در مسیر حرکتی آرام و پیوسته

حالا نزدیک به دو دهه می‌شود که مجموعه‌های مناسبتی رمضانی جای خود را در این ایام باز کرده و به بخشی از عادات سرگرمی مخاطبان در ماه رمضان تبدیل شده‌اند؛ روندی که به شکلی جدی از سال 80 و با پخش مجموعه «گمگشته» به کارگردانی رامبد جوان آغاز شد و تا همین امروز این روند ادامه داشته است. ماراتنی سالانه که در آن هر شبکه می‌کوشد ساخت مجموعه‌ای در فضایی متفاوت، از طنز و کمدی گرفته تا جدی، اجتماعی و گاهی در مواردی ماورایی را تقبل کند و مخاطبان روزه‌دار را بویژه در دقایق بعد از اذان مغرب که مشغول صرف افطار و بعد استراحت هستند تا پاسی از شب سرگرم کرده و لحظات خالی‌شان را پر کند.

با وجود این، نکته‌ای که همیشه در حین تماشای این مجموعه‌ها به شکلی محسوس مشاهده می‌شد، ساخت روزانه آنها و پخش‌شان در همان شب یا بعضا یک شب بعد بود؛ اتفاقی که به طور حتم برای تیم سازندگان مجموعه ایجاد دشواری کرده و هم با فشار و عجله‌ای که به جهت ساخت بر مجموعه‌سازان وارد می‌کرد، گاهی موجب کاهش کیفیت آثار شده و رد عجله‌ای محسوس را در کارها به‌جا می‌گذاشت.

در ماه رمضان امسال شاهد اتفاقی تازه هستیم و آن، پخش سریال‌هایی متفاوت در فضای این ماه است؛ سریال‌هایی که گرچه هیچ‌کدامشان به صورت مستقیم داستانی رمضانی ندارند و در فضا و حال و هوای ماه رمضان روایت نمی‌شوند، اما هر دو از بین سریال‌هایی باکیفیت که تصویربرداری و حتی تدوینشان به پایان رسیده بود، انتخاب شده‌اند؛ دو سریالی که هر دو در سال قبل مقابل دوربین رفته، با صبر و گزیده‌سنجی مراحل پس از تولید، تدوین و صداگذاری‌شان را طی کرده‌اند و حالا در قالب اثری استاندارد، روانه آنتن شده‌اند. به هر حال دو مناسبت ماه مبارک رمضان و عید نوروز، از زمان‌های طلایی مجموعه‌سازی در تلویزیون محسوب می‌شوند. زمان‌هایی که با توجه به حال و هوای خاصشان و نیز گره خوردن با اوقات فراغت و استراحت مخاطبان، بیشترین میزان جذب تماشاگران را هم دارند و پخش مجموعه‌هایی باکیفیت و سنجیده را طلب می‌کنند. بارها در مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهای گوناگونم با عوامل ساخت مجموعه‌ها شاهد این موضوع بوده‌ام که کارگردانان، نویسندگان و حتی بازیگران این مجموعه‌ها از فشردگی و استرس کمبود زمان در ساخت مجموعه‌های آثار مناسبتی گله داشتند و این‌طور به نظر می‌رسد که با این تصمیم تازه مدیران صداوسیما، می‌توان پخش مجموعه‌هایی را که در فضایی دور از عجله ساخته شوند، شاهد بود؛ اتفاقی که می‌تواند به غنای محتوای آثار نمایشی هم بینجامد و به ساخت مجموعه‌هایی خوش‌ساخت و باکیفیت منجر شود.

زهرا غفاری

رادیو و تلویزیون