امسال روز قدس متفاوتی خواهیم داشت

حضرت امام خمینی(ره) آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را به عنوان روز قدس نامگذاری کردند و هر سال شاهد راهپیمایی مردم کشورمان و برخی دیگر از کشورهای جهان در این روز هستیم. شما جایگاه، کارکرد و تاثیر این روز را از بدو نامگذاری تا امروز چگونه ارزیابی می‌کنید؟

روز قدس، روز بسیار بزرگی است. حضرت امام خمینی(ره) که امیدوارم خداوند ایشان را با اولیا محشور کند برای ایجاد تغییر، روش خاصی داشتند و شما این روش خاص را در روز قدس هم مشاهده می‌کنید، اما روش حضرت امام چه بود؟ روش ایشان این بود که مردم را با انگیزه الهی و انگیزه اسلامی به صورت میلیون‌ها میلیون به صحنه بیاورند و کاری کنند که در عین حال که هدف این جماعت محقق می‌شود، رشد و تکامل مردم نیز رقم بخورد. انقلاب اسلامی ایران نیز چیزی جز این نبود. حضرت امام(ره)‌ مردم را با دست خالی، جلوی توپ و تانک آوردند و شاهد بودیم که میلیون‌ها نفر از مردم با نیت قربه‌ الی الله به خیابان آمدند و مقابل رژیم طاغوت مقابله کردند. همین روش را امام در ارتباط با جنگ نیز اعمال کردند. مگر بسیج چیزی بجز همین روش بود. بسیج این است که ملت با انگیزه الهی به صحنه می‌آیند و به صورت منظم مقابل توپ و تانک می‌ایستند و مقابله می‌کنند.

مسلمانان 1400 سال است که این روش را تمرین کرده‌اند. آن چیزی را که ما تحت عنوان عزاداری برای سالار شهیدان(ع)‌ و ایام محرم انجام می‌دهیم همین است. هیات‌داری، دقیقا همین روش است. 1400 سال است که ما این شیوه را آورده‌ایم و با وجود تمام ظلم حاکم بر جهان، آن را درخشنده و تابناک ارائه کرده و نشان می‌دهیم که راه این است. امام خمینی(ره) این روش را به صورت بسیار بارزی ارائه کردند که البته این نشان‌دهنده جایگاه والای رهبری ایشان است. کسی که یک هیات را اداره می‌کند در حد ظرفیت و توان خود می‌تواند این روش را پیاده کند و امام(ره)‌ که یک انقلاب و کشور را رهبری می‌کردند هم در حد خودشان. امام همین روش را به مراسم برائت از مشرکان بردند تا کاربرد آن را به همه مسلمانان نشان دهند و به آنها بگویند که اگر می‌خواهید تغییری ایجاد کنید ابتدا باید خودتان به صحنه بیایید و هر چه در توان دارید به صحنه بیاورید. ما در روز ششم ذی‌الحجه با آن حالت معنوی حج، حالت احرام، روزی که حضرت امام حسین(ع)‌ از طرف حج به طرف حق عزیمت کردند، مراسم برائت از مشرکان را انجام می‌دهیم. در این روز به فرمان امام خمینی(ره) همگی جمع می‌شویم و فریاد مرگ بر آمریکا، مرگ بر شوروی و مرگ بر اسرائیل سر می‌دهیم. من به خاطر دارم در همان سال‌های ابتدایی وقتی ما این ماکت قدس را میان جمعیت حرکت می‌دادیم مسلمانان بشدت گریه می‌کردند و اشک می‌ریختند.

