این بازیگر با دو فیلم سینمایی «خائن‌کشی» به کارگردانی مسعود کیمیایی و «نمور» به کارگردانی داوود بیدل در چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. او در فیلم کیمیایی، در نخستین همکاری‌اش با این کارگردان صاحب‌سبک و مولف، نقش یک زن موتورساز را بازی کرده و در نمور نیز در کنار بازیگرانی چون محمدرضا علیمردانی، سمیرا حسن پور و... یکی از نقش‌های اصلی را در لوکیشن‌های بکر بندرانزلی عهده‌دار شده است. گفته می‌شود محور اصلی قصه فیلم نمور بر پایه کینه و سوءتفاهم در رفتارهای اجتماعی انسان‌ها استوار شده است.
این ملودرام اجتماعی داستان خانواده‌ای است که پس از مدت‌ها به بهانه فوت شوهرخواهرشان به زادگاه خود در منطقه‌ای از شمال رفته و با رخدادهایی مواجه می‌شوند. نقش‌هایی که به نظر می‌رسند هر یک به واسطه شاخصه‌های ساختاری و محتوایی هر دو پروژه و به ویژه تمایزهای هر یک از کاراکترها در شیوه جان‌بخشی و نیازهای روایی، میدان و وسعت عمل خاصی را در اختیار بازیگری با قابلیت‌های نسیم ادبی گذاشته‌اند؛ هنرمندی که همواره ثابت کرده تک بعدی نیست و رویکردهای فرامتنی نیز به فیلمنامه دارد و جسارتش در بالقوه ساختن پتانسیل‌های نقش، مثال‌زدنی است. نسیم ادبی از جمله چهره‌هایی است که می‌توان او را دست‌پرورده هنر تئاتر و برخاسته از سن نمایش دانست که از نیمه دهه ۷۰ توانسته تجربه‌های ارزنده‌اش از این حوزه را در سینما و تلویزیون نیز جاری کند و به مرور در هر سه عرصه تکامل یابد. بازیگری که به همان اندازه که درک جامعی از صحنه تئاتر دارد، میزانسن را در سینما و تلویزیون و تفاوت مدیوم‌ها به جهت ضرورت‌ها و تفاوت‌های ایفای نقش نیز می‌شناسد و همین خصوصیات، انتظارها را از او در فجر امسال افزایش داده است تا بلکه این‌بار دست پر از جشنواره به خانه بازگردد، هرچند که به گفته خودش هیچ‌گاه برای دریافت جایزه بازیگری نکرده است. نسیم ادبی در گفت‌وگو با جام‌جم، از کم و کیف نقش‌اش در فیلم نمور به کارگردانی داوود بیدل و حال و هوای جشنواره فیلم فجر گفته است که در ادامه می‌خوانید.
چه چیزی در فیلمنامه نمور شما را ترغیب به پذیرش نقش کرد؟در وهله اول پیش از این با داوود بیدل، کارگردان و همچنین یاسر جعفری، تهیه‌کننده همکاری داشتم و شناختم از هر دو عزیز باعث شد خیالم از بسیاری جهات راحت شود. فیلمنامه را هم دوست داشتم. فیلمنامه‌ای رئالیستی و مناسب با جامعه کنونی که اتفاقات و فراز و نشیب‌های آن و البته رازی که در این خانواده پس از سال‌ها فاش می‌شود برایم جالب بود. خود نقش هم جای کار داشت.
درباره نقشی که در این فیلم ایفا کردید توضیح دهید.در این فیلم نقش زنی به نام سمیرا را بازی می‌کنم که انتخاب دوم مردی است که به‌نوعی پس از سال‌ها گره رازی توسط او باز می‌شود. سمیرا زنی ثروتمند و سیاستمدار و البته وسواسی است که در آلمان تحصیل کرده و بعد از بازگشت به ایران ازدواج کرده است.
معمولا برخی بازیگران به ایفای نقش منفی تن نمی‌دهند تا به قولی تصویر خوبی که از نقش‌های قبلی‌شان در ذهن مخاطب مانده مخدوش نشود. شما هم جزو این دسته بازیگران هستید؟از نظر من نقش منفی مطلق وجود ندارد. چون در کاراکترهای منفی هم باز رگه‌ای از ویژگی‌های مثبت را می‌توان یافت یا این‌که آن کاراکترها حتما دلیلی برای منفی‌شدن داشتند. به عبارت دیگر بعضی از نقش‌ها سیاه‌شان بیشتر از سفیدشان است که می‌شوند نقش خاکستری، اما در فیلم نمور هیچ زن نقش منفی وجود ندارد و به نوعی می‌توان گفت بعضی از زن‌های این فیلم خاکستری هستند.
و حالا بعد از اتمام ساخت نمور، از نتیجه کار رضایت کامل دارید؟بله، داوود بیدل به‌عنوان کارگردان کارش را بلد است.
یعنی فکر می‌کنید این فیلم تجربه‌ای است که بعدها بتوانید از آن به عنوان یکی از آثار موفق کارنامه کاری‌تان نام ببرید؟البته تا زمانی که فیلم را روی پرده نبینم نمی‌توانم جواب این سؤال را بدهم اما مطمئنا بابت بازی در آن متاسف نخواهم شد.
