دوران نامزدی مرحله شناخت است نه عاشقی

عموما فکر می کنیم در دوره نامزدی باید یکدیگر را فریب دهیم لذا سعی می کنیم شخصیت مثبتی از خود در ابعاد مختلف نشان بدهیم وقتی چندماه از آغاز زندگی مشترکشان گذشت و احساسات جوانی بتدریج فروکش کرد

کد خبر: ۴۹۹۰

کم کم اختلاف سلیقه ها پیدا شد و شادی و نشاط دوران نامزدی جای خود را به غرولند و توپ و تشر همیشگی داد و خانه را که باید مامن آسایش و راحتی شان باشد، به جهنمی بدل کرد که دیگر هیچیک تاب تحملش را نداشتند. براستی چه می شود که دوران شیرین نامزدی پس از مدتی کوتاه جای خود را به تلخیهایی می دهد که قبل از آن تصورش را هم نمی کردیم ؛ مگر نه این که می گویند دوران نامزدی فرصت خوبی برای تبادل افکار و نظریات زن و مرد برای رسیدن به تفاهم مشترک و شروع یک زندگی سالم است؛آیا شما نیز پیش از ازدواج به این واقعیت یقین داشتید یا بعد از ازدواج به این نیاز پی بردید؛ یادتان هست که چگونه ازدواج کردید؛ چقدر همسر خود را می شناختید؛ چگونه با او آشنا شدید؛ چه عاملی باعث شد که ازدواج با او را بپذیرید؛ پس از ازدواج ، نظرتان درباره او چقدر فرق کرد؛ اکنون درباره او چه احساسی دارید؛ آیا امروزه دختران و پسرانی که قصد ازدواج دارند، لازم است یکدیگر را بشناسند یا خیر؛ملیحه بی همتا،37 ساله و شاغل می گوید: من دو دختر دم بخت دارم . اگر روزی خواستگاری برای بچه ها بیاید، ترجیح می دهم اول خانواده ها با هم کاملا آشنا شوند، بعد دختر و پسر. به نظر من این که دختر و پسر قبل از ازدواج چند ماهی با هم رفت وآمد کنند تا یکدیگر را بشناسند، زیاد معقول و منطقی نیست و از نظر شرعی هم اشکال دارد؛ چون در هر صورت این دو جوان نامحرم هستند و مثلا اگر بخواهند مدتی با هم معاشرت و گفتگو کنند و بعد هم بگویند ما با هم تفاهم نداریم و از نظر اخلاق و رفتار نمی توانیم با هم کنار بیاییم، به نظر من اصلا درست نیست.راضیه محمدی ، دانشجوی سال آخر، باتجربه چهارماهه ای که از مرحله نامزدی و شناخت قبلی همسرش )با اطلاع خانواده ( دارد، می گوید با در نظرگرفتن تفاوت های فرهنگی و با وجود تنوع سلیقه ها، دوران نامزدی ضروری به نظر می رسد. من ازدواج های ناموفقی را شاهد بوده ام که بیشتر مسائل و مشکلات آنها به دلیل نبود شناخت صحیح طرفین از هم بوده است . به فرض ، یک دختر و پسر را به صلاحدید پدر و مادر و به صرف این که فامیل هستند برای ازدواج با هم در نظر می گیرند، منطق آنها هم این است که از بستگان است و او را خوب می شناسیم و جوان را به چنین ازدواجی ترغیب می کنند. اگرچه ممکن است فرد موردنظر پسر یا دختر خوبی باشد، ولی آیا نظر جوان را نیز تامین میکند؛رضا فروتن ،35 ساله که در یک شرکت خصوصی فعالیت می کند، می گوید: دوره نامزدی و شناخت دختر و پسر می تواند نقش مهمی در شناخت علایق و خواسته های دو طرف داشته باشد؛ اما در مورد خود من ، متاسفانه اجبار جای همه چیز را گرفت و اجازه هیچ گونه اظهارنظری به من داده نشد. من و همسرم چهارسال است که هر لحظه و هر ساعت در جهنمی دست وپا می زنیم که پدر و مادر برایمان درست کرده اند.