تماس با سیب

میزان قند خون به طور طبیعی یعنی در حالت ناشتا باید 70 تا 110 میلی‌گرم در هر صد سی‌سی خون باشد. اگر میزان قند خون ناشتا حداقل در دو آزمایش بیش از 126 میلی‌گرم در هر صد سی‌سی خون باشد، فرد به دیابت مبتلا شده است.

به طور کلی پیشگیری از دیابت را مانند هر بیماری دیگر می‌توان در سه سطح اولیه، ثانویه و ثالثیه انجام داد. پیشگیری اولیه شامل اقدامات لازم برای جلوگیری از بروز دیابت در افراد در معرض خطر (کسانی که حداقل یکی از عوامل خطر گفته شده در مورد ابتلا به دیابت را دارند) است. تحقیقات پزشکی نقش مثبت فعالیت منظم ورزشی و کم کردن وزن را در کاهش ابتلا به دیابت نوع 2 در افراد در معرض خطر به اثبات رسانده‌اند.

منظور از پیشگیری ثانویه کنترل دقیق قندخون بعد از بروز دیابت برای جلوگیری از پیدایش عوارض آن است. دو مطالعه بزرگ DCCT (آزمون کنترل دیابت و عوارض آن)‌ و UKPDS (مطالعه آینده‌نگر دیابت در انگلستان)‌، شکی باقی نگذاشتند که کنترل دقیق قندخون از طریق رعایت اصول صحیح درمانی به نحو چشمگیری در کاهش عوارض دراز مدت دیابت موثر است.

در مورد دیابت نوع 1 در حال حاضر تحقیقاتی در حال انجام است تا بتوان با شناسایی پادتن‌های خودی ضد سلول‌های ترشح‌کننده انسولین، این نوع دیابت را در مراحل اولیه تشخیص داد و با انجام تمهیداتی مثل تزریق انسولین یا مصرف بعضی از داروها از پیشرفت آن جلوگیری کرد.

البته این تحقیقات هنوز به نتیجه قطعی دست پیدا نکرده است. از طرفی دیگر به علت کمتر بودن شیوع دیابت نوع 1 نسبت به نوع 2 (10 % – 5 % در برابر 95 % - 90 % کل دیابتی‌ها) و گران بودن آزمایش‌های اندازه‌گیری پادتن‌ها، پیشگیری از دیابت نوع 1 مقرون به صرفه نیست.