ابتدا دیگران متوجه نبودند که ما چه می‌کنیم و وقتی متوجه اصل ماجرا شدند دیگر نتوانستند کاری بکنند. حتی آنها حاضر شدند پایگاه مهم سعودی که حفظ امنیت حرمین و خانه خداست بلرزد، اما جلوی این حرکت را بگیرند و همین کار را کردند، منتها دیگر دیر بود و این حرکت به دیگر کشورها منتقل شده بود. این حرکت بخصوص به آنجاها که بیشتر به آن نیاز داشتند ازجمله فلسطین و لبنان منتقل شده بود. آن چیزی که شما می‌بینید در ادامه همین حرکت با عنوان انتفاضه در فلسطین به راه افتاده است و نقطه آغاز آن در مراسم چهلم شهدای مکه بود. کشتار مکه در سال 66 اتفاق افتاد و سال 67 حضرت امام(ره) به حجاج پیامی دادند که قسمتی از آن در رابطه با فلسطین است. امام با استفاده‌ای زیبا از آیه نور در سوره نور مسائل مربوط به فلسطین را این‌طور تشریح می‌کنند: «حماسه مردم فلسطین یک پدیده تصادفی نیست. آیا دنیا تصور می‌کند که این حماسه را چه کسانی سروده‌اند و هم‌اکنون مردم فلسطین به چه آرمانی تکیه کرده‌اند که بی‌محابا و با دست خالی در برابر حملات وحشیانه صهیونیست‌ها مقاومت می‌کنند؟ آیا تنها آوای وطن‌گرایی است که از وجود آنان دنیایی از صلابت آفریده است؟ آیا از درخت سیاست‌بازان خودفروخته است که بر دامن فلسطینیان میوه استقامت و زیتون نور و امید می‌ریزد؟ اگر اینچنین بود، اینها که سال‌هاست در کنار فلسطینیان و به نام ملت فلسطین نان خورده‌اند. شکی نیست که این آوای الله‌اکبر است. این همان فریاد ملت ماست که در ایران شاه را و در بیت‌المقدس غاصبین را به نومیدی کشاند و این تحقق همان شعار برائت است که ملت فلسطین در تظاهرات حج دوشادوش خواهران و برادران ایرانی خود فریاد رسای آزادی قدس را سر داد و مرگ بر آمریکا، شوروی و اسرائیل گفت و بر همان بستر شهادتی که خون عزیزان ما بر آن ریخته شد او نیز با نثار خون و به رسم شهادت آرمید.

آری، فلسطین راه گم کرده خود را از راه برائت ما یافت و دیدیم که در این مبارزه چطور حصارهای آهنین فرو ریخت و چگونه خون بر شمشیر و ایمان بر کفر و فریاد بر گلوله پیروز شد و چطور خواب بنی‌اسرائیل در تصرف از نیل تا فرات آشفته گشت.»

این همان چیزی است که ما امروز در میدان التحریر و در متن بیداری اسلامی به وجود آمده در سایر کشورها می‌بینیم. بیداری اسلامی مگر چیست؟ بیداری اسلامی همین است که مردم همگی کنار هم به صحنه آمده‌اند و بر ضد استبداد و استکبار ایستاده‌اند و استقلال و آزادی خود را مطالبه می‌کنند. ما الان شاهدیم میلیون‌ها نفر از مردم در میدان تحریر و دیگر میادین اجتماع می‌کنند و از مسجد و نماز جمعه با همان حالت معنوی مقابل توپ و تانک می‌روند و باور دارند که می‌توانند از این روش به خواسته‌های خودشان برسند. در بین این جمعیت، توپ و تانک گم می‌شوند و هیچ کاری نمی‌توانند بکنند. این روش، روش حضرت امام(ره) بود و ایشان عین همین روش را برای روز قدس تدوین کردند. در این روز مسلمانان با معنویت ماه رمضان، با آن معنویت عید جمعه و معنویتی که از ایام و شب‌های قدر کسب کرده‌اند به صحنه می‌آیند و شعار مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل سر می‌دهند و آزادی قدس و فلسطین را مطالبه می‌کنند.

