اولش وقتی قرار شد برای دختر و نسبت او با جامعه بنویسم به مقادیر زیادی به خودم و نسبت خودم با جامعه فکر کردم. به این‌که من دقیقا کجای پازل اجتماع قرار می‌گیرم؟ آیا اجتماع جوری هست که خودم را جزوی از او ببینم؟ تا چه حد سیاستگذاری‌ها، شهرسازی‌ها و... به نحوی است که خیال کنم پس من هم به عنوان یک دختر نوجوان یا جوان، سهمی از آن دارم؟
در دل هیاهوی زندگی شهری، گروه‌های سرود دخترانه چون شمیم یاس، نوایی از امید، همدلی و شکوفایی را به‌گوش می‌رسانند. این گروه‌ها فراتر از یک فعالیت هنری ساده، بستری برای رشد شخصیت، کشف استعدادها و تقویت حس خواهرانگی میان دختران نوجوان شده‌اند؛ دخترانی که با شادابی، پشتکار وعشق به صحنه می‌آیند تا قصه دوستی و همبستگی را در قالب ترانه‌ها بازگو کنند.از شور اجرای روز دختر تا آرزوی خواندن در حضور رهبر انقلاب، هر لحظه از زندگی این گروه، سرشار از خاطره‌های ماندگار و درس‌های بزرگ برای آینده است.
«زنان بی صدا، سازندگان ابدی تاریخ»همیشه گفته‌اند تاریخ را مردان ساخته‌اند؛ آنان که بر اسب نشستند، شمشیر کشیدند، بر تخت‌ها تکیه زدند و بر سکه‌ها نقش بستند.
ما می‌توانیم مسأله‌های ریاضی را حل کنیم. مفهوم مد نظر شاعر را از آثارش استخراج کنیم. تاریخ را تحلیل کنیم؛ اما خودمان را نمی‌شناسیم. حل‌کردن تعارضات درونی و شناخت و ارزیابی خودمان، سخت‌ترین کار دنیاست.
برای نوشتن سرمقاله، دست دست می‌کنم. از وقتی در خروجی دانشکده را رد کرده‌ام تا همین الان که نشسته‌ام در خانه و باد کولر به صورتم می‌خورد، نمی‌دانم چه بنویسم.
روزی حکیم به محله‌ای گذر کرد که عددی از خداناباوران در آن می‌زیستند. ناگهان جوانی به او رسید و گفت: «الهه نیست!» حکیم که منتظر همین گونه گذاره‌ها از سوی این جماعت بود پاسخ داد: «می‌دانم که شما از واژه الهه برای خدا استفاده می‌کنید و در اثر مواجهه با فرهنگ غرب حتی برخی‌تان معتقدید اگر خدایی هم باشد چندتا هستند. مثلا یکی الهه آب است و دیگری الهه آتش و یکی هم الهه زیبایی. خب تو منظورت کدامشان است؟»
امسال هم مانند سال‌های گذشته به سرعت برق و باد گذشت و خاطره‌هایش را برای‌مان به یادگار گذاشت. برای آنهایی که مثل ماعاشق فیلم وسینما هستند،یکی ازاین‌خاطره‌ها،فیلم‌هایی است که دراین سال به تماشای‌شان نشستیم ولذت فریم‌به‌فریم‌شان به جان‌مان نشست.
۱۴۰۳ سال پرفرازونشیبی بود. از همان ابتدایش که با حادثه عجیب‌وغریب سقوط بالگرد رئیس‌جمهور محبوب‌مان شروع شد تا همین اواخر که قیمت دلار و سکه نقل محافل گردید. اکنون که ۱۴۰۳ بار و بنه‌اش را جمع کرده و جایش را به سال جدید داده، می‌خواهیم برویم سراغ اتفاقات مهمی که در این سال رخ داد.
جهان هر روز در حال تغییر است. برای همین اگر از آینده به ما خبر بدهند که مثلا تا چند سال دیگر فقط سه زبان زنده دنیا باقی می‌ماند و همه به آن سه زبان حرف می‌زنند یا این‌که برای همه امکان سفر به فضا فراهم می‌شود یا نانو ربات‌ها قادر خواهند بود در رگ‌های انسان سفر کنند و کلی از این مسائل، تعجب نخواهیم کرد اما از سویی دیگر شاید شما از آن دسته باشید که وقتی صحبت از آینده می‌شود، می‌گویند امروز ما آن‌قدر مشکلات داریم که از یک سال دیگرمان هم مطمئن نیستیم و نگران عبور از این شرایطیم. ما را چه به آن تحولات. من هم می‌خواهم از همین دریچه با شما حرف بزنم؛ ترسی که داریم چقدر واقعی است؟ چه بلایی قرار است سرمان بیاید و آیا ممکن است اوضاع بهتر شود؟!
سالی که گذشت سال از دست دادن بود. این عبارت بسیارساده که می‌تواند نمایانگر بسیاری از پدیده‌ها باشد؛ می‌تواند معنای رها شدن بستنی خوشرنگی را روی کف زمین دهد و در بالاترین حد دردش می‌تواند معنای از دست دادن عزیزی را داشته باشد. کار من بالاترین سطح آن بود.