حالا واقعا: دختر می‌خواهید یا پسر؟

در نظر برخی از ما، مهم نیست بچه‌ای که قرار است به دنیا بیاید، فرزند خودمان است یا بچه یکی از آشنایان یا دوستان؛ بالاخره دختر و پسر برای‌مان فرق می‌کند، البته این تفاوت اصلا مثل آن تفاوت‌هایی نیست که در گذشته شاهد آن بوده‌ایم، آن روزهایی که اگر زنی چندبار دختردار می‌شد، به جرم دخترزا بودن طلاقش می‌دادند، همان وقتی که اسم بعضی‌ها «دختربس»، «کافی» و «کفایت» بود تا نشان دهند خانواده‌ای از این‌که اخرین فرزند هم دختر شده، ناراحتند!
زمانه تغییر کرده و حالا ممکن است خانواده‌ای دختر بخواهد، ولی مسلما اگر فرزندشان پسر باشد، آن جمله معنی پیدا می‌کند: مهم این است که نوزاد سالم باشد، بقیه مسائل فرع است.
با این حال، هنوز هم بعضی خانواده‌ها در این موضوع افراط می‌کنند و تا جایی پیش می‌روند که هنگام ازدواج، دختری را برای پسرشان در نظر می‌گیرند که خواهرهایش پسرزا باشند.

این گروه از جامعه باور دارند اگر خانواده‌ای دخترزا باشد، ممکن است عروس آنها هم فقط دختر به دنیا بیاورد و در نتیجه از نظر آنها پسرشان چنان که باید و حقش است، خوشبخت نمی‌شود! اما موضوع مهم این است که واقعا باور کنیم و بپذیریم جنسیت کودکان تفاوتی ندارد و همین که آنها سالم و سلامت باشند، کافی است. تعدادشان هم مهم نیست؛ یعنی اگر فقط قرار است یک بچه متولد شود، باز هم نباید در مورد جنسیت آن حساسیت نشان داد.
البته گروهی هم به‌دنبال شیوه‌های درمانی مختلفی هستند که دختر یا پسر بودن فرزندشان را انتخاب کنند. این گروه معمولا از رژیم‌های غذایی مختلف کمک می‌گیرند و باور دارند با مصرف مواد غذایی خاصی می‌توانند دