نگاهی به پدیده رواج آرایش های غلیظ در جوانان صورتکهای نقاشی شده

هر روز توی خیابان چهره های جوانانی را می بینیم که با آرایش های مصنوعی به چهره های عجیب و غریب تبدیل شده اند جوانهایی با ماسکهای غیرطبیعی اگرچه این ماسکها برای زیبایی تعبیه شده اند

کد خبر: ۱۰۴۹۳

اما استفاده افراطی از لنزهای رنگی ، رنگهای تند و غیرعادی در نوع آرایش شاید یک علامت سوال بزرگ در ذهنها ایجاد کند یادش به خیر استادی داشتیم که می گفت : جوانی یعنی زیبایی شما زیبایی ای دارید که با هیچ چیز قابل تعویض نیست و آن زیبایی جوانی است اما چرا جوانان از زیبایی خود، خوششان نمی آید و با رنگ و لعابهای مصنوعی چهره جوانی خود را به چهره ای دیگر مبدل می کنند، موضوع مهمی است که در این گزارش به آن اشاره میشود.می ایستاد و همین جوری زل می زد توی آینه و دست روی صورت ، ابروهایش ، بینی و گونه هایش و شروع می کرد به زمین و زمان بد و بیراه گفتن که چرا قدش دو، سه سانت از اینی که هست بلندتر نشده ، گونه هایش این قدر تو رفته و زشت اند و رنگ چشمهایش روشن تر از این نشده آن قدر می ایستاد تا مادربزرگ به جای او خسته می شد و از بالای عینک ته استکانی اش شروع می کرد به غرولند کردن که این جوانهای امروزی ال و بل اند و همه اش دنبال قر و فر هستند و آرزو بدون توجه به غرولندهای مادربزرگ زیرلب تکرار می کرد: آخه چه می شد اگر ناگهان فکری به سرش زد.لباسهای تنگ و عجیب و غریب اش را پوشید، نگاهی به کیف پولش انداخت و از در زد بیرون ، آنقدر دور نبود که خسته شود ،همین نزدیکی ها مثلا اولین داروخانه یا خرازی یا شاید کمی دورتر تو فروشگاه لوازم آرایشی سر خیابان . وارد مغازه شد و خجالت زده از نگاه های سنگین چشمهای رنگی که انگار رنگ چشمش را مسخره می کنند، به سمت فروشنده حرکت کرد و از او انواع لنزهای رنگی را خواست و گفت : قیمتش مهم نیست. فقط رنگ آبی را دوست دارم شیرین خدادادی روان شناس عقیده دارد که : در جامعه باز هر میزان که شعار برتری بر اساس معلومات و توانایی ها سر داده شود باز هم قیافه و نوع لباس پوشیدن قبل از هر رفتار و کنش دیگری به چشم می آید و نمی توانیم منکر تاثیرگذاری زیبایی بر واکنش های اجتماعی شویم امروزه مطب های ارتدنسی ، جراحی پلاستیک ، آرایشگاه ها مملو از زنانی است که مجبورند و یا می خواهند چهره شان زیباتر شود برای ازدواجی بهتر، شغلی اجتماعی تر و چهره ای مردم پسندتر اما باید دید زیبایی آن هم ظاهری تا چه حد می تواند تضمین کننده موفقیت در زندگی اجتماعی شود.طبق برآورد یک پژوهش دانشگاهی ،87 درصد زنان و74 درصد مردان قسمتی از اجزای صورت و یا ظاهر خود را دوست ندارند و خواهان تغییر یا اصلاح آنند اما از این تعداد تنها39 درصد مردان به اقدامات عملی در این راستا دست زده اند و این زنان هستند که با استفاده گسترده و بی سابقه از تغییردهنده ها و اصلاح کننده های علمی و غیرعلمی در صدر قرار دارند و گوی سبقت را از مردان ربوده اند دکتر محمد شریفیان ، روان شناس و مدرس دانشگاه دراین باره می گوید: جوانان به دلیل نیاز افزون ترشان نسبت به تایید دیگران و همچنین عدم اعتماد به نفس خاص این دوره از بیشترین مصرف کنندگان لوازم آرایشی هستند که اگر حالت افراط به خود نگیرند کاملا طبیعی و عادی است این روزها فروشگاه های لوازم آرایشی تقریبا جزو بزرگترین و شیکترین مغازه های هر خیابانی هستند با بهترین موقعیت جغرافیایی چراکه تحت تاثیر تبلیغات گسترده رسانه ها خرید و مصرف لوازم آرایشی و لوسیون ها و کرم های سفیدکننده و غیره تبدیل به یکی از مهمترین نیازهای جوانان دختر و پسر شده است.امروزه مادران و مادربزرگانی که هنوز خاطره سرخاب ها و سرمه های دست ساز داخل اندرونی ها و پستوها را با خود به این زمان آورده اند وسایل و ابزاری را همراه دختران جوانان ونوجوانان و حتی بعضا پسران خود می بینند که خود حتی طرز استفاده از آن را نیز بلد نیستند.استاد دانشکده روان شناسی درباره استفاده جوانان از لنزهای زیبایی می گوید: افرادی که اقدام به این گونه اعمال می کنند عملا دست به ساختن یک تصویر ساختگی زده اند به عبارت دیگر این گونه افراد با طبیعت خود آشتی ندارند به همین دلیل اقدام به زدن ماسک می کنند که این رفتار صددرصد دروغین است که ما به آن میگوییم آرایش کردن شریفیان می افزاید: آرایش کردن نوعی ناسازگاری است که این ناسازگاری رفتار ضد اجتماعی نیز محسوب می شود که معمولا به صورت ناخودآگاه صورت می گیرد یعنی خود دخترها و پسرها هم نمی دانند چرا آرایش غلیظ کرده و شاید این ناخودآگاه چیزی است که می خواهد به سختگیری های جامعه دهن کجی کند و با این دفاع از خود سختی ها و طعم تلخ محدودیتها را جبران کند.آرزو لنزها را در چشمهایش گذاشت و با چشمانی رنگی زد به دل خیابان آدمها و در و دیوارها را رنگی نمی دید اما از نگاههای موشکافانه رهگذران فهمید که با خیلی ها فرق کرده جلوی شیشه دودی یک مغازه ایستاد و به تصویر خود در شیشه نگاه کرد انگار زیباتر شده بود، اما ته دلش راضی نبود حسی غریب و ناآشنا داشت خودش هم نمی دانست چرا، اما نمی توانست با چشمان جدیدش مانوس شود.زیبایی را نمی توان نفی کرد، باید زیبا بود، اما ای کاش می شد چشمها را شست تا به کی می توانیم چهره مان را پشت ماسکها و نقابهای مصنوعی پنهان کنیم بگذاریم دیگران با چهره واقعی ما روبه رو شوند و به آن عادت کنند آن وقت است که می فهمیم اگر این نقابهای مصنوعی از روی چهره ها برداشته شود به اندازه قبل مورد احترام و علاقه دیگران خواهیم بود.