نوستالژی آتاری و درگذشت خالق آن

رفتن روی پمپ بنزین‌ها و طنین خوش پر شدن باک بنزین. شلیک به تانک‌ها، کشتی‌ها، هواپیما‌ها و هلی‌کوپترها، صدای انفجاری که آن روزها هنوز دلچسب بود و هنوز در مغزمان سنجاق نشده بود به داعش و بمب‌ها.

همین که لامپ تلویزیون سیاه و سفید 14 اینج روشن می‌شد و نور به صفحه می‌پاشید و دسته خلبانی آتاری توی دست‌های کوچک ما جا می‌گرفت، رویا آغاز می‌شد. دقیقه‌ها ساعت می‌شد و روز به نیمروز می‌پرید.

تابستان کش نمی‌آمد و گرما کاری نداشت؛ زیرا در کابین خلبانی ما مهم این بود که هیچ‌گاه آلارم کمبود بنزین به گوش نرسد و حواسمان به هواپیماهای تندروی سفیدی باشد که بی‌هوا از گوشه‌ها ما را در آسمان خوش‌خیالی کودکی آتاری شکار نکند.

کارش یک کلید بود. از روی آسمان‌ها و شکار کشتی‌ها و انفجار پمپ‌ها به زیر دریاها هم می‌رفتیم؛ دیگر بازی محبوب آن سال‌ها. ما در نقش یک کاپیتان زیردریایی که قرار بود غواصانمان را از دست کوسه‌ها نجات دهیم. چقدر رویا می‌بافتیم.

حالا خالق این رویاها درگذشته است. «استیو بریستو» کسی که خاطره‌ای جمعی برای حداقل 20 میلیون ایرانی ساخته بود دیروز در آمریکا درگذشت.

استیو بریستو بخشی از صنعت ابتدایی گیم بود، زمانی که دانشجوی دانشگاه برکلی کالیفرنیا در امپکس کارآموزی می‌کرد و همراه با همسرش مد دو بازیکن را برای گیم ویدئویی computer space در کنار «نولان باشنل»، «آل الکورن» و «تد دابنی» توسعه داد.

وقتی باشنل کمپانی مذکور را رها کرد شروع به ساخت آتاری کرد و استیو در کنار این کار بازی پونگ و ایندی800 را به عنوان اولین بازی مسابقه‌ای توسعه داد.

با فروش گیم پونگ به احیای آتاری کمک کرد و بعد بازی تانک در آتاری را ساخت که محبوبیت آتاری را به اوج رساند. تلاش مهندسی وی باعث ذخیره شدن گرافیکی گیم روی تراشه ROM شد و بعدها به اپل برای توسعه نرم‌افزاری همراه با استیو وزنیاک کمک کرد.

میثم اسماعیلی - جام‌جم