تحمل رقابت ، شرط اول قرارداد با پرسپولیس

پرسپولیس بلافاصله بعد از قطعی‌شدن حضور علی دایی به عنوان سرمربی، بی‌سر و صدا‌تر از فصل گذشته با بازیکنان مورد نظر کادر فنی وارد مذاکره شد و تعدادی را به خدمت گرفت، اما آنچه در عملکرد این تیم در فصل نقل و انتقالات بیشتر به چشم می‌آید ترافیکی است که با خرید بازیکنان جدید برای پست هافبک تهاجمی و حفظ چند بازیکن فصل قبل در این منطقه از میدان برای سرخپوشان ایجاد شده است. در حال حاضر در این منطقه غیر از محمد نوری که پیش‌بینی می‌شود محور برنامه‌های دایی باشد، سرمربی پرسپولیس برای انتخاب سایر بازیکنان که در فاز هجومی خط میانی بازی کنند کار سختی دارد. امید عالیشاه، میلاد غریبی، پیام صادقیان و حمید علی‌عسکر در کنار نوروزی و رضایی دایره انتخاب را برای دایی گسترده می‌کنند که البته با گذشت چند هفته از لیگ، تفکر او برای چیدمان این بازیکنان بهتر مشخص می‌شود.امید عالیشاه هم یکی از بازیکنانی است که فصل قبل شاگرد دایی در راه‌آهن بوده و به گفته خودش می‌داند کار سختی برای رسیدن به ترکیب اصلی پرسپولیس دارد، اما آمده تا پیشرفت کند و چاره‌ای جز اثبات توانایی‌هایش ندارد. با هافبک تهاجمی پرسپولیس که قرارداد دو ساله با این تیم بسته گفت‌و‌گویی انجام دادیم که از نظرتان می‌گذرد.

زمانی در فوتبال دو قطبی که داشتیم رسیدن به پرسپولیس و استقلال تنها راه پیشرفت بود، فکر می‌کنی الان هم همین‌طور است یا برعکس ممکن است با نیمکت‌نشینی احتمالی در پرسپولیس از آمادگی لازم هم دور شوید؟

با این‌که در این سال‌ها تیم‌های دیگری هم توانستند خودشان را به فوتبال ما معرفی کنند و موفقیت‌های زیادی هم داشته باشند، به نظر من هنوز هم در این دو تیم بزرگ است که بازیکنان دیده می‌شوند چون از نقش هوادارانی که به پرسپولیس و استقلال علاقه دارند نمی‌توان گذشت، آنها انگیزه‌ای برای بهتر بازی‌کردن و ستاره شدن هستند، انگیزه‌ای که کمتر تیمی آن را دارد. در مورد نیمکت‌نشینی هم باید بگویم که من برای پیشرفت بیشتر در زندگی فوتبالی‌ام پرسپولیس را انتخاب کردم، این‌طور هم نبود که یکشبه به این هدف فکر کنم. از روزی که پا به توپ شدم می‌خواستم یک روز پیراهن این تیم را بپوشم و نهایت سعی‌ام را می‌کنم که نیمکت‌نشین نشوم.

فکر می‌کنی اگر علی دایی هم به پرسپولیس نمی‌آمد باز هم مورد توجه پرسپولیسی‌ها بودی، یعنی این انتقال چقدر با حضور دایی در پرسپولیس مرتبط بود؟

من از پرسپولیس پیشنهاد داشتم، اما مثل خیلی‌های دیگر آن را بزرگ نکردم تا نگویند بازار گرمی بوده است، به هر حال من با آقای دایی در راه‌آهن کار کردم و حتما از کار من راضی بوده که الان اینجا هستم.

از علی دایی گفتی، فکر می‌کنی پرسپولیس بتواند فصل موفقی با سرمربی جدیدش داشته باشد؟

برای من به عنوان بازیکن، علی دایی این ویژگی را دارد که خیلی در حرکت رو به جلوی تیم موثر است که اگر در پرسپولیس هم این موضوع باعث رقابت و انگیزه شود موفقیت ما حتمی است. به نظر من کار کردن با علی آقا (دایی) باعث می‌شود بازیکن سعی کند بهتر تمرین​کند تا به ترکیب اصلی برسد، چون واقعا هرکس بهتر باشد در ترکیب اصلی قرار می‌گیرد، این ویژگی خوب سرمربی ماست.

پس به همین دلیل امیدواری که نیمکت‌نشینی را تجربه نکنی؟

نیمکت‌نشین بودن یا نبودن موضوعی است که به مسائل مختلفی ربط دارد، آمادگی بازیکن یکی از آنهاست. باید ببینیم مربی چه سیستمی را انتخاب می‌کند و در آن سیستم جا برای کدام بازیکنان هست، این‌که آماده باشی و نیمکت‌نشین شوی ناراحت‌کننده است، به هر حال نیامدم که نیمکت‌نشین باشم و باید ببینیم لیگ چطور پیش می‌رود.

از هم‌پستی‌هایت چقدر شناخت داری؟

کم و بیش آنها را می‌شناسم و در این مدت هم در جریان اردوهایی که داشتیم با سبک کارشان بیشتر آشنا شدم. با پیام صادقیان در تیم ملی امید همبازی بودم، فصل قبل هم که با علی‌عسکر در راه‌آهن بودیم، بقیه هم از بهترین‌های لیگ هستند. در تیم بزرگی مثل پرسپولیس تحمل رقابت به نوعی شرط اول قرارداد است، چون بازیکنی که با این تیم قرارداد می‌بندد این خطر را می‌پذیرد که باید بجنگد و دو برابر تلاش کند، اگر آدم به خودش اطمینان نداشته باشد نمی‌تواند به جایی برسد. به هر حال اینها هم شرایط تیم بزرگ و پرطرفدار است.

صعود تیم ملی به جام‌جهانی چه دستاوردهای مثبتی برای فوتبال ما خواهد داشت؟

به نظر من از همه مهم‌تر برای ما، آشتی بیشتر مردم با فوتبال است. حالا در لیگ جدید می‌بینیم تماشاگرانی که به استادیوم می‌آیند تعدادشان بیشتر می‌شود، شور و هیجان دوباره در فوتبال ما به اوج رسیده و این به ما کمک می‌کند بازی‌های بهتری داشته باشیم، ضمن این‌که تیم ملی و حضور در جام‌جهانی برای یک کشور مثل ویترینی برای نشان دادن توانایی‌ها و داشته‌هایش است. حالا فوتبال ما هم پس از چند سال غیبت دیده می‌شود و این به ما بخصوص بازیکنان جوان‌تر امید می‌دهد.

در دوره‌های قبلی جام‌جهانی فقط به حضور در این رقابت‌ها فکر می‌کردیم، فکر می‌کنی این توانایی را داریم که حتی صعود به مراحل بالاتر برای تیم ملی دست‌یافتنی باشد؟

اگر تیم ملی را به حال خود رها نکنیم و آن‌طور که شایسته نام جام‌جهانی و رقابت با بزرگان دنیاست برنامه‌های تدارکاتی فراهم کنیم، می‌توانیم. مثل همین سه بازی آخر که خواستیم و تیم ملی دیگری دیدیم.

برگردیم به پرسپولیس ظاهرا انتخاب شماره پیراهن هم حاشیه‌هایی برای شما درست کرده بود، موضوع چه بود؟

برای من واقعا فرقی ندارد، همین که در پرسپولیس هستم افتخار می‌کنم، اما همین اول کار متوجه شدم که باید بیشتر مراقب حرف‌هایم باشم. چون من گفته بودم قبلا شماره 2 و 7 پوشیدم، اما اشتباه برداشت کردند که یکی از این دو شماره را می‌خواهم که درست نبود، من چنین چیزی نگفته بودم.

تغییر احتمالی مدیرعامل پرسپولیس ناگهان مطرح شد و اخبار باشگاه را تحت‌ تاثیر قرار داد، ظاهرا بازیکنان با امضای درخواستی خواهان تجدید نظر وزارت ورزش در این تصمیم شدند، نظر شما هم همین بود؟

من که تازه به پرسپولیس آمدم، اما این روزها از همه بخصوص آقای دایی شنیدم که این تغییر به صلاح تیم ما نیست و زحمات آقای رویانیان با این کار بی‌نتیجه می‌ماند. به هر حال این کار برای تیم حاشیه‌ساز است، همه بازیکنان نظرشان این بود و امیدواریم موضوع ختم به خیر شود.

در بیست و دو سالگی به پرسپولیس پیوستی، چه اهداف بزرگی برای آینده دارید؟

راه طولانی در پیش دارم، موفقیت و درخشش در پرسپولیس، پوشیدن پیراهن ثابت تیم ملی و بعد راهیابی به یک لیگ معتبر اروپا. البته فعلا محبوب بودن بین هواداران پرسپولیس برایم اولویت است.

سارا احمدیان‌ /‌ جام‌جم