با قلمرو آدمک‌های سنگی آشنا شوید

بیخ گوش تهران: گشت و گذار در روستای وردیج

جام جم سرا- شاید باور نکنید که تنها چند کیلومتر دور‌تر از مرکز پایتخت، روستای شگفت انگیزی قرار دارد که دیدنی‌ترین تابلوی سنگتراشی طبیعت به شمار می‌رود؛ روستایی که در گوشه و کنار آن هنرنمایی طبیعت در فرسایش سنگ‌ها و خلق مجسمه‌های بادساخته به چشم می‌خورد؛ روستای کوچک و سرسبزی به نام وردیج، از توابع کن.
کد خبر: ۷۸۲۷۹۰
بیخ گوش تهران: گشت و گذار در روستای وردیج

وردیج قلمرو فرمانروایی آدمک‌های سنگی است؛ روستایی شامل باغستان‌های سیب، گیلاس، هلو، گلابی، گردو و انگور و در جای جای آن سنگ‌های صیقل خورده به شما چشمک می‌زنند.


وردیج آبشاری دارد که دیدنش خالی از لطف نیست. نام این آبشار «لت مال» است؛ لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگ‌ها.
شاید اگر برای اولین بار سنگ تراشه‌های طبیعی وردیج را ببینید، خیال کنید این صورتک‌های پر از حفره بازمانده‌های یک قلعه قدیمی هستند که در کنار جاده ساخته شده است. یا شوخی چند سنگتراش که در ابعاد بسیار بزرگ تمرین هنر کرده‌اند! درباره آن‌ها برخی بر این باورند که اینجا بقایای قلعه‌ای از زمان قدیم است؛ البته این نظر تنها یک گمان است. عده‌ای دیگر به وجود آمدن این اشکال را ناشی از فرسایش می‌دانند و اما هستند افرادی که این نظر را هم به طور قاطع انکار می‌کنند.


اما کافی‌ست پای صحبت یک زمین‌شناس بنشینید تا برایتان از روال فرسایش بادی صخره‌های وردیج بگوید و هوازدگی بخشی از کوه‌های این منطقه که یک نمونه عالی و کم نظیر از تغییرات بافت زمین را به وجود آورده است. اشکالی که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را برایتان تداعی خواهند کرد.


از جمله جاهای دیدنی این روستا راهی پلکانی به نام «قله لیچه» است برای رفتن بر بلندای قلل «پهنه حصار». در جوار پهنه حصار هم آرامگاه یک امامزاده قرار گرفته که «بی‌بی زرین قمر» می‌نامندش.

مسیرهای دسترسی به این روستا انتهای اتوبان همت – بلوار پژوهش – شهرک دانشگاه شریف – خیابان شهید اردستانی است. در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان «روستای وردیج – روستای واریش» به چشم می‌خورد که ابتدای جاده کوهستانی وردیج و واریش را نشان می‌دهد.


مسیر دوم از اتوبان تهران-کرج از پشت پمپ بنزین وردآورد (ورودی از پمپ بنزین) به سمت خیابان شهید اردستانی – به سمت شمال خیابان است که پس از آن وارد جاده روستای وردیج و واریش می‌شوید. جاده تا انتها (روستای واریش) آسفالت است. تقریباً با طی مسافتی در حدود ۶تا۷ کیلومتر از ابتدای جاده به روستای وردیج و کوه و صخره‌های آدمک می‌رسید. با طی مسافتی ۳-۴کیلومتری نیز به انتهای جاده آسفالت یا به بیان دیگر روستای واریش می‌رسید.


در روستای وردیج می‌توانید رودخانه پر آبی را ببینید که در دو طرف آن نیزار‌های بلند و بهم فشرده به چشم می‌خورند. در بخش‌هایی از مسیر رودخانه حوضچه‌های کوچکی تشکیل شده که به شما فرصت یک آب تنی کوتاه مدت را می‌دهند.

دو روستای وردیج و واریش در همسایگی هم هستند، آن‌ها مثل برادرند، روستای وردیج بزرگ‌ترین روستای حریم شمال غرب تهران به شمار می‌رود که حدود ۵۰۰ نفر جمعیت دارد (البته همگی آن‌ها همزمان در روستا حضور ندارند) واریش به لحاظ موقعیتی کمی از وردیج بالا‌تر و البته سرسبز‌تر است. (بزنیم بیرون)

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۵
مهر دخت
Mexico
۲۲:۵۷ - ۱۳۹۴/۰۱/۰۷
۰
۰
سلام من خارج از ایران زندگی میكنم و این پست ها رو كه مربوط به جاهای دیدنی ایرانه رو یا ایمیل میكنم به خانواده ام تو ایران كه استفاده كنند یا ایمیل میكنم به خودم كه داشته باشمشون و زمانی كه برگشتم انشالله از انجا ها دیدن كنم ولی الان هر كاری میكنم نمیتونم ایمیل كنم اگه امكانش هست لطفا راهنمایی كنید و اگر نه اگه بشه امكانش رو فراهم كنید ممنون میشم
سهیل
Iran, Islamic Republic of
۰۲:۰۳ - ۱۳۹۴/۰۱/۰۸
۰
۰
یكی از زیبا ترین مسیر های این روستا برای دوچرخه سواری و كوهنوردی مسیر وردیج به روستای كندر هست
امید
-
۱۸:۱۹ - ۱۳۹۵/۰۵/۰۹
۰
۰
دوستان اگر برای شخصیت و منش خودتون ارزش قائلید به این روستا نرید. ما سه نفر كوهنورد و طبیعت گرد هستیم كه با همسایمون یه گروه كوچیك داریم. همه دوستان هم تحصیل كرده هستند. رفته بودیم كه كمی طبیعت گردی كنیم و تمام سعیمون رو میكردیم كه به حریم كسی وارد نشیم. اما وقتی برای كمی استراحت و صرف چای پس از كلی پرس و جو جایی رو در كوه پیدا كردیم كه به گفته سكنه متعلق به كسی نبود و جزء اراضی ملی بود، پیر مردی اومد و مارا غرق در فحش وناسزا كرد. كه باعث شد ما با دلخوری محل رو ترك كنیم. نرید دوستان. ما كوهستان زیبا با سكنه محلی با فرهنگ و مهمان نواز كم نداریم.
مدیر محترم سایت لطفاً تنها تمجید ها رو نشر ندهید. این مطالب را هم نشر دهید تا مردم با دید باز سفر كنند.
علی
Iran, Islamic Republic of
۱۲:۱۷ - ۱۳۹۵/۱۰/۱۲
سلام با نظر این دوستمون موافقم من هم متاسفانه خاطره خوبی ندارم از این روستا هر چند كه همه جا هم آدمای خوب داره و هم بد - بی آبی و خشكی ومهمان ننوازی و برخورد بد وجالب اینكه روی یك درخت توت صاحبش نوشته بود روی كاغذ چشم طمع به میوه این درخت نداشته باشید؟ اینها تو ذهم من
اما مطمئنا هستن آنجا خوب هم داره





لیدا
Netherlands
۱۳:۵۷ - ۱۳۹۵/۱۱/۲۰
ممنون ما میخواستیم این هفته بریم كه منصرف شدیم

نیازمندی ها