قهرمان فراموش شده

کسی که دوست و همراه بسیاری از نام‌های بزرگ شعر و سیاست این روزگار بود. کسی که مرگش هم مانند تمام زندگی‌اش آرام بود و در سکوت. از کسی چیزی نخواست و شهرتش را نه از جشنواره‌ها کسب کرد و نه از خود را به این آن چسباندن‌ها.

او را باید از بزرگ‌ترین شاعران سبک هندی در روزگار معاصر دانست، روزگاری که در آن بسیارند شاعرانی که تلاش می‌کنند شعر خود را برای پسند دیگران به لباس‌های مختلف و عجیب و غریب تبرک کنند، اما در همین روزگار قهرمان بر سبک خود ماند و کار خود را ادامه داد.

قهرمان در سال 1308 در تربت حیدریه متولد شد. او صاحب تالیفات ارزنده‌ای از جمله چند مجموعه شعر و نیز تصحیح دیوان‌هایی از شاعران مختلف است.

تصحیح دیوان صائب تبریزی (شش جلد)، تصحیح دیوان صیدی تهرانی، انتشار و تصحیح مجموعه آثار ابوطالب کلیم همدانی، تصحیح دیوان حاج محمد جان قدسی مشهدی، برگزیده اشعار صائب تبریزی و دیگر شعرای معروف سبک هندی، صیادان معنی (برگزیده اشعار سخن سرایان شیوه هندی) و... فقط برخی از آثار پژوهشی قهرمان است.

او با خیلی از نام‌های بزرگ این سرزمین، رفاقت دیرینه داشت. او از نزدیکان مهدی اخوان‌ثالث و محمدرضا شفیعی کدکنی بود.

در جایی شفیعی کدکنی درباره شعرها و تحقیقات قهرمان گفته بود: «دراین خصوص حتی مرحوم ملک‌الشعرای بهار آن خصوصیت یک شاعر محلی را به صورت کامل، آن گونه که قهرمان دارد، ندارد.

درباره تحقیقات ادبی درباره سبک اصفهانی نیز بعد از شادروان امیری فیروزکوهی و گلچین معانی، هیچ کس جز قهرمان نتوانسته است به این پهنه گسترده خدمت کند.» حالا این مرد دیگر در میان ما نیست.

گرچه در زمان حیات، کمتر جامعه ادبی ما او را مورد توجه قرار داد، اما امید است مرگ او باعث توجه جامعه ادبی به آثارش شود.

و چه پایانی بهتر از این سطرها:

رنگ ز رخ پریده ما را کسی ندید ‌

‌ این مرغ پرکشیده ما را کسی ندید

پنهان ز چشم غیر به کُنجی گریستیم

‌ اشک به رخ دویده ما را کسی ندید

دیوان عمر را دو سه روزی ورق زدیم
 
‌ ابیات برگزیده ما را کسی ندید 

سجاد روشنی ‌-‌ گروه فرهنگ و هنر