کسی شک ندارد که راس استکبار در منطقه ما، صهیونیست‌ها هستند. وقتی استکبار متوجه شد که جریان نفت از این منطقه می‌گذرد و امنیت جریان نفت مستلزم امنیت منطقه است، اهمیت خاورمیانه را دریافت و فهمید که اگر بخواهد دنیا را اداره کند باید این منطقه را تحت کنترل خود بگیرد، اما مردم این منطقه از جنس استکبار نبودند و دارای فرهنگ و تمدن اسلامی بودند و تاریخ روشنی داشتند و حاضر نبودند نوکری استکبار را بکنند. بنابراین استکبار رفت و از جنس خودش و البته از بدترین نوع آن یعنی صهیونیست‌ها را آورد و در منطقه مستقر کرد تا بتواند به وسیله آنها هر بلایی که می‌خواهد بر سر مردم بیاورد و هر جنایتی که می‌خواهد مرتکب شود. به همین دلیل اسرائیل ایجاد شد و صهیونیست‌ها از سایر نقاط به این منطقه کوچ داده شدند و با کشتار، ترور و وحشت این حکومت صهیونیستی ساخته شدکه تا امروز هم به همین روش کشتار، ترور و وحشت ادامه داده است، اما امروز در حال از هم پاشیده شدن است و علت آن این است که آن قدرت نظامی سابق را در مقابل مقاومت ندارد. آن موقع می‌آمدند و خانه‌های مردم را آتش می‌زدند، اما الان دیگر هر چه تلاش کردند تا این اقدامات را در لبنان انجام دهند نتوانستند و مجبور به عقب‌نشینی شدند. به غزه با وجود این که یک منطقه کوچکی است که 4 سال محاصره شده بود حمله کردند، اما نتوانستند آنجا را فتح کنند و مجبور به عقب‌نشینی شدند. الان مقاومت قوی است و حداقل می‌توان گفت که سلاح متعارف صهیونیست‌ها، آن کارایی را که در جنگ سال 1973 داشت از دست داده است. در سال 1973 به خاطر داریم که وزیر جنگ رژیم صهیونیستی با قدرت اعلام کرد همه پایتخت‌های عربی در تیررس ما قرار دارد، اما الان دیگر معادلات تغییر کرده است و رژیم صهیونیستی به هیچ‌وجه آن شرایط ندارد. فقط سلاح اتمی این رژیم می‌ماند که آن‌طور که اعلام شده این رژیم نزدیک به 200 کلاهک اتمی دارد اما با تسلط جمهوری اسلامی ایران به دانش و فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و استفاده مطلوب ایران از این توانایی، اهمیت و کارایی سلاح اتمی برای رژیم اسرائیل نیز نه‌تنها از بین رفته بلکه این موضوع خود برای صهیونیست‌ها یک نکته منفی و مایه سرافکندگی شده است.

دستیابی به توانایی کامل و همه‌جانبه در فناوری هسته‌ای به این معنی نیست که ما سلاح اتمی تولید کنیم بلکه به این معنی است که خواستیم و توانستیم و در حال حاضر علم و مواد لازم را داریم و از آنها استفاده صلح‌آمیز می‌کنیم چون می‌دانیم سلاح اتمی رژیم صهیونیستی دیگر نمی‌تواند تهدید باشد. از این رو و به دلایل پیشتر گفته ما فکر می‌کنیم امروز بیش از همیشه دلیل وجودی اسرائیل که ایجاد تهدید و رعب در منطقه است از بین رفته و این رژیم دیگر قادر نخواهد بود منافع و مصالح منطقه را به نفع استکبار به تاراج ببرد و در این صورت غربی‌ها نیز به مرور زمان حاضر نخواهند بود از آبروی خودشان برای حفظ اسرائیل هزینه کنند و رژیم صهیونیستی نابود می‌شود.

حتما پرشورتر است و حتما در همه کشورهای اسلامی، روز قدس به گونه‌ای مبارک داشته می‌شود و در آن شرکت گسترده صورت می‌گیرد، البته ممکن است در جایی کسی در یک مسجد شرکت کند و در محلی دیگر کسی در یک راهپیمایی حضور یابد.

ممکن است یک راهپیمایی میلیونی در تهران برگزار شود و ممکن است همین راهپیمایی در لبنان، سوریه و فلسطین برگزار شود. ولی به هر حال در تمام کشورهایی که در آنها حرکت مردمی در جریان است و ملت‌ها به دنبال تعیین سرنوشت خود هستند مطمئنا روز قدس در آنها گرامی داشته می‌شود. مساله فلسطین مساله اصلی وحدت میان همه مسلمانان است و موضوعی است که همه آزادگان جهان روی آن اتفاق‌نظر دارند و معتقدند که این سرزمین متعلق به فلسطینی‌هاست و غصب آن جنایت است و باید به مالکان اصلی بازگردانده شود و این عامل وحدت همه مسلمانان است.

