هدف از نوسازی اراضی افزایش تولید است

حرکت کند نوسازی اراضی شالیکاری

در حالی روند اجرای طرح «یکپارچه‌سازی اراضی شالیکاری استان گیلان» لاک‌پشتی پیش می‌رود که به‌اعتقاد کارشناسان، بخش کشاورزی منطقه با این وضعیت با تهدید مواجه است. به گزارش مهر، مکانیزاسیون در تولید نمونه محصولات زراعی و کاهش هزینه‌های تولید نقش مهمی دارد و از سوی دیگر مقدمه انجام این کار، اجرای یکپارچه‌سازی اراضی است.اجرای طرح‌های تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری چند سالی است در سطح استان‌های مازندران و گیلان در حال انجام است. بخش عمده اراضی شالیزاری در استان‌های گیلان و مازندران در فصول غیر زراعی زهدار (آبگیر) بوده و امکان کشت دوم و استفاده مجدد از اراضی با هدف بالا بردن تراکم کشت عملا مقدور نیست.
کد خبر: ۴۰۳۱۸۱

رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان در این مورد گفت: متاسفانه از سال 71 تاکنون تنها 31 درصد از شالیزارهای استان تجهیز و نوسازی شده‌اند. اردشیر روحی ماسوله افزود: این طرح با توجه به خرد بودن اراضی در گیلان و تهدیداتی که در رابطه با بخش کشاورزی در استان وجود دارد باید هرچه سریع‌تر در این منطقه عملیاتی شود.

وی اظهار کرد: هر زیر ساختی برای استان مثل اتوبان، راه آهن و فرودگاه یک فرصت است ولی همگام با این مزیت‌ها باید مسائل بخش کشاورزی رشد پیدا کند؛ یعنی در سریع‌ترین زمان شالیزارها یکپارچه‌سازی شود.

روحی ماسوله با بیان این‌که تا پایان برنامه پنجساله پنجم توسعه باید تمامی اراضی شالیکاری گیلان یکپارچه‌سازی شوند، ادامه داد: برای اجرای این طرح علاوه بر استقبال کشاورزان، پیمانکاران خوبی نیز تربیت شده‌اند.

تجهیز و نوسازی اراضی شالیزاری از گام‌های مهم ایجاد زیربنای لازم برای تولید هرچه بیشتر محصول برنج است، هدف از این عملیات مرتب کردن اراضی شالیزاری، افزایش راندمان آبیاری، افزایش راندمان ماشین‌آلات و تسریع در مکانیزاسیون، کاهش هزینه تولید، برقراری امکان مدیریت مستقل برای هرکرت، تجمیع قطعات پراکنده، احداث جاده‌های زراعی، فراهم کردن زمینه جلوگیری از تغییر کاربری اراضی، بالا بردن قابلیت زهکشی اراضی برای توسعه کشت دوم بعد از برنج و در یک جمله استفاده بهینه از منابع آب و خاک و نهاده‌هاست.احمد زارع ، مدیر آب و خاک و امور فنی و مهندسی سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان در این ارتباط به اشکالات اساسی مزارع سنتی شالیزاری اشاره کرد و گفت: مسطح نبودن زمین، مشکل حمل محصول، فقدان کانال‌های آبیاری و زهکشی، باتلاقی بودن برخی مزارع، عدم قابلیت کشت مکانیزه، تعداد زیاد مرزها و زیاد بودن هزینه تولید از مشکلات مهم مزارع سنتی است.

وی ،همچنین عدم امکان کشت دوم، مشکل آبیاری، عدم استفاده از ماشین‌‌آلات، نبود وجود جاده دسترسی، فقدان امکان مدیریت مصرف نهاده‌ ها، پراکنده بودن مالکیت‌‌ها، وجود کرت‌های کوچک و نداشتن مدیریت مستقل را از دیگر مشکلات مزارع سنتی عنوان کرد.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها