بیماری قند قابل کنترل است

پیشگیری از عواض دیابت را اگر جدی بگیریم

کد خبر: ۴۴۴۴

اصولا دیابت چه نوع بیماری است ؛ چه تفاوتی میان انواع دیابت وجود دارد؛دیابت بیماری ای است که بواسطه آن یا اشکال در ترشح انسولین هورمون مترشحه از لوزالمعده و یا در اثر انسولین بر روی سلول ها ایجاد می شوداگر سلول های مترشحه انسولین تعدادشان ویامیزان ترشحشان بطور شدید کم شده باشد، دیابت نوع یک را بوجود می آورند. این نوع دیابت معمولا در بچه ها و نوجوانان وجود دارد و درمان و کنترل آن بسیار سخت بوده و تزریق انسولین بین 1 تا3 بار در روز، الزامی است اگر میزان انسولین تغییر نکند بلکه سلول های بدن نسبت به انسولین ، مقاومت پیدا کنند و به علل مختلفی چون وجود چربی های بدن که گیرنده های سلولی را کم می کند، کاهش تعداد گیرنده ها و یا طبیعی نبودن انسولین ساخته شده )مقاومت نسبت به انسولین (، تحت تاثیر انسولین قرار نگیرند، به آن دیابت نوع دو قلمداد می شود.تعدادی از افراد هستند که زمینه ابتلا به دیابت را دارند یعنی نوعی "عدم تحمل نسبت به گلوکز یا قند" دارند ولیکن دیابت ندارند. این افراد نیاز به مراقبت بیشتری دارند چرا که یک چهارم این افراد در صورت عدم مراقبت قطعا به دیابت مبتلا خواهند شد و تعدادشان نیز بیشتر از سایر بیماران دیابتی است.دسته آخر از بیماران دیابتی را برخی زنان باردار تشکیل می دهند چرا که زنانی که زمینه قبلی دیابت غیر آشکار دارند در دوران بارداری با ترشح هورمون هایی که با انسولین در تضاد است ، مواجه بوده و به همین علت در چنین شرایطی به دیابت مبتلا می شوند بهمین علت در هفته های بین بیست و چهار تا بیست و هشت بارداری به زنان 50 گرم گلوکز داده و پس از یک ساعت قند خونشان اندازه گیری می شود که اگر قند خونشان بالاتر ازصدوچهل میلی گرم در100 سی سی باشد احتمال ابتلا به دیابت داده می شود و در کنار آن با انجام تست های دقیقتری این ابتلا مورد تایید قرار می گیرد.می دانیم که بیشتر مبتلایان به دیابت نوع دو را افرادی تشکیل می دهند که چربی خون بالا نیز دارند، آیا بر این اساس می توان گفت که افراد چاق لزوما در معرض ابتلا به دیابت قرار دارند؛در مورد افراد چاق آنچه مساله ساز است این که در این افراد، اشکالات زمینه ای در لوزالمعده وجود دارد و چربی باعث می شود که آن اشکال و در واقع دیابت بیشتر تظاهر پیدا کند.یعنی ممکن است در تعدادی از این افراد مقدار انسولین تنها بطور نسبی کم باشد چرا که همه افراد چاق ، دیابتی نیستند و تنها برخی از این افراد به دیابت مبتلا میشوند.به همین دلیل اگر این افراد لاغر شوند با همان مقدار انسولین کم ، تنظیم در قند خونشان ایجاد خواهد شد.طبیعتا زمانی که ترشح انسولین و یا تاثیر آن بر سلول ها کاهش یابد، گلوکز نمی تواند در سلول ها مصرف شود و چون این گلوکز نمی تواند به مصرف انرژی در سلول ها برسد، نه تنها اختلال در فعالیت سلول ها ایجاد می شود بلکه موجبات بالارفتن قند خون نیز فراهم می آید که این عامل در سایر اعضاء بدن نیز اختلال ایجاد می کند، حال برایمان بگویید چه اعضایی در بدن به جهت بالارفتن قند خون دچار اشکال می شوند؛اعضایی که بیشتر تحت تاثیر افزایش قند خون ، دچار اشکال می شوند.کلیه ها هستند که نهایتا منجر به نارسایی کلیوی شده و ممکن است شخصی نیاز به دیالیز و پیوند کلیه پیدا کند. چه بسا که بسیاری از افرادی که دیالیز و یا پیوند کلیه می شوند، مبتلایان به دیابت نوع دو هستند بدون آنکه حتی از بیماری خودشان خبر داشته باشند.به چشم آسیب می رساند به این معنا که باعث می شود، عروق و اعصاب ته چشم دچار آسیب شده و نهایتا به خونریزی ته چشم و یا نابینایی کامل منجر شود.منجر به ضایعات عصبی می شود که شایع ترین آن احساسی شبیه به خواب رفتگی در دست و پاها و ناراحتی های عصبی و گاهی نیز فلج دست و پا خواهد بود.بالارفتن چربی های خون است و مخصوصا کلسترول که این نوع چربی با بالارفتن میزان اش دردیواره رگ های بزرگ نفوذ کرده و برآمدگی در جدار داخلی این رگ ها ایجاد می کند که نهایتا می تواند منجر به تنگی در رگ های قلب و مغز و ایجاد سکته قلبی و مغزی شود.دیابت در انواع خود با چه عوارضی همراه خواهد بود؛ و چگونه قابل تشخیص خواهد بود؛بیماران دیابتی علایمی نظیر تشنگی زیاد، پرادراری ، ضعف عضلانی و افزایش اشتها را خواهند داشت که در نوع یک این علایم همراه با لاغری و از دست رفتن شدید وزن و درنوع دو این علائم معمولا همراه با چاقی خواهد بود.در نوع یک دیابت بیماری به علت شدت علائم ، سریعا در عرض چند روز یا چند ماه قابل شناسایی بوده و بیمار بدنبال درمان خواهد رفت.در نوع دو دیابت ، مواردی وجود دارد که قند خون خیلی بالا نیست و بیمار علایم واضحی ندارد که در این شرایط ممکن است که بیماری در فرد حتی برای سال ها ناشناخته بماند، و لیکن مساله در اینجاست که ناشناخته ماندن بیماری مانع از بروز عوارض بیماری نمی شود.پس در چنین شرایطی که بیماری بصورت نهفته است ، چه توصیه ای برای تشخیص بیماری دارید؛در افراد بالای 30 تا40 سال هر2 تا3 سال یکبار باید قند خون اندازه گیری شود. اگر قند خون ناشتای شخص از126 میلی گرم در100 سی سی بیشتر باشد و یا اینکه قند خون 2 ساعت پس از غذا از200 میلی گرم ، این را دیابت اطلاق می کنیم ؛ به شرط آنکه ، آزمایش حداقل دوبار تکرار شود و یا اینکه علایم کلینیکی در فرد مشاهده شود.اگر چنانچه قند خون ناشتا از110 میلی گرم کمتر باشد و یا قند خون 2 ساعت پس از غذا ازصدوچهل میلی گرم کمتر باشد، این شخص سالم تلقی می شود.اگر قند ناشتا بین 110 تا126 میلی گرم یا قند2 ساعت پس از غذا بین صدوچهل تا200 میلی گرم باشد، فرد دیابت ندارد ولی سالم هم نیست . این افراد مستعد ابتلا به دیابت بوده و یا "اختلال در تحمل گلوکز" دارند. مشخص کردن این دسته افراد بسیار اهمیت دارد چرا که با ورزش های ملایم و مداوم ، رژیم غذایی و مراقبت های لازم می توان از ابتلا به دیابت در این افراد جلوگیری کرد.بطور کلی جهت پیشگیری و کنترل دیابت چه باید کرد؛به علایم بیماری توجه کنیم که آگاهی بخشی از طریق رسانه ها در این ارتباط بسیار اهمیت دارد.اندازه گیری دوره ای قند خون بخصوص در سنین بالاتر از40 سال بسیار ضروری است.افرادی که در خانواده شان فرد دیابتی وجود دارد، باید مراقبت و دقت بیشتری داشته باشند و در فواصل نزدیک تری قند خونشان را اندازه گیری کنند چرا که دیابت جنبه ارثی دارد.احتمال ابتلای افراد چاق به دیابت نوع دو بیشتر است ، پس افراد چاق نه تنها باید در صدد کاهش وزن باشند بلکه باید مراقب قند خون شان باشند.اگر قند خون ناشتا از110 میلی گرم و قند خون 2 ساعت پس از غذا ازصدوچهل میلی گرم بالاتر باشد باید استعداد بیشتر برای ابتلا به دیابت را در نظر داشت.باید غذاهایی در رژیم غذایی این افراد بگنجد که باعث چاقی نشده و از مواد نشاسته ای و چربی کمتری در آن استفاده شده باشد.ورزش های ملایم و مداوم )بطور روزانه و در ساعات معین ( ضروری است.از بهترین راه های کنترل قند، استفاده از دستگاه های اندازه گیری است پیشگیری از عوارض دیابت از پیش گیری از خود دیابت کم اهمیت تر تلقی نشود.