کنفرانس حمایت از مردم فلسطین هم یک روش برای پشتیبانی از مقاومت است. تشکیل این کنفرانس براساس قانونی است که در مجلس شورای اسلامی تصویب شده و تا به حال این کنفرانس در 4 دوره برگزار شده است. هریک از این 4 دوره کنفرانس در مقاطع حساس و ویژه‌ای از تاریخ معاصر فلسطین برگزار شده و بسیار تعیین‌‌کننده بوده و در قضیه مقاومت مردم فلسطین تاثیر گذاشته است. امسال هم در نهم و دهم مهر شاهد برگزاری پنجمین دوره این کنفرانس خواهیم بود و ان‌شاءالله این تحرک همچون گذشته در همفکری مبارزین و تعیین خط آینده مقاومت موثر خواهد بود.

ماه سپتامبر کلا ماه خاصی در مورد فلسطین است و در این ماه برنامه‌ریزی‌های بین‌المللی خاصی از سوی بعضی از سازشکاران صورت می‌گیرد. ما هم بلافاصله پس از پایان ماه سپتامبر یعنی در روز اول اکتبر همه مقاومین را به کنفرانسی در تهران دعوت می‌کنیم تا از یک جهت اقدامات دشمنان مقاومت را خنثی کنیم و از طرف دیگر مسیر آینده مقاومت را هموار سازیم. همه نمایندگان ملت‌ها، همه پارلمانی‌ها، همه گروه‌های فلسطینی و همه گروه‌های مقاومت در جهان، همه سازمان‌های مردم‌نهاد و همه علما و این جوانان انقلابی که امروز در میدان‌های تحریر و سایر اماکن مشغول مبارزه هستند در قالب این کنفرانس در تهران جمع می‌شوند تا پشتیبانی آینده مقاومت را تضمین کنند.

ما باید اول ببینیم که اسرائیل چگونه خودش را تعریف می‌کند. رژیم صهیونیستی محدوده وجودی خودش را از نیل تا فرات تعریف می‌کند و مدعی است که میان این دو خط آبی محدوده این رژیم است. شما اگر به محدوده میان این دو رود نگاه کنید می‌بینید که تمام میادین نفتی را در بر می‌گیرد و آبراهه‌های مهمی که از طریق آنها نفت به اروپا و مراکز صنعتی دنیا منتقل می‌شود در این محدوده قرار می‌گیرد. تنگه هرمز، باب‌المندب و کانال سوئز از جمله این آبراهه‌های مهم هستند. رژیم صهیونیستی روی قسمتی از خاک ما هم ادعا دارد و حتی اگر دستش برسد به نیل تا فرات هم بسنده نمی‌کند و همین‌طور که در گذشته گسترش پیدا کرد از این محدوده هم فراتر خواهد رفت. در گذشته شاهد بودیم که چگونه حتی بیروت را نیز اشغال کرد و امروز مقاومت است که باعث عقب‌‌نشینی این رژیم شده است. آمریکا که بزرگ‌ترین دشمن ماست، اسرائیل و امنیت آن را جزو منافع ملی خودش تعریف کرده است و اگر الان آمریکا نمی‌تواند بوشهر را هدف قرار دهد یا این که به نطنز حمله کند، یکی از دلایلش این است که گروهی مقتدر و مبارز به نام حزب‌‌الله لبنان را در کنار امنیت خود احساس می‌کند. الان دشنه تیزی در کنار جگرگوشه آمریکا قرار دارد که در صورت بروز کوچک‌ترین اشتباهی، آن را می‌درد.

الان شاهدیم که مشابه این مساله در غزه نیز در حال ایجادشدن است. درواقع این فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها هستند که از ما دفاع می‌کنند، ما هزینه‌ای برای دفاع از فلسطین و لبنان نمی‌پردازیم و آنها هستند که در مقابل صهیونیست‌ها و آمریکا از امنیت ملی ما دفاع می‌کنند. آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها به این خاطر جنگ 33 روزه را ایجاد کردند که بتوانند حزب‌الله لبنان را خلع سلاح کنند تا بعدا بیایند به حساب ما برسند که خوشبختانه نتوانستند و حزب‌الله و قدرت دفاعی مقاومت، قوی‌تر از گذشته از امتحانی که داشت بیرون آمد.

همان‌طور که قبلا گفتم اسرائیل در جنگ 1973 تمام کشورهای منطقه را تهدید کرد و پس از آن که در جنگ 6 روزه همه کشورهای عربی را شکست داد اعلام کرد هیچ کشور عربی از تیررس من خارج نیست.

