خاطرات اندیشه فولادوند از سینمای بهشت زهرا!

من در دوره ی سه سال که در مقطع راهنمایی تحصیل می کردم، عضو جمعیتی به نام «جمعیت فرزانگان» بودم که برای آنها امکاناتی ویژه قائل می شدند. در آن زمان، در وقت های آزادم، به بهشت زهرا می رفتم؛ آنجا سینمایی وجود دارد که شاید کسی در مملکت خودمان از آن خبر نداشته باشد.

به گزارش شبکه ایران اندیشه فولادوند بازیگر زن سینمای ایران که به ترانه سرایی هم می پردازد به بهانه انتشار آلبوم شعرخوانیهایش با عنوان «یک خیابان سهم یک افسانه نیست» با حامد عنقا در «وصف صبا» گفتگویی داشته و در بخشی از آن به خاطراتی که از سینمای بهشت زهرا داشته اشاره کرده است. گفته های فولادوند را در ادامه می خوانید:

قبرستان ما سینما دارد

نسل من، وارث تبعات جنگ بود و آن تبعات،تبعات واضحی است. من در دوره ی سه سال که در مقطع راهنمایی تحصیل می کردم، عضو جمعیتی به نام «جمعیت فرزانگان» بودم که برای آنها امکاناتی ویژه قائل می شدند. در آن زمان، در وقت های آزادم، به بهشت زهرا می رفتم؛ آنجا سینمایی وجود دارد که شاید کسی در مملکت خودمان از آن خبر نداشته باشد(در بیرون این مملکت هم برای هر فرنگی تعریف کردم که قبرستان ما سینما دارد،به من خندیدند)

سینمای بهشت زهرا مستندهای جنگ را نشان می داد

سینمای بهشت زهرا، تصاویر و فیلم های مستند جنگ را نشان می داد و گمان کنم هنوز هم هست و مشتری هم ندارد. این آپارات برای خودش می چرخد و در سینما هم باز است و هرکس دوست دارد، می تواند بدون بلیت به تماشا بنشیند.

بهترین نماد برای من در آن دوران، صدای حاج صادق آهنگران است

من به مجلس خوانی آقای آهنگران خیلی علاقه داشتم و همچنین به این مستندات جنگی؛ در دو سه سالی که مرتب به این سینما رفت و آمد داشتم این فضا در من خیلی ته نشین شد و احساس کردم بهترین نماد برای من در آن دوران، صدای حاج صادق آهنگران است که هم یادآور تمام آن دوران است و در عین حال نقب بیشتری هم به هنر دارد. این شد که نماد برای آلبوم «این خیابان...» انتخاب شد.