وی می افزاید: متاسفانه در خانواده بسته ما انتخاب همسر با پدرومادر است و من هیچ نقشی در گزینش او نداشتم ، کما این که اگر قبل از ازدواج فرصتی برای شناخت یکدیگر به ما داده می شد، هرگز گرفتار این مهلکه نمی شدیم.شهلا ابراهیمی ،28 ساله و متاهل در این باره می گوید: دختر و پسر باید از فردی که می خواهند او را به همسری برگزینند، شناخت کامل و همه جانبه داشته باشند. تحصیل این شناخت از ضروریات حتمی است . به هیچ وجه صلاح نیست انسان از کسی که می خواهد یک عمر با او زندگی کرده و او را در همه چیز شریک کند و سرنوشتش را با او گره بزند و او را محرمترین و نزدیکترین فرد به خود قرار دهد، شناخت کافی نداشته باشد. بی گدار به آب زدن در این وادی ، نوعی خودکشی روانی است که هیچ انسان عاقل و فهمیده ای به آن تن نمی دهد.عباس منتظری ، کارشناس پیشگیری از آسیبهای اجتماعی از نقش والدین به عنوان ناظران آگاه یاد می کند و معتقد است که این وظیفه باید به صورت نظارت مستمر و هدایت ناملموس در تمامی مراحل زندگی و بویژه مرحله نامزدی اعمال شود. او در ادامه می گوید: باید در این مرحله فرصت شناخت به فرزندان داده شود و آزادی انتخاب عمل با مشاوره و راهنمایی والدین صورت گیرد.دوران نامزدی به خودی خود اهمیتی ندارد؛ بلکه در طول یک فرآیند اعتبار پیدا می کند. ارزش این دوران به شناخت طرفین از یکدیگر بستگی دارد. متاسفانه گاهی اوقات هیجانات این دوران ، جایگزین کسب شناخت صحیح می شود.از سوی دیگر، یکی از باورهای غلط، زشت دانستن لغو نامزدی از بعد فرهنگی است و چنانچه دختروپسر در این دوران با شناختی که از یکدیگر به دست می آورند، احساس کنند نمی توانند شریک خوبی برای زندگی همسر خود باشند، متاسفانه برخی از والدین و گاه اطرافیان جدایی را تجویز نمی کنند که این خود، نقطه شروع آسیبهای بعدی اجتماعی است و در عین حال زدودن این باور نادرست از ذهن والدین بسیار دشوار است بدیهی است شناخت یک انسان از انسان دیگر یکشبه صورت نمی گیرد و نیاز به زمان دارد تا دو نفر در موقعیت های گوناگون با هم برخورد کنند و از زوایای مختلف یکدیگر را مورد ارزیابی قرار دهند.به طور سنتی پس از خواستگاری و جلب موافقت همسر آینده ، دوره نامزدی شروع می شود که به طور معمول برای کسب شناخت ، از روشهای مستقیم و غیرمستقیم استفاده میشود.دکتر مجد، روانپزشک و استاد دانشگاه در این مورد می گوید: اولین نوع که شاید بدترین نوع ازدواج هم باشد، این است که دختر و پسر بدون این که همدیگر را ببینند، برای همدیگر در نظر گرفته میشوند.در دومین نوع ، دختر و پسر قبل از ازدواج همدیگر را می بینند و در جاهای مختلف مثل خانه و محل کار با هم صحبت می کنند و به شناخت از هم می رسند. در نوع سوم ، زمان مشخصی را برای شناخت در نظر می گیرند و به دختر و پسر فرصت داده می شود تا درباره یکدیگر اظهارنظر کنند. اما سوال مهم این است که ما چه میخواهیم؛وی می افزاید: هدف ما این است که قدری همدیگر را بشناسیم ؛ ولی شناخت کامل در مورد یک انسان بعید به نظر می رسد، حتی بعد از گذشت سالهای متمادی ، چرا؛ برای این که ما آن قدر پیچیده ایم که از انواع سیاست های ارتباطی آگاهی داریم و با وجود تنوع ارتباطی براحتی می توانیم در یک جمع به صورت فرشته ای جلوه کنیم و در جای دیگر رفتاری شیطانی از خود بروز دهیم.