در آن شرایط شاهد بودیم که شاه هم به خاطر ترس یا به خاطر وابستگی به آمریکایی‌ها، نوکری اسرائیلی‌ها را می‌کرد و هواپیماهایش را بر ضد اعراب به کمک اسرائیلی‌ها فرستاد. شاه امنیت انرژی رژیم صهیونیستی و نفت پالایشگاه‌های این رژیم را تامین می‌کرد. طبیعی بود که با پیروزی انقلاب اسلامی، ملتی که به دنبال استقلال و آزادی هستند این نفت را به روی رژیم اشغالگر قدس ببندند و رودرروی آن قرار گیرند. ملت ایران در همان ابتدای انقلاب اسلامی اعلام کرد: «امروز ایران، فردا فلسطین» و این شعار مردم است. شعارهایی که امروز از سوی مسوولان سر داده می‌شود شعار کل ملت و شعار قانون اساسی ماست. ما در قانون اساسی موظفیم که از مستضعفین و مظلومان در مقابل مستکبران و ظالمان پشتیبانی کنیم. این قانون اساسی است که 90‌درصد این ملت به آن رای داده است. این سیستمی است که مردم در رفراندوم به آن رای داده‌اند. حالا اگر 4 نفر هم بخواهند طور دیگری تفسیر کنند، آزادند و می‌توانند این کار را انجام دهند.

سال 88 عده‌ای آمدند و در همین روز قدس شعار دادند «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» اما می‌توانستند بگویند «هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران» چون بدون لبنان و غزه نمی‌‌توان از ایران دفاع کرد.

زمانی ما شاهد بودیم که آمریکا چگونه صدام را در مرزهایمان به جان ما انداخت و 8 سال ما را درگیر جنگ کرد، اما امروز ما این مرزها را درنوردیده‌ایم و کیلومتر‌ها آن طرف‌تر در فلسطین از خودمان دفاع می‌کنیم و این مساله از نظر استراتژیک بسیار قابل اهمیت است. این لبنانی‌ها و فلسطینی‌ها هستند که از ما پشتیبانی می‌کنند که البته آنها نیز انگیزه‌‌های ملی و اسلامی خودشان را دارند و با هدف آزادی سرزمین‌شان از ما پشتیبانی می‌کنند. امروز در برابر اتحاد آمریکا و اسرائیل ما و فلسطینی‌ها باهم متحدیم، فلسطینی‌ها از ما دفاع می‌کنند و ما هم از فلسطینی‌ها دفاع می‌کنیم، لبنانی‌ها از ما دفاع می‌کنند و ما هم از لبنانی‌ها دفاع می‌کنیم. آیا این‌طوری بهتر نیست تا این که بگذاریم اسرائیلی‌ها، لبنانی‌ها را بدرند و آمریکایی‌ها نیز ما را بدرند. آیا چنین رفتاری عاقلانه نیست و آیا کسانی که در روز قدس آمدند آن شعارها را دادند کم‌عقلی نکردند. آیا آن اتفاقات توطئه آمریکا و اسرائیل نبود، آیا آنها الان پشیمان نیستند؟

اگر پشیمان هستند به دامان ملت بازگردند و در راهپیمایی روز قدس شرکت کنند و با توبه از شعارهایی که در آن سال دادند، شعارهای ملت را سر دهند.

آقای عباس، بازی‌های مخصوص خودش را دارد. او همه چیز خودش را تسلیم آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها کرد و هیچ چیزی هم به دست نیاورد. حتی ابتدایی‌ترین خواسته ملت فلسطین را که توقف شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی است نتوانست محقق کند. توقف شهرک‌سازی رژیم صهیونیستی، فقط خواسته ملت فلسطین نیست بلکه همه جهان با آن موافق است. اسرائیل از طریق همین شهرک‌سازی‌ها گسترش می‌یابد و فلسطینی‌ها را مجبور به پذیرش آن می‌کند. همه می‌خواستند این شهرک‌سازی‌ها متوقف شود به جز اسرائیلی‌ها که خودشان در حال انجام آن هستند. توقف این شهرک‌سازی‌ها در شورای امنیت به رای گذاشته شد و حتی اروپایی‌ها نیز با آن موافق بودند اما آمریکا به تنهایی در مقابل بقیه 14 عضو شورای امنیت ایستاد و آن را وتو کرد. آقای عباس خودش را تسلیم آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها کرده و الان هم چیزی به دست نیاورده است. حالا می‌بینیم که یک شعار جدید پیش گرفته است. ما با این شعار مخالفت نمی‌کنیم، آقای عباس مختار است که همین طور به راه خود ادامه دهد، او می‌تواند یک‌بار دیگر هم راه گذشته خود را تجربه کند اما آینده این مسیر به هیچ وجه روشن نیست.

