روستای «منشاد» دیگر شاد نیست

منشاد نامی آشنا برای مردم استان یزد است، زیرا کمتر کسی است که حداقل یک بار هم که شده برای گذران تعطیلات آخر هفته یا فرار از روزهای گرم و سوزان تابستان یزد به این روستا سفر نکرده باشد.

به گزارش مهر، این روستای کهن این روزها در سکوت و غربت به سر می‌برد، زیرا جمعیت بیش از 2000 نفری خود در دهه‌های 60 و 70 را بتدریج از دست داده و اکنون با 860 نفر جمعیت، زندگی آرام و بی‌هیاهویی را سپری می‌کند.

خشکسالی، خشکی و سرمازدگی درختان، نبود صنایع تبدیلی در بخش کشاورزی و... سبب شد این روستا بتدریج جمعیت خود را از دست بدهد و در روزهای عادی سال تقریبا خالی از سکنه باشد.

گرچه در روزهای تعطیل جمعیت این روستا به بیش از 5000 نفر می‌رسد، اما نبود جمعیت ثابت سبب شده بسیاری از امکانات روستا از جمله مدرسه بدون استفاده بماند، یا غیرقابل استفاده شود.

این روستا در حالی در سال 60 شاهد دیپلم گرفتن تعداد زیادی از پزشکان مطرح امروز یزد در دامن خود بود که اکنون فقط پنج کودک دبستانی دارد و مدارس راهنمایی و متوسطه آن خالی از جمعیت شده و در حال ویرانی است. تعداد معدود دانش‌آموزی هم که باید وارد مقطع راهنمایی و متوسطه شوند، به دلیل نرسیدن آمار به حد نصاب، باید به مهریز بروند که سختی راه و رفت و آمد، خانواده‌های آنها را نیز به شهر می‌کشاند و به این ترتیب است که یک به یک خانواده‌ها راهی شهر می‌شوند.

دهیار منشاد در این باره گفت: وقتی جمعیت دانش‌آموزی به حد نصاب نرسد، برای آموزش و پرورش مقرون به‌صرفه نیست، هفت یا هشت دبیر برای دروس مختلف مقاطع راهنمایی و دبیرستان برای مثلا پنج‌ دانش‌آموز اعزام کند.

حمیدرضا سلیمی افزود: نبود جمعیت سبب شده مدارس راهنمایی و متوسطه اکنون بدون استفاده بماند و به دلیل استفاده نشدن از این فضاها، در آستانه تخریب قرار گیرد.

وی تصریح کرد: از آنجا که کمبود جمعیت و مهاجرت ساکنان روستا سبب تخلیه روستا شده، ایجاد بسیاری از امکانات مقرون به صرفه نیست و توجیه ندارد، به همین دلیل روستای منشاد بتدریج قربانی مهاجرت فرزندان خود می‌شود. این در حالی است که ساکنان روستا نیز مانند سایر مردم نیاز به امکانات رفاهی، مدرسه، شغل و... دارند و نمی‌توان به آنها خرده گرفت و برای ایجاد امکانات نیز جمعیت باید به حداقل آمار مورد نظر برسد.

به گفته دهیار منشاد بی‌توجهی به این روستا سبب شد تا بتدریج این روستا ساکنان خود را از دست بدهد، به نحوی که با وقوع خشکسالی، خشکیدن درختان و باغ‌ها و نابودی چاه‌ها، هیچ بودجه‌ای به این روستا از محل بودجه خشکسالی اختصاص نیافت و باغداران با از دست دادن درآمد خود به ناچار به سوی شهرها مهاجرت کردند و در آنجا نیز به حاشیه‌نشینی و اجاره‌نشینی و مشاغل کاذب روی آوردند.

سلیمی با بیان این‌که این روستا با ظرفیت‌هایی که دارد، می‌تواند منبع عظیمی برای تولید میوه و فرآورده‌های دامی باشد، خاطرنشان کرد: در سال‌های پیش تنها یکی از روستاییان منشاد از باغ خود با برداشت تنها محصول آلبالو توانسته بود یک تن آلبالوی خشک تولید و به سایر استان‌ها صادر کند، در حالی که همین باغدار امسال حتی یک جعبه آلبالوی تازه نیز نتوانسته برداشت کند.