حفاظت از حیات گلوله؟

یک بررسی اجمالی در محتوای هزاران خبر و مصاحبه و گزارش محیط‌زیستی داخلی و خارجی در چند سال گذشته نیز نشان می‌دهد کمتر نشانی از بهبود وجود دارد.

در کشور ما البته نکته امیدوارکننده این است که مدیران ارشد این واقعیت را پذیرفته‌اند که عناصر حیاتی آب، هوا، خاک و تنوع زیستی علاوه بر جنبه‌های تخصصی محیط‌زیستی دارای ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی نیز هستند و اظهارات فصلی درباره سیل، خشکسالی، گردوغبار، نابودی تالاب، آتش‌سوزی جنگل، انقراض گونه‌ها و آلودگی هوا اگرچه ممکن است به تیتر رسانه‌ها تبدیل شوند، ولی فاقد کارایی لازم برای اقناع افکار عمومی هستند.

با کمال تاسف رویکرد حفاظت از حیات‌وحش نیز از این قاعده مستثنی نیست.

مطالعات جدید نشان می‌دهد انسان که فقط یک صدم درصد از وزن حیات روی زمین را شامل می‌شود، خود عامل نابودی 83 درصد از حیات وحش و بیش از50 درصد از گیاهان این کره مسکون است و درحالی که حیات‌وحش تنها 4 درصد از پستانداران کره خاکی را شامل می‌شود همچنان میل به شکار در زیستگاه‌های طبیعی، نابودی مهم‌ترین ستون‌های پایداری حیات راهدف گرفته‌اند.

در مقیاس ملی شاید کمینه انتظار برای حفاظت از محیط‌زیست، تغییر رویکرد کشور به سوی بهره برداری خردمندانه از منابع حیاتی باشد و تردید جدی دارم که شکارگری در این دایره خردمندی جایگاهی داشته باشد، مگر دغدغه معیشت فعالان بازار اسلحه شکاری و فشنگ و ساچمه، خواب از چشمان ما ربوده باشد!

دکتر اصغر محمدی فاضل

کارشناس محیط‌زیست