آقای عباس یا عقب‌نشینی خواهد کرد که جای تاسف دارد یا این که طرح خود را به شورای امنیت می‌برد و آمریکا آن را وتو می‌کند یا در بهترین حالت می‌تواند طرح خود را محقق کند و از طریق روش «اتحاد برای صلح» آن را در مجمع عمومی طرح کند. اگر این طرح بتواند در مجمع عمومی، دوسوم آرا را به‌دست بیاورد، اعضای شورای امنیت دیگر نمی‌توانند آن را وتو کنند و اجرای آن الزام‌آور می‌شود. اما بحث اینجاست که حتی در حالت خوشبینانه و طی موفقیت‌آمیز این مراحل توسط عباس، اسرائیلی‌ها آن را اجرا نمی‌کنند. صهیونیست‌ها تاکنون تمام قطعنامه‌های شورای امنیت را زیر پای خودشان له کرده‌اند. این بازی که عباس در پیش گرفته است، بازی ما نیست ولی با عباس هم کاری نداریم. اگر او می‌خواهد این بازی را انجام دهد، کارش را بکند ولی روش ما مقاومت است. ما حتی یک لحظه هم از پشتیبانی مقاومت دست برنمی‌داریم. اگر عباس الان می‌تواند این بازی را انجام دهد به خاطر موفقیت‌هایی است که مقاومت بوجود آورده است. اگر مقاومتی وجود نداشت که اصلا رژیم صهیونیستی به عباس شخصیت نمی‌داد که بخواهد پیگیر چنین طرحی باشد. رژیم صهیونیستی در معاهده اسلو برای عباس شرط گذاشت که تو بیا و جلوی مقاومت را بگیر و نگذار گسترش یابد تا ما هم تو را به عنوان خودگردان و شهردار رام‌الله به رسمیت بشناسیم. البته الان می‌بینیم که همین را هم به رسمیت نمی‌شناسند و 24 ساعته در کرانه باختری دخالت و عده‌ای را دستگیر و محاکمه می‌کنند.

غزه الان بسیار مستقل‌تر از کرانه باختری است. غزه الان اگرچه محاصره است اما آزاد است و اراده مردم در آن جریان دارد اما فلسطین الان در رام‌الله و کرانه باختری، امنیت ندارد.

هر چه به‌دست آمده است به فضل خداوند، به پایداری ملت ایران و با رهبری حضرت امام و مقام معظم رهبری است. من در طول دوران خدمتم مدت‌ها در ارتباط با مسائل لبنان و فلسطین فعالیت کرده‌ام و در این دوران مشاهده کرده‌ام که خیلی وقت‌ها فشارها آنچنان زیاد می‌شد که همه ناامید می‌شدند اما خدا را گواه می‌گیرم، آن کسی که بعد از حضرت امام (ره)، قوی و محکم ایستاد و لحظه‌ای خم به ابرو نیاورد، مقام معظم رهبری بود. فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها مایوس شدند اما ایشان نشد و در سخت‌ترین مواقع، با روشنایی که در دور دست می‌دیدند همه را به همراه خودشان به سمت پیروزی کشاندند، نمونه‌های این مساله را در جنگ‌های 33 روزه و 22 روزه، در کنفرانس‌های مقاومت و در رفت و آمدهای فلسطینی‌ها و لبنانی‌ها به تهران شاهد بودیم. همیشه از ملاقات‌های ایشان، امید، موفقیت و پیروزی سرچشمه می‌گیرد و امروز هم همچنان این روند ادامه دارد. برگزاری باشکوه روز قدس، امسال در ایران و سراسر جهان خود مؤید این موضوع و عظمت و اهمیت میراث امام(ره) و رهبری آیت‌الله خامنه‌ای است.