چرا فیورنتینا به روز سیاه افتاد؛ از بیل گاوچران تا باتی گل

شهری که زادگاه و محل اولیه خلق و اجرای بازی اصلی موسوم به کالچو و به قول خودمان فوتبال است بتازگی مطرح ترین و بهترین باشگاه خود را برچید و آن را ورشکسته اعلام کرد فیورنتینا شهر تاریخی هنری و محصور در آب فلورانس به دلیل نداشتن پشتوانه مالی

کد خبر: ۱۲۷۲۰

لازم ابتدا از دسته دوم به دسته سوم باشگاه های ایتالیا و از آنجا به دسته چهارم این کشور که چیزی شبیه به لیگ های منطقه ای است تنزل یافت و سپس ازسوی فدراسیون فوتبال این کشور از فعالیت محروم شد و به روز سیاه افتاد و با این که بعدها باشگاه تحت اداره یک شرکت بزرگ کفش سازی ایتالیا قرار گرفت ؛ اما در دوسه هفته ای که از حادثه اولیه می گذرد ، هنوز تضمین و اعتباری در دست نیست که باشگاه فیورنتینا قادر به ادامه کار باشد. برای تیمی که 76 سال سابقه فعالیت دارد و2 بار لیگ ایتالیا و یک مرتبه هم در دهه 1990 جام حذفی فوتبال این کشور را برده است ، بدتر از این امکان ندارد و حالا فقط نظارت بر کلیات کار ازسوی مقامهای قضایی تعیین شده دولت ، فیورنتینا را سرپا نگه داشته است . ابتدا گفته شد شهرداری فلورانس یک تیم تازه را از درون باشگاه سابق ، روی ویرانه های آن خواهد ساخت تا این شهر در سری آ بدون تیم نماند و حتی نام فلورنتینا برای چنین تیمی پیشنهاد شد تا3 سال پیش : اما این نیز مثل بیشتر حرفهای شنیده شده ، در هفته های اخیر به مرحله عمل و اجرا درنیامد و درصورت تایید وجود چنین تیمی و صدور اجازه فعالیت آن ازسوی فدراسیون فوتبال ایتالیا، سالها طول خواهد کشید تا بتواند از دسته سوم به دسته اول این کشور بازگردد و موقعیت گذشته اش را در فوتبال ایتالیا بازیابد. با این حساب استادیوم معروف ارتمیو فرانچی شهر فلورانس به این زودی شاهد بازیهای درجه اول نخواهد بود این درحالی است که تا همین 3 سال پیش ، بازیهای بسیار مهم لیگ قهرمانان اروپا با شرکت فیورنتینا در این محل انجام می شد. حالا و تا اطلاع ثانوی این ورزشگاه محل متروک کمرونقی بیش نخواهد بود دقیقا برای رهایی ارتمیوفرانچی از چنین وضعی و رونق بخشیدن به آن بود که سال 1926 یک اریستوکرات شهر فلورانس ، به نام لوتیجی ریدولفی که به یک خاندان قدیمی توسکانی تعلق داشت از2 باشگاه متوسط مستقر در شهر درخواست کرد با یکدیگر ادغام شوند و تیمی به نام فیورنتینا بسازند این فرد در سفرهایش به انگلیس عاشق فوتبال شده بود در همین شهر بود که کالچو پا به عرصه حیات نهاد. ابتدا این را بگوییم که کالچو برخلاف آن چه تصور می شود نه عنوان لیگ ایتالیا، بلکه نام رشته ای شبیه فوتبال و قواعد تندو محکم خود را داشت و با شکل قانونمند و مدون شده آن در انگلیس قدری فرق می کرد کالچو در کوچه و خیابان ها به وسیله جوانان و نوجوانان اجرا می شد؛ اما فلورانس به آرامی پذیرفت شکل قانونمند شده این بازی را آن طور که انگلیسی ها اواخر قرن نوزدهم در سطح اروپا ریشه دوانده بودند درون خود بپروراند و اجرا کند عشق به ورزش : دو تیمی که به وسیله دیدوافی ادغام شدند و پایه فیورنتینا را نهادند لیبرتاس و کلاب اسپورتیوو نام داشتند، فیورنتینا که از پیوند این 2 باشگاه تاسیس شد، توانست در بالاترین سطح فوتبال ایتالیا با حریفان رقابت کند و شور و عشق به این ورزش را نیز در سطح شهر و منطقه جاری ساخت.در سال 1931 یک استادیوم تاسیس شد. آن زمان تیم اتریشی ادمیرا واکر به فلورانس آمد و یک بازی میان این باشگاه و فیورنتینا برگزار شد و در همان دیدار، اولین بازیکن امریکای جنوبی این باشگاه ، بازی نخستین خود را برای فیورنتینا انجام داد او ملیت اروگوئه ای داشت و نامش پدرو پترونه بود و لقب تیرانداز را به او داده بودند شیفته کاوبوی ها: اولین جام قهرمانی فیورنتینا سال 1940 ، به دست آمد در این تاریخ ، این تیم جام حذفی ایتالیا را برد و در این راه آث میلان ، لاتزیو و یوونتوس را حذف کرد و در فینال جنوا را نیز شکست داد. مقام قهرمانی لیگ ایتالیا نیز سال 1956 به فیورنتینا رسید در این راه فیورنتینا فقط شش گل در طول فصل خورد؛ اما به داشتن خط حمله ای قوی و روحی تهاجمی مشهور بود ستاره آن تیم یک آرژانتینی به نام میگل مونتوری بود و به او نیز لقب بیل گاوچران را داده بودند و به این دلیل که عاشق کتابها، دفترچه ها و قصه های کمیک کابوی ها بود. او در162 بازی 72 گل زد و در 29 سالگی به دلیل آسیب دیدگی ، یک بازنشستگی زودهنگام را تجربه کرد. در آن تیم جولینیو بوتلیوی برزیلی نیز بازی می کرد او با سابقه شرکت درجام جهانی1954 باتکنیک بالای خود جایی را در دل فوتبالدوستان فلورانس باز کرده بود با چشمهای گریان جولینیو سال 1958 فلورانس را به دلیل دلتنگی برای کشورش ، ترک گفت و همین امروز هم عکسهای او با چشم هایی گریان ، پس از انجام آخرین بازی اش مقابل پادوا، درجای جای باشگاه و کتابهای فوتبال مرتبط با منطقه توسکانی، جلبنظر می کند اما فیورنتینا دهه پنجاه در درجه اول روی دوش ایتالیایی ها استوار بود حتی در سال پنجاه وهفت که تیم ملی ایتالیا با یوگسلاوی بازی کرد نه ارغوانی )اشاره به رنگ پیراهن فیورنتینا( در ترکیب تیم ملی ایتالیا دیده می شدند. فیورنتینا با این اوصاف به فینال جام باشگاه های اروپا1957 هم رسید؛ اما دراین مرحله در حضور125 هزار تماشاگر در مالدیو،2-0 به رئال باخت و دوم شد از درخشان به متوسط : اما یک افتخار و جام اروپایی در سال 1961 برای اولین و آخرین بار نصیب فیورنتینا شد دراین سال فیورنتینا جام برندگان جام اروپا را رقابتی را که اکنون چند سالی است برگزار نمی شود با تکیه بر مهارت های مهاجم خود گوش و گلزن سوئدی کرت همرین و با پیروزی بر گلاسکورنجرز در فینال فتح کرد.تا سال 1969 طول کشید تا فیورنتینا یک بار دیگر لیگ ایتالیا را فتح کند این بار هم تیم فاتح از چهار مهاجم و سیستم 2-4-4 سود جست و یک ملی پوش موثر مثل جوزپه بریتزی نیز خط دفاعی تیم را جمع می کرد؛ اما اجازه داده شد که تعدادی از مهره های تیم به این سو و آن سو بروند بنابراین تیمی که دهه هفتاد به جای آن به میدان آمد ، ترکیبی متوسط بود و کار مهمی انجام نداد و تنها نقطه روشن آن کار فنی جان کارلو انتونیونی ملی پوش در مرکز خط میانی تیم بود رفتن باجو و گلهای باتیستوتا: اوایل دهه هشتاد فیورنتینا به جمع مدعیان بازگشت و عنوان قهرمانی فصل هشتادویک - هشتادودو را تنها در هفته آخر به یوونتوس واگذار کرد هشت سال بعد از آن واقعه ، یعنی سال نود وقتی یووه روبرتو باجو، جوان اول فیورنتینا را خرید، این تیم نفرت بیشتری نسبت به خود در جامعه فوتبال توسکانی و فلورانس احساس کرد اما باجو پس از ترک فیورنتینا کاملتر و بهتر شد و جایزه توپ طلا را نیز برد. فورنتینا برای اولین بار از زمان جنگ جهانی دوم ، در سال 1993 به دسته دوم ایتالیا سقوط کرد؛ اما گابریل باتیستوتا گلزن اول آرژانتینی این تیم ، فلورانس را ترک نکرد و با گلزنی های او فیورنتینا بسرعت به لیگ دسته اول ایتالیا بازگشت پسر به جای پدر: یک سال پیش از آن ماریو چچی گوری رئیس باشگاه مرد و اداره فیورنتینا را به پسرش ویتوریو، سپرد ویتوریو فاصله چندانی با مقام قهرمانی سری آ؛ که هرگز پدرش در تصاحب آن توفیقی نداشت ، نداشت اما با این که تیمش تا ایام کریسمس ، با4 امتیاز صدرنشین جدول بود؛ ولی آسیب دیدگی و نیمکت نشین شدن باتیستوتا که او را باتی گل می نامند و سپس بی وفایی ادموندو برزیلی که تیمش را دست تنها گذاشت و برای گذراندن تعطیلات به کشورش رفت مقام نخست را از چنگ باشگاه که مربیگری اش با جووانی تراپاتونی رهبر فعلی تیم ملی ایتالیا بود بیرون کشید فروش ستاره ها : وقتی چچی گوری بیش از فیورنتینا به استودیوی بزرگ فیلمسازی اش علاقه نشان داد و قرضهای باشگاه بالا رفت ، فروش ستاره های تیم برای کم کردن فشارهای مالی شروع شد و باتیستوتا و کاستا و تولدو، سال دوهزار و دوهزارویک از فلورانس رفتند با وجوداین باز هم حسابهای مالی باشگاه مرتب نشد و تیم در پایان فصل گذشته با قعرنشینی در جدول رده بندی لیگ دسته اول به دسته دوم رفت . دراین مدت 4 الی 5 ماه حقوق اعضای باشگاه پرداخت نمی شد صدای همه درآمده بود نارضایی بازیکنان و خرج نکردن پول ازسوی چچی گوری و از راه نرسیدن یک منجی تیم اول فلورانس را به دسته دوم تنزل داد و حالا : اما این نیز پایان کار نبود و حالا لیگ منطقه ای و بهتر بگوییم ورشکستگی و زندگی رقت بار در دسته های سوم و چهارم لیگ ایتالیا در انتظار تیمی است که حتی تا پایان فصل پیش ، با داشتن مهره هایی مثل انجلودی لیویو از نظر فنی و کارایی کم نمی آورد اما الان فقط ظهور مجدد آدمی مثل لوئیجی ریدولفی ، یعنی همان پایه گذار1926 باشگاه ، می تواند فیورنتینا را نجات دهد.