از کوفه تا کاراکاس

تصمیمات بزرگ ، اثرات فرهنگی - اجتماعی بزرگی در بر دارند. در زمان خلافت امیرالمومنین (ع) که دولت و خلافت اسلامی به کوفه توجه خاصی نمود ، مرکزیت خود را در یک ابتکار عمل از مدینه به کوفه منتقل کرد که یک تصمیم استراتژیک و تاریخی بود.

کد خبر: ۱۲۸۵۰۸

کوفه و عراق به دلیل ویژگی های اقلیمی ، خود برای فعالیت و تولید ثروت و توانمندسازی دولت اسلامی بسیار ارزشمند بود. از سوی دیگر عراق به سان یک لولا در ارتباط دولت اسلامی به آسیا و اروپا موثر بود. گرچه اسلام در شرق خود از طریق دریای سرخ به آفریقا متصل می شد اما تعامل روانی با آسیا و اروپا نداشت . کوفه این ویژگی را داشت در نقطه ای که واقع شده بتواند به صورت روان و سهل از روی دشت با آسیا و اروپا ارتباط برقرار کند.تعاملات فرهنگی اجتماعی اسلام با مناطقی مانند ایران ، قفقاز، آسیای مرکزی شبه قاره هند و ماورای آن مانند مالزی ، اندونزی و چین ناشی از این تصمیم استراتژیک بود. از سوی دیگر با وجود دولتهای قدرتمند مسیحی در روم و منطقه اروپا، باز هم تعاملات فرهنگی اجتماعی برقرار شد هم از طریق شامات و دریای مدیترانه و هم از طریق ترکیه و خشکی .توجه به کوفه در افزایش تعامل دولت اسلامی با قاره آفریقا هم از طریق دریای مدیترانه و هم از طریق دیگر تاثیر داشت و جغرافیای فرهنگی سیاسی امروز جهان اسلام تحت تاثیر آن حرکت استراتژیک است ، در آن دوران و پس از آن تعاملات حوزه تمدن اسلامی حتی پس از کشف قاره امریکا با قاره امریکا برقرار نشد.
گرچه تعدادی از مسلمین به قاره امریکا سفر کردند اما این به عنوان یک پدیده اجتماعی مطرح نگردید. البته مسیحیان و یهودیان به دلیل ویژگی های خاصی که داشتند ثروتمند شدن آنها بویژه پس از انقلاب صنعتی اروپا و برتری غرب و افول امپراتوری عثمانی توانستند اثرات گسترده ای را در امریکای لاتین داشته باشند، اما اسلام و تمدن اسلامی امکان تعامل و طرح کردن خود را نیافت. تصمیم نظام اسلامی برای همکاری گسترده با امریکای لاتین آن هم از طرق دروازه شمالی آن ، کاراکاس یک تصمیم استراتژیک و اثرگذار است . ونزوئلا و سایر کشورهای حوزه امریکای لاتین به دلیل پیشینه تاریخی و اقلیمی خود، سرزمینی مناسب برای تعامل فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی است ، سرزمینی با مردمان مشتاق و صمیمی ، مردمانی مظلوم و در جستجوی عدالت ، سرزمینی مهربان و حاصلخیز و پربرکت. حال که زمینه های سیاسی برای همکاری اقتصادی و فرهنگی فراهم آمده است باید آن را قدر دانست. نگاه مثبت مردم و دولتهای انقلابی و مردمی آن سامان نسبت به ایران و اسلام یک فرصت تاریخی را خلق کرده است . در اولین سفر رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر احمدی نژاد که اینجانب در آن سفر حاضر بودم ، با کمال تعجب دیدم که رئیس جمهور چاوز هنگام سخنرانی خود پس از بیان تاریخچه مبارزات انقلابی امریکای لاتین به رهبری سیمون بولیوار که به زیبایی آن را تشریح کرد ، پس از آن به انقلاب اسلامی اشاره و الهام گرفتن خود از مقاومت ملت ایران و انقلاب اسلامی ، امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب را با صراحت بیان کرد.
با احترام کامل از اسلام یاد کرد و نام خداوند را بر زبان آورد، خداوندی که مردم را در مبارزه برای احقاق حق خود کمک می کند و این سخنرانی به طور زنده از رادیو و تلویزیون ونزوئلا پخش می شد حتی در آن مراسم وقتی برنامه ای برای افتتاح یک مرکز آموزش پتروشیمی در یکی از استان های ونزوئلا پخش می شد ، برای شروع به کار یک مسجد، اذان گفتن و نماز و دعای یک طلبه ونزوئلایی را با صبر و آرامش به طور کامل پخش کرد.
اگر دیروز امکان عبور از اقیانوس اطلس وجود نداشت و تعامل حوزه تمدن اسلامی از سوی مشرق به تونس و از مغرب نهایتا به موریتانی ختم شد اما امروز امکان عبور از اقیانوس اطلس وجود دارد و می توان بنای جدیدی را در روابط گسترده و تعامل مردمی برقرار کرد ، برقراری خط هوایی در روزهای اخیر بین تهران و ونزوئلا نیز خود حائز اهمیت است . به هر حال اگر دیروز توجه به کوفه و سرمایه گذاری در آن تاثیر شگرفی در جغرافیای سیاسی حوزه تمدن اسلامی داشت ، امروز توجه و سرمایه گذاری در کاراکاس دارای ارزش والایی است و اثرات گسترده ای در تعاملات فرهنگی ، اقتصادی و معادلات جهانی دارد.