ارتش امریکادر برابرگودزیلا

کارگردان : رولند امریش ، فیلمنامه : دین دولین و رولند امریش ، مدیرفیلمبرداری : یولی استیگر، تدوینگران : پیتر اموندسون و دیوید. جی . سیگل ، موسیقی : دیوید آرنولد، بازیگران : متیو برود دریک )نیکو تاتوپولوس (، ژان رنو )فیلیپ روشه ( و...138 دقیقه ، محصول1998 امریکا.در پاناما ردپای جانور بسیار بزرگی کشف می شود و ارتش امریکا برای تحلیل این پدیده ، گروهی از دانشمندان را گرد هم می آورد. در این بین گروهی فرانسوی هم که ظاهرا مامور تحقیق بیمه هستند، موضوع را پیگیری میکنند."نیکو تاتوپولوس " که متخصص تاثیرات رادیو اکتیو بر حیوانات گوناگون است ، به این نتیجه می رسد که ردپاهای مرموز کشف شده مربوط به جانوری غول پیکر است که بر اثر فعل و انفعالات آزمایش های هسته ای ، دچار جهش شده است . سرانجام جانور عظیم الجثه که همان "گودزیلا" است ، وارد نیویورک می شود. او باعث ترس و ویرانی فراوانی در اهالی شهر و کشور می شود. نیروی ارتش با حمله به جانور، او را زخمی می کند؛ در این میان ، ناگهان نیکوتاتوپولس موفق می شود خون "گودزیلا" را آزمایش کند. او متوجه می شود که جانور در آستانه تخمگذاری و زاد و ولد است و این اتفاق ممکن است پیامدهای هولناکی را...ساخت ادامه فیلمی بر محور موجودی که خاستگاهش امریکا نیست ، برای کارخانه رویاسازی ای همچون "هالیوود" که انباشته از فکرها و اجراهای عجیب و محیرالعقول انواع فیلمهای تخیلی است ، چیزی نیست جز امتحان دوباره همه اسلوب های به کار گرفته شده ای که در جای خود بارها در گیشه ها جواب مثبت داده اند.اگر در نمونه های ژاپنی این نوع فیلمها، جانوری به نام "گودزیلا" در برابر تمدن و فرهنگ شرقی قرار می گرفت و حوادث امروز را پدید می آورد که از برآیند آن نوعی احساس همدردی را با جانور برمی انگیخت که تا قواره یک اسطوره شرقی نیز قد می کشید، نمونه امریکایی آن ، جز جلوه های ویژه شگفت انگیز و باشکوه چیزی ندارد که احتمالا برای فیلم پرطمطراق که در زمان نمایش آن ، هیاهوی تجاری بسیاری به راه افتاد، اعتبار بزرگی نباشد!از موج سواری مثل "رولند امریش " که پیش از گودزیلا، تجربه فیلم پرفروش روز استقلال را دارد، قاعده شکنی کمی دور از انتظار است . با این همه او چنان از این قاعده های معمول و رایج خوب بازی می گیرد که حداقل نیمه نخست فیلم ، لایق صفت "غافلگیرانه " است . به عنوان مثال ، تصاویر ابتدایی ظاهر شدن جانور حقیقتا هنرمندانه خلق شده اند، تصویری که ابتدا از پاهای در حال حرکت جانور در خیابان آغاز می شود و با حرکت دوربین به طرف بالا اوج می گیرد که در انتها متوجه می شویم همه تصاویر را از درون دوربین یک فیلمبردار خبری دیده ایم یا اشاره به آن نمای از بالا توسط )تصویربرداری با بالگرد( به ردپاهای گودزیلا در پاناما و...و ناگفته پیداست با وجود چنین جانوری با چنان قدمتی در فیلم ، دیگر جایی برای عرض اندام بازیگران صاحبنام دیگر! - حتی اگر بین المللی باشند - باقی نمی ماند. و ژان رنوی کبیر نیز از این قاعده مستثنا نیست . بازی "رنو" چنان در تار و پود و حوادث بی شمار فیلم محو است که چندان به چشم نمی آید. بازی او نه یادآور نقش "وینسنت " در "رونین " است و نه یادآور عظمت "لون " مرموز، تا در انتها با تحولی شگرف ما را غافلگیر کند. در واقع فیلم چنان شلوغ است و اتفاقات چنان سریع و بلافاصله حادث می شوند که جایی برای شخصیت پردازی آدمها و شناخت درست حوادثی که می افتد، پدید نمی آید. چنانچه تماشاگر نیز هنگام دیدن حوادث پی در پی، احساس نیازی نیز به آنان نمیکند.با این همه "گودزیلا" علی رغم پرداخت دقیق و حساب شده در اجرای صحنه ها و استفاده از فناوری پیشرفته برای خلق تصویر با شکوه که البته باعث افزایش درصد باور پذیری تصاویر نیز شده است ، در اندازه همه فرآورده های فانتزی "هالیوود" که کم هم نیستند، باقی می ماند و چیزی بیشتر به داشته های مخاطبش اضافه نمیکند...غیر از صحنه های مهیج و صرفا دیدنی ، سرگرم کننده و گاه همراه با دلهره و ترس و...