عموما فکر می کنیم در این دوره باید یکدیگر را فریب دهیم ؛ لذا سعی می کنیم شخصیت مثبتی از خود در ابعاد مختلف نشان بدهیم . ما تمایل داریم شخصیتی آرمانی از یکدیگر در ذهن بپرورانیم ؛ بنابراین جنبه های منفی را فراموش میکنیم.دکتر محمد به پژوه ، روانشناس نیز با اشاره به این مساله که شناخت در دوره نامزدی می تواند عمق و جامعیت بیشتری پیدا کند، می گوید: اگرچه می گویند عشق کور است و زن و مرد در این مورد تحت تاثیر احساسات و عواطف قرار می گیرند، اما نامزدی فرصتهایی را فراهم می کند که زن و شوهر تا حدی چهره واقعی خود را نشان دهند.دکتر به پژوه با اشاره به صداقت ، آن را اصل مهم در دوران نامزدی می داند و اضافه می کند: جوهره اعتماد صداقت است ؛ اگر زن و شوهری نسبت به هم اعتماد کردند، بدین معناست که همدیگر را صادق یافته اند. برای این که دونفر همدیگر را بشناسند، مدت زمان خاصی را نمی توان در نظر گرفت ؛ ولی به طور معمول برای شناخت طرفین 3 تا6 ماه زمان لازم است . مهم این است که زن و شوهر جوان ساعتهای بیشتری را با یکدیگر بگذرانند و در موقعیت های طبیعی مثل مهمانی ، خریدکردن ، گردش ، غذاخوردن یکدیگر را محک بزند و به مبادله افکار و احساسات هم بپردازند به اعتقاد دکتر مجد، یک سال زمان مناسبی برای این کار است برای رسیدن به شناخت بهتر می توان با استفاده از رای و نظر مشاوران فهمید که آیا این دو نفر از لحاظ درونی و روانی به درد هم میخورند یا نه ؛سفارش اکید به دختران ، پسران و خانوادهایشان این است که مراحل قبل از خواستگاری و عقد و ازدواج را به کندی و باحوصله و احتیاط کامل و قدم به قدم طی کنند. این که می گویند باید در کار خیر عجله کرد، ممکن است درباره اصل ازدواج صحیح باشد، یعنی نباید ازدواج را به تاخیر انداخت ؛ اما درباره مراحل قبل از ازدواج و انتخاب همسر به هیچ وجه صحیح نیست همه مراحل گزینش و رفت وآمدها و دیدوبازدیدها باید با حوصله ، خونسردی ، فراغ بال و با فاصله لازم بین هر دو مرحله انجام گیرد و هر نوع عجله و شتابزدگی در اینجا خطرناک است دختر و پسری که تا چندی قبل با هم بیگانه بوده اند، برایشان سخت است که یک مرتبه و بدون مقدمه در کنار هم قرار گیرند و با هم زندگی مستقلی را شروع کنند لازم است مدتی بگذرد تا با هم انس بگیرند و برای زندگی با هم آماده شوند والدین دختر و پسر نیز برای عروسی عزیزانشان احتیاج به آمادگی دارند و دوران نامزدی فرصت لازم را در اختیارشان می گذارد. آشنایی و شناخت دوران نامزدی تکمیل کننده شناخت مرحله گزینش است ، آنگاه دختر و پسر جوان در پرتوی این آشنایی ، خود را برای تفاهم و سازگاری در زندگی مشترک آماده می کنند آن شناخت برای انتخاب بود و این شناخت برای تفاهم و سازگاری.