‌دنبال درک چگونگی نگاه به مهربانی در جامعه و جمع‌آوری داده‌ها برای پر کردن شکاف‌های تحقیقاتی انجام گرفته است. این مطالعه سوالاتی را مطرح کرده همچون این‌که افراد چه کارهای محبت‌آمیزی را به‌طور منظم انجام می‌دهند؟ یا این سؤال که آیا مهربانی به‌عنوان ضعف در نظر گرفته می‌شود؟ مردم کجا مهربانی را بیشتر تجربه می‌کنند؟ چه چیزی ما را از مهربانی باز می‌دارد؟ این سوالات از ۶۰هزار نفر از ۱۴۴کشور مختلف جهان پرسیده شده است. نتایج برخی از این سوالات را می‌توانید در داده‌نمای پیوست به همین مطلب ببنید. افراد مهربان‌تر یا افرادی که آگاهی بیشتری نسبت به مهربانی دارند، سطوح بالاتری از رضایت و رفاه از زندگی را تجربه می‌کنند. همان‌طور که مطالعات دیگر نشان داده، دو سوم شرکت کنندگان بر این باورند که این شیوع بیماری همه‌گیر مردم را مهربان‌تر کرده است. شاید با ایجاد یک مبارزه جمعی است که همدلی ما با یکدیگر افزایش پیدا می‌کند. این مطالعه همچنین نشان داد تقریبا ۶۰ درصد افرادی که در این نظرسنجی شرکت کردند، مدعی‌اند که در هر روز یک عمل مهربانانه دریافت کرده‌اند. نتایج جالب دیگری هم در دل این نظرسنجی وجود دارد. ازجمله این‌که خانه، محیط‌های پزشکی، محل کار، فضاهای سبز و مغازه‌ها به‌عنوان مکان‌هایی انتخاب شدند که مردم به احتمال زیاد شاهد انجام اعمال مهربانانه هستند. مکان‌هایی که کمترین محبت را مشاهده می‌کنند؛ اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، حمل‌ونقل عمومی و خیابان بودند. این یافته‌ها نقش مهمی را که جامعه در بخشش و دریافت مهربانی در فضاهای ناشناس مانند شبکه‌های اجتماعی ایفا می‌کند، نشان می‌دهد.