فتح قله دماوند و توابع در یک ساعت !

: اگر عرض کنم که نصف روز، هم به قله دماوند صعود کردم و هم سراسر شمال را گشتم و بعدازظهر در خانه بودم ، فکر نکنید که همه اینها را در خواب دیده ام یا تب دارم و هذیان می گویم ! باور کنید که واقعیت دارد چون سوار بر هواپیما که شدم ، اول از روی قله زیبای دماوند گذشتم ، سپس جنگلهای زیبای شمال و دریای آبی را زیر پای خود دیدم !

کد خبر: ۱۳۷۰۹۷

ما ساکنان محترم دودخورده تهران ! تا وقتی که روی زمین هستیم ، اصلا باورمان نمی شود که زندگی در سطح بالا قشنگ تر ، راحت تر و زیباتر است . مساله ای به نام ترافیک وجود ندارد و از دود گازوئیل و بوی کامیون حمل زباله ، اثر و خبری نیست . هنگامی که هواپیما روی جنگلهای سرسبز و در ارتفاع کم پرواز می کرد ، بنده به ارزش کار وزارت جهاد کشاورزی و فعالیت های گسترده این وزارتخانه بیشتر پی بردم ، زیرا به چشم خود دیدم که طفلکی ها نوک همه کوه ها را هم درخت کاشته بودند! اقدامات و خدمات وزارت راه هم که الحق چشمگیر و تحسین برانگیز بود زیرا در تمام طول راه ، هواپیمای تهران به شمال ، نه یک پیچ ناجور، نه یک گردنه خطرناک و نه یک تکه آسفالت کنده شده به چشم می خورد و خلاصه جاده آنقدر خوب ، مهندسی آسفالت شده بود که آدم دلش می خواست از آن بالا بپرد پایین ، چون مطمئن بود که در چاله سقوط نخواهد کرد! این اطمینان از آنجا حاصل شده بود که هواپیما یک بار هم در چاله نیفتاد!
از آن بالا، انسان متوجه دوراندیشی و اقدامات سازمان آب می شود و بارها به مدیران و کارکنان زحمتکش آن آفرین می گوید. آخر توجه داشته باشید که از حالا برای روز مبادای 100سال بعد ، یک دریا آب در شمال ذخیره کرده اند و با این همه ، کوچکترین تبلیغ و تعریفی از اقدامات و فعالیت های خود نمی کنند که مبادا مردم بگویند آنها هم مثل بقیه غلو می کنند!
باور بفرمایید که در آن بالا ، بنده کمترین ، متوجه شدم که سازمان مسکن چقدر به فکر مردم است زیرا صدها کیلومتر زمین صاف را جهت خانه سازی مردم فراهم کرده . منتها، چون این زمینها فعلا آب و برق و تاسیسات شهری ندارند مردم بی انصاف به آنها می گویند بیابان !
تنها نکته آزاردهنده و دلخورکننده در این سفر برای من این بود که متوجه شدم یکی از هزاران ویلای شیک و باشکوه شمال ، متعلق به حقیر نیست و جالب این که از هر که علتش را پرسیدم ، جواب قانع کننده ای نداد! در این سفر، یک دوست بامزه هم پیدا کردم که دائم به خلبان التماس می کرد که کاپیتان ! لطفا از روی جاده هراز رد نشو چون ممکن است روی سرمان ریزش کند!