گویا قرار است نمایش «خونین‌زار» به کارگردانی سهراب حسینی که پیش از این در دو مقطع اجرا شده، اواخر بهمن‌ماه که به نوعی همزمان با پیک ششم کروناست با بازی شما به صحنه برود. چه خبر از این نمایش؟بله، قرار است نمایش خونین‌زار به نویسندگی و کارگردانی سهراب حسینی و تهیه‌کنندگی حسن مصطفوی از ۲۴ بهمن‌ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه برود. این نمایش در هر دو اجرای قبلی مورد توجه تماشاگران قرار گرفت و در مجموع هفت ماه روی صحنه بود. البته این‌بار تنها یک هفته اجرا می‌رود و من تنها بازیگر این نمایش هستم که ۵۰ دقیقه مونولوگ می‌گویم. البته این نکته را هم متذکر شوم که بحران چیزی نیست که بتوان گفت انتظارش را نداشتیم چراکه ممکن است هر لحظه پیش بیاید. مثلا در دوران جنگ هم سالن‌های تئاتر مدتی بسته شدند و بسیاری از هنرمندان به کارهای دیگر غیر از آنچه تخصص‌شان است رو آوردند. پس این قبیل اتفاقات یا بحران‌ها در طول تاریخ، در دورانی گذرا رخ می‌دهد اما آنچه اهمیت دارد این است که مدیران در آن دوره کوتاه یا بلند بحران چه کردند. در دوران کرونا آنچه قابل تقدیر است تلاش خود اهالی تئاتر برای زنده نگه‌داشتن این هنر است. هنرمندان بسیاری در این حوزه به اجرای نمایش آنلاین رو آوردند که گذر از این بحران را هم برای خودشان و هم برای مردم آسان‌تر کنند. همه‌گیری کرونا به ما دوباره و دوباره یادآوری کرد که قدر تمام آنچه داریم را بدانیم، قدر دیدن تماشاگر رودر روی خود، قدر روی صحنه راه‌رفتن و... و همواره به یاد داشته باشیم که در دوران بحران حمایتگری نداریم و خودمان باید به خودمان کمک کنیم. البته امسال من به غیر از نمایش خونین‌زار، نمایش «شب/خارجی/یرما» را هم با حضور هنرجویان مدرسه فانوس در تالار مولوی روی صحنه بردم که آن‌هم بازخورد خوبی داشت.
به نظر خودتان ۵۰ دقیقه مونولوگ در نمایش، مخاطب را خسته نمی‌کند؟(می‌خندد) خب، ۵۰ دقیقه مردم باید من را ببینند اما به جرأت می‌گویم به قدری این کار جذاب است که مخاطب اصلا متوجه گذشت زمان نمی‌شود.
و این روزها قرار است سریال «آمستردام» به کارگردانی مسعود قراگوزلو با بازی شما از شبکه نمایش خانگی منتشر شود. با توجه به حواشی‌ای که پیرامون برخی سریال‌های این شبکه وجود دارد از بازی در این پلتفرم‌ها راضی هستید؟چراکه نه. سریال‌های شبکه نمایش خانگی پربازدید است و مردم آنها را دوست دارند. حتی در این دو سال همه‌گیری کرونا توانست جایگزین خوبی برای سینما شود.
اگر نامزد دریافت سیمرغ نشوید ناراحت نمی‌شوید؟به هیچ‌وجه. من برای جایزه بازی نمی‌کنم. برای من همیشه مهم بوده که مردم از کارم راضی باشند و آثار ماندگاری از خودم به‌جا بگذارم. از نظر من سیمرغ یا هر جایزه دیگری ملاک تشخیص چیزی نیست. بنابراین همیشه به این فکر می‌کنم که کارم را در هر مدیومی به بهترین شکل ممکن انجام دهم. مثلا با وجود این‌که در تلویزیون چندان پرکار نیستم اما از خوش‌اقبالی‌ام است که همان تعداد سریالی هم که در آنها جلوی دوربین رفته‌ام، دیده شده و مورد استقبال مردم قرار گرفته.
البته خاطرم هست که جایی گفته بودید اولویت‌تان تئاتر است.بله، من عاشق تئاتر هستم و تئاتر همواره برایم اولویت بوده. بارها روی صحنه رفته‌ام اما همچنان فکر می‌کنم تئاتر چیزهایی دارد که هنوز نشناخته‌ام و هنوز نقش‌هایی در تئاتر هست که آنها را بازی نکرده‌ام. پیشترها با خودم می‌گفتم یا باید تبدیل شوم به یک بازیگر تئاتری درجه یک یا یک بازیگر تلویزیونی و سینمایی درجه یک. چون معتقد بودم و هستم که آدم نمی‌تواند نصفه‌نیمه باشد. برای من به‌خصوص در اوایل کارم تئاتر خیلی اهمیت داشت و برای همین سعی می‌کردم کمتر کار تصویر کنم.
با توجه به این‌که در جشنواره امسال فیلم فجر، چهره‌های سرشناس و استعدادهای جوان فیلمسازی در کنار هم حضور دارند، این همراهی و حضور همزمان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
کلا سال‌هاست که درباره جشنواره فیلم فجر هیچ پیش‌بینی‌ای ندارم. حتی به دلیل این‌که همیشه در این ایام مشغول کار هستم فرصتی برای تماشای آثاری که خودم در آنها بازی کرده‌ام را هم ندارم. جشنواره فجر هر سال به سیاست‌گذاری‌های همان سال وابسته است. مثلا امسال در جریان ساخت فیلم‌های باکیفیت و جذابی هستم که در جشنواره انتخاب نشدند و این در حالی است که قطعا این فیلم‌ها نسبت به برخی فیلم‌های حاضر در این دوره از کیفیت بالاتری برخوردار هستند، اما به هر حال فی‌نفسه جشنواره فجر اتفاقی است که برای مردم به دلیل رقابتش جذاب است.
و در این میان نظر مردم چقدر برای شما مهم است؟
خیلی زیاد. چون آنها با دل و جان پای تماشای آثارم می‌نشینند.
ساناز قنبری - سینما / روزنامه جام جم
چه چیزی در فیلمنامه نمور شما را ترغیب به پذیرش نقش کرد؟
