روزنامه خندان

شیب‌شناسی موضعی

طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند.حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.

کد خبر: ۶۷۲۰۸۰

سیاست روز : مشق امروز، ما دلاوریم دلواپس نیستیم

در خبرها آمده است که یک برادر در یک اظهارنظر دشمن‌شکن گفته: ما ملتی دلاوریم و دلواپس نیستیم.

آنگونه که از شواهد و قرآئن بر می‌آید در‌پی این اظهار نظر بهای نفت ایران هشتاد دلار بالا رفته و نرخ دلار و یورو بین سیصد تا چهارصد تومان پایین آمده و شورای امنیت به زانو درآمده و قول داده پرونده هسته‌ای ایران را به قسمت بایگانی پرونده‌های راکد بفرستد و "بنیامین نتانیاهو" هم به حالت رعشه افتاده و جنوب لبنان را ول کرده است.

در همین راستا برادر دیگری هم دست به کار شده و در همین راستا و چه بسا راستاهای دیگر در یک حرکت ابتکاری گفته: ما ملتی دلاوریم و دلواپس نیستیم.

باز هم آنگونه که از شواهد و قرائن بر می‌آید به دنبال این سخن حکیمانه نرخ بیکاری به نصف رسیده و ضریب تولید در کشور تا هشتاد و پنج درصد افزایش پیدا کرده و همه‌ چی آرومه و کارگران چقدر خوشبخت شده‌اند.

در همین راستا کارشناسان، خط‌شناسان، دیرینه‌شناسان و روانشناسان با تشکیل کارگروه‌های تخصصی و کمیته‌های حقیقت‌یاب به این نتیجه رسیده‌اند که جملات این دو برادر هر چند از نظر ظاهری به هم شباهت دارد اما از نظر محتوا هر کدام معنا و مفهوم علیاحده‌ای دارد.

شعار هفته: دلاور هست‌ای / دلواپس چی هستی؟

ضرب‌المثل هفته: وقتی من می‌گویم "انیف" شما نگویید "انیف"! بگویید: "انیف"

پیشنهاد هفته: همه روسا جمله "ما دلاوریم دلواپس نیستیم" را به عنوان سرمشق در دفتر تمامی کارگزاران بگذارند تا هر یک از این عزیزان سه هزار مرتبه از روی آن مشق بنویسند تا بلکه مشکلات ملت حل بشود و برود پی کارش!

جایزه هفته: آفرین صد آفرین، رئیس خوب و نازنین، دلاورِ روی زمین

دلواپسی هفته: دلم شور می‌زنه / بدجور می‌زنه / آخه دو تا رئیس / حرف یکجور می‌زنه

شرق : شیب‌شناسی موضعی

آمبولانس نفسش بالا نمی‌آمد. اولش چیزی معلوم نبود. نه من چیزی حس می‌کردم نه آمبولانس. شیب خیلی‌خیلی‌خیلی ملایمی بود. الان سربالایی خیلی‌خیلی‌خیلی تیزی شده که آمبولانس نمی‌کشد ازش بالا برود. شاید بپرسید چرا از آن‌موقع که دولت از «شیب ملایم» گرانی‌ها و هزینه‌ها حرف زد، تا الان من چیزی در این‌باره ننوشتم. خب، با آن شیب ملایمی که گفته شد، چندروز طول کشید تا اصل خبر به من برسد.

اما شیب ملایم طوری است که اولش نمی‌فهمی و چه‌بسا که خوشت هم بیاید، اما وقتی فهمیدی کارازکار گذشته و نه‌تنها خوشت نمی‌آید که نگران هم می‌شوی. اول‌های شیب ملایم، یعنی پارسال، ‌اگر کسی چیزی می‌پرسید من می‌گفتم خیلی‌خوب است. شیبش ملایم است. برخلاف دوره احمدی‌نژاد که شیبش تند بود و آدم خوف می‌کرد. ولی الان که فکر می‌کنم می‌بینم شیب تند خیلی بهتر از شیب ملایم است.

وقتی شیب تند باشد تو همان اول کار بی‌خیال می‌شوی. شیب که ملایم باشد وسط کار می‌مانی توش. بعد هم توی وضعیت شیب ملایم شما باید پات را از رو گاز برنداری. هرچند تخته‌گاز هم نمی‌توانی بروی. اما اگر پات را از روی ترمز هم ‌برداری یکهو می‌کشی پایین و تا سپر عقب آمبولانست به زمین گرم نخورد، نمی‌توانی توقف کنی.

ما مانده‌ایم رییس‌جمهور گفته شیب یا گفته شِعب و زبانش نچرخیده و ما شیب شنیده‌ایم. یعنی جای اینکه در وضعیت شیب ملایم باشیم، در شِعب ملایم هستیم و داریم می‌رویم توی دره. راستش ما نمی‌دانیم، ما یک آمبولانس‌چی بی‌شیله‌پیله‌ای هستیم که هرچه به ذهن و دهنمان می‌آید می‌گوییم و به ما با این وضعیتی که داریم حرجی نیست.