جام رادیو

علیرضا معینی گوینده ، نویسنده و تهیه کننده برنامه های رادیویی :گوینده باید متن را درک کندعلیرضا معینی متولد اصفهان و فارغ التحصیل دانشکده صدا و سیماست

کد خبر: ۲۴۱۷

وی را می توان جزو اولین نسل از گویندگان پس از انقلاب در رادیو دانست . او کارش را از صدا و سیمای مرکز اصفهان آغاز کرده و با شروع جنگ تحمیلی ، در کرمانشاه به فعالیت در حرفه گویندگی ادامه داده است.معینی پس از گذراندن دوره تهیه کنندگی رادیو در دانشکده صدا و سیما، از سال 61 در شبکه های مختلف رادیو و تلویزیون به کار گویندگی ، نویسندگی و تهیه کنندگی برنامه هایی عمدتا با محتوای ادبی پرداخته است . می گوید دلمشغولی هایش را خوشنویسی و موسیقی و... البته بیشتر شعر تشکیل میدهد.آقای معینی ! این دلمشغولی هایی که گفتید، تا چه حد در کار و حرفه شما موثر بوده است؛فوق العاده ؛ چون بیشتر کار اجرایی من شعر است و حدود90 درصد از اشعاری را که می خوانم ، خودم انتخاب می کنم . بنده به لحاظ ارتباطی که با شاعران معاصر و جوان دارم ، یا اشعار را مستقیما از خودشان می گیرم یا از دفاتری که تازه منتشر می کنند، برای اجرا استفاده می کنم . اشعار را هم با توجه به حال و هوا و نیز نوع برنامه ای که دارم، انتخاب و اجرا میکنم.این اشعار تا چه حد در زندگی شما موثر بوده است؛فراوان . اشعاری بوده اند بسیار زیبا و لطیف و پر عمق که با خواندن و درک معنا و مفهومشان ، اصلا مسیر زندگی ام را عوض کرده یا راه را به من نشان داده اند و بسیار از آنها تاثیر گرفته ام.توجه کرده ام وقتی ؛ شعری را می خوانید، بر معنای شعر بسیار تاکید می کنید!خوشبختانه بنده تا امروز شعری را که خودم معنا و مفهومش را درک نکرده ام ، نخوانده ام.آیا گوینده باید شرایط خاصی داشته باشد یا این که همه می توانند به کار گویندگی بپردازند؛نظر بنده این است که بیش از80 درصد مردم می توانند گویندگان بسیار خوبی باشند؛ به شرط این که با متنی که می خوانند، آشنایی کامل داشته باشند؛ حالا آن متن می خواهد نثر باشد یا شعر. این هم به مطالعه و تمرین بستگی دارد. آشنایی با متنهای مختلف و همچنین روانخوانی احتیاج به مطالعه آثار کلاسیک و معاصر و به روز دارد. یعنی شناخت نظم و نثر قدیم و جدید و انواع آن لازمه کار گویندگی است.مهارت های گویندگی در درون افراد به صورت بالقوه موجود است و به عشق و علاقه و تمرین نیاز دارد. بقیه کارها با تجربه به دست می آید؛ این که در فضا به چه اندازه باید از صدا استفاده شود و یا در هر برنامه ای چه نوع اجرایی باید داشت و...بعضی از شعر خوانی ها در رادیو و تلویزیون ، حالت بسیار غمگینی دارد، نظر شما چیست؛به نظر من ، خواندن شعر باید حالت پویایی و حرکت و نشاط را القاء کند؛ چون قرار نیست مخاطب با خواندن شعر ما ناراحت و یا مثلا از خود بیخود شود.از کارهایی که در حال حاضر در رادیو انجام می دهید، بگویید:در شبکه رادیویی فرهنگ ، یک شب گویندگی برنامه های ایستگاه شب و یک شب هم تهیه کنندگی آن را به عهده دارم . تقریبا در تمام این برنامه ها، انتخاب اشعار به عهده من است.در این شبکه ، اجرای برنامه دیگری را هم به نام "جام جم " به عهده دارم که مروری است بر آثار نظم و نثر حضرت امام )ره (. همچنین در رادیو پیام و شبکه های دیگر هم حضور پیدا میکنم.شما تجربه کار اجرای رادیویی و تلویزیونی را دارید، کدام را به سلیقه و علاقه تان نزدیک تر می بینید؛فضای اجرای رادیویی را صمیمانه تر می دانم و رادیو را با توجه به احساسم ، دوست داشتنی تر یافته ام . چون رادیو را خاستگاه اصلی خود می دانم و همیشه برایش احترام قائلم و در صدر فعالیت های بنده قرار دارد.بعضی ها تپق زدن را حق گوینده می دانند، نظر شما چیست؛بله ، تپق زدن حق گوینده است ، اما حق شنونده نیست!البته مطلبی را که بتازگی برای خودم اتفاق افتاد خدمتتان می گویم . چندی پیش مهمان برنامه "گلستانه " بودم و به عنوان کارشناس مجری در محور گویندگی و شعر خوانی با همکاری گوینده برنامه به سوالات شنوندگان پاسخ می دادم . خلاصه کلی در باره این که شعر خوانی چیست و چگونه باید شعر خواند و...صحبت کردم.در انتهای برنامه ، با عجله به عنوان نمونه ، شعری از سهراب سپهری را که شاید صد بار خوانده بودم ، انتخاب کردم و به خاطر عجله ای که داشتم ، یک تپق کوچک هم زدم . با خودم گفتم عجب ، این همه درباره شعر خوانی صحبت کردیم و حالا خودمان