بشکن بشکنه، بشکن!

ـ یعنی چی که یک مشت جماعت دلال دارند در برابر کاهش نرخ این چیزها مقاومت می‌کنند؟ ...

ـ یعنی چی که رفت و آمد دلالان در پیاده رو بازار، موجب نگرانی عابرانی شود که درصدد خرید یا فروش ارز و سکه هستند؟...

ـ یعنی چی که یک عده دلال‌صفت، همچین خیال خام کنند که زورشان بر زور دم و دستگاه عریض و طویل دولت و بانک مرکزی و وزارت بازرگانی می‌چربد؟ (مگر وزارت بازورگانی دارند؟!)‌...

ـ یعنی چی که این بنده بی‌سکه و بی‌ارز، هی مجبور باشم هر روز راجع به سکه و ارز، چیزهایی عرض کنم؟...

دارم عصبانی می‌شوم و البته در این جور مواقع نباید طنزم را ادامه بدهم. خداوکیلی به کسی برنخورد، ولی پاره‌ای از دلال‌های فرصت‌طلب غلط می‌کنند همچین فکرهایی بکنند. این‌که نشد کار که یک روز آب را گل‌آلود کنند، روز دیگرش از آن ماهی بگیرند. پس دولت خدمتگزار اینجا چه کاره است؟ به ضرس قاطع کاری خواهد کرد که دولت دلال‌ها دولت مستعجل باشد...

(شفاف‌سازی: به علت افت فشار نویسنده، در اینجای مطلب، نگارنده یک مقداری آب قند خورد و رو به قبله استراحت مبسوطی به عمل آورد.)

... بله، عرض می‌کردیم که دولت باید تمهیدات مناسبی اتخاذ نماید که دست این گونه دلال‌های از مردم به دور، از سر اقتصاد نازنین این مملکت کوتاه شود. تا کی و تا کجا باید دست‌درازی کنند؟

ـ شرمت باد ای دستی که بد بودی، بدتر کردی...

خواهش می‌کنم وسط عرایض معقول ما، کسی از این آوازهای لاله‌زاری نخواند. بخصوص که نزدیک بازار هم هست؛ ممکن است روی نرخ‌ها اثر سوء بگذارد. بنده قلمی هم که زور چندانی ندارم که نگذارم که بگذارد. اثرگذاری روانی دارد. بگذریم. علی‌الرسم فی امثالها، بهتر است که مثل بچه آدم، سرمان را بیندازیم پایین، بسته پیشنهادی‌مان را تحویل دهیم.

بسته پیشنهادی: در راستای برخورد شدیداللحن با فرصت‌طلبی‌های برخی از دلالان همیشه در خیابان، به رهنمودهای«ارز»نده ما توجه بفرمایید:

1ـ سیاست شکننده: الان روزهای آخرسال است و فرصت مغتنمی است فراروی مسئولان اقتصادی که دم حاجی‌فیروز سالی یک روز را تا نرفته ببینند و از وی بخواهند که در سطح بازار راه برود و در راستای شکست نرخ ارز و سکه بگوید: «بشکن بشکنه، بشکن»؛ آنگاه هرکس که حواسش نبود و ناخودآگاه گفت: «من نمیشکنم...»، فی‌الفور درجا بگیرندش تحویل مسئولان ذیربط دهند. فقط مراقب باشند تحویل مسئولان بی‌ربط ندهند.

2ـ دیش دیدن دلال‌ها: کمی چشم‌های خود را بمالیم، بعدش جوری به دلال‌های سطح بازار نگاه کنیم که آنها را شبیه دیش ماهواره ببینیم. این طوری شاید در جمع‌آوری آنها بهتر و سریع‌تر عمل کنیم. دوش می‌آمد و چون دیش برافروخته بود / تا کجا باز دل سکه‌خری سوخته بود.

رضا رفیع