این روزها فیلم «آسمان غرب» به کارگردانی محمد عسگری درباره رشادت‌های شهید شیرودی روی پرده سینماهای سراسر کشور رفته است. شاید کمتر کسی بداند محمد عسگری پیش از آن‌که به‌عنوان کارگردان در سینمای ایران قد علم کند، ۳۰ سال قبل وارد عرصه تئاتر شده، بازیگری را تجربه کرده و ورودش به سینما نیز با بازیگری بوده است.

مهم‌ترین ویژگی «آسمان غرب» تلاش برای نشان دادن قهرمانی باور کردنی است که این بار بیش از آنکه با نقشه‌های جنگی و الزامات فرماندهی روبرو باشد از حضور مردمی که در اولین روز‌ها و هفته‌های آغاز جنگ در غرب کشور مورد هجوم دشمن قرار می‌گیرند و حادثه‌های که رخ می‌دهد، روحیه و انرژی می‌گیرد؛ بنابراین لازم است مخاطبی که باید در جا‌هایی با قهرمان فیلم یا همان شهید شیرودی همذات پنداری کند، همه آن چیزی را که قهرمان در زندگی مردم منطقه می‌بیند به عینه مشاهده کند تا موقعیتی که قهرمان اثر در آن واقع می‌شود و واکنش‌های او قابل باور شود. در واقع مخاطب همان چیزی را می‌بیند که قهرمان فیلم را وادار به تمرد از دستور فرماندهی، ماندن در اسلام آباد غرب و زمین گیر کردن دشمن می‌کند؛ دشمنی که راه برایش باز مانده تا به راحتی پیشروی کند. 

خلبان شهید علی‌اکبر شیرودی از قهرمانانی است که سینمای ایران به‌شدت به آن نیاز دارد. کاراکتری که فارغ از شجاعت و دلاوری‌اش در خلبانی، از فرازهای جذابی هم برای روایت سینمایی برخوردار است. فرمانده‌ای که از روی عِرق و وطن‌پرستی از دستور رئیس‌جمهور وقت (بنی‌صدر) تمرد می‌کند، خلبانی که دستور تشویقی‌اش برای ارتقای درجه از ستوانیار سومی به سروانی را نمی‌پذیرد و می‌نویسد: «منظوری جز پیروزی اسلام نداشته‌ام و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته‌ام»، اولین فرد نظامی که مقام معظم رهبری به او اقتدا می‌کند، تعبیر مرحوم هاشمی‌رفسنجانی که در قیافه او مالک‌اشتر را می‌دید، تعبیر شهید چمران که او را ستاره درخشان جنگ‌های کردستان می‌نامد، شهید تیمسار فلاحی که درباره این شخصیت می‌گوید: «او غیرممکن‌ها را ممکن ساخت.» همه و همه خبر از یک قهرمان ششدانگ، تمام‌عیار و جذاب می‌دهد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای از شهید شیرودی به عنوان اولین نظامی که در نماز به او اقتدار کرده است، نام می‌برد.

روز ۸ اردیبهشت سالروز شهادت شهید شیرودی یکی از ستارگانی است که در روز‌های پرخطر آسمان غرب ایران درخشید.