بروجرد در دامان شقایق ها

بروجرد ، شهری خوش آب و هوا با بهاری پرسبزه و شکوفه و شقایق ، تابستانی معتدل و پرمیوه و پاییزی عارفانه و پرشکوه است .

کد خبر: ۲۵۸۵۴

این شهر که در دامنه کوه «گری» قرار گرفته ، چشمه های پرآب و دره های پردرخت دارد که همگی به برکت شرایط طبیعی ویژه ای است که این کوه فراهم آورده است . بروجرد در گویش محلی «ورویرد» و در گویش لری «وروگرد» تلفظ می شود. با توجه به آثار تاریخی و بناهای موجود در اطراف شهر، باید سابقه بروجرد را مربوط به سده های اولیه دوران اسلامی دانست . استخری ، در کتاب خود واژه وروگرد را می آورد و در توصیف آن می نویسد: شهری فراخ نعمت است و زعفران خیزد از آنجا. مورخین دیگر مانند ابن فقیه همدانی و حمدالله مستوفی نیز از این شهر یاد کرده و می گویند پارچه های بافته شده در بروجرد به بسیاری از شهرهای ایران و گاهی نیز به خارج از مرزها برده می شده و بخوبی رنگ و بافت شهرت داشته است . بروجرد یک بار در هجوم مغول و بار دیگر در یورش بیرحمانه تیمور در سال 790هجری زیانهای جانی و مالی فراوانی دید و بخشهایی از شهر زیر پای سربازان تیمور ویران شد. از جمله قلعه رومیان در نیم فرسنگی شهر بروجرد از بناهای آن روزگاران بود که ویرانه این قلعه امروز به تپه قلارمیان مشهور است . بروجرد به سبب موقعیت ویژه اش ، امکان دیدار از طبیعت و آثار تاریخی را به صورت توام فراهم آورده است . در دشت سیلاخور و دامنه های کوه گری ، باغها و گردشگاه های خوب و دلپذیر با میوه های گوناگون قرار دارد. دهکده وفایی ، گردشگاه های ییلاقی و باصفا در این منطقه قرار دارند که چشمه های آب فراوانی در آن موجود است و دستیابی به محل از طریق جاده های آسفالته امکانپذیر می باشد. در بهار بویژه اردیبهشت و خرداد ، دشت جنوب و جنوب غربی بروجرد پوشیده از گلهای شقایق و بنفشه می شود. مشهور آن است که قاآنی در سال 1267ه.ق در سفر به بروجرد تحت تاثیر چنین منظره ای در وصف بروجرد قطعه ای ساخته که یک بیت آن این است : گرچه صفاهان بهشت روی زمین است لیک نیرزد به یک بهار بروجرددر کنار مناظر طبیعی آثار تاریخی متعددی وجود دارند که آنها نیز زیبایی های منحصر به فردی دارند. مسجدهای شهر بروجرد در این میان جذابیت خاص و معنوی دارند. مسجد جامع بروجرد ازجمله مساجد قدیمی این شهر است . در ورودی مسجد جامع دو لنگه است و در سال 1092 ه.ق به دستور سلطان محمد نامی ساخته و پرداخته شده است . مسجد در ابتدا بدون گلدسته بوده و 2گلدسته موجود در سال 1209 ه.ق به دستور یکی از حکام و بزرگان و معاریف بومی به نام تقی خان رازانی ساخته شده است . بر بالای در غربی مسجد ، سنگ نوشته ای است که از تاریخ ورود شاه عباس صفوی (1022ه.ق) به بروجرد حکایت دارد. در برخی موارد، مداخله ناشیانه افراد در تغییر درهای مشبک چوبی به آهنی دگرگونی های در جریان تعمیرات به وقوع پیوسته که به بنا آسیب رسانده است . در کنار محراب شبستان اصلی ، منبری چوبی و زیبا با 9مقامی یا 9پله ای وجود دارد که بر کناره مقام ششم آن این دو بیت شعر کنده کاری شده است : شکر که از لطف خدای جهان یافت ز نو زیب زمین و زمان از پی تاریخ چنین منبری گفت خرد منبر اخلاص دان که به حروف ابجد تاریخ ساخت آن 1068 ه.ق است . سازنده منبر ظاهرا نجاری صاحبدل و هنرمند به نام درویش یارمحمد نجار بوده است . مسجد قدیمی دیگر ، مسجد سلطانی بروجرد است . بنا بر روایت حمدالله مستوفی محل یکی از در مسجد حدیث و عتیق بروجرد همین مسجد کنونی بروجرد است . ساختمان مسجد شبیه مسجد بزرگ بازار تهران است . این بنا از یادگارهای دوره فتحعلی شاه قاجار است و نام او در وسط گچبری های شمالی که به خیابان جعفری باز می شود، آمده است . ابعاد صحن مسجد 61در47 متر با 3خروجی در شمال ، شرق و غرب است . تاریخ ساخت این صحن در سال 1291ه.ق است . در اطراف صحن حجره هایی برای طلاب علوم دینی ساخته شده و درهای آنها، ارسی مشبک و هرکدام نمونه ای از ذوق و اعتماد و ایمان سازنده آن است . مسجد در زمانهای گذشته از حوزه های معتبر و سرشناس ترین استادان حلقه درس آن شادروان حضرت آیت الله العظمی بروجردی بوده که تا پیش از عزیمت به قم آنجا تدریس می کردند. در ایوان غربی صحن ، سنگ نوشته ای بر دیوار نصب شده که حاکی است در زمان فتحعلی شاه قاجار برای رفاه مردم ، مالیات خبازان را بخشیده اند. از دیگر آثار تاریخی شهر بروجرد می توان به امامزاده جعفر بروجرد و مزار سیدجمال الدین واعظ اصفهانی از مجاهدان راه مشروطه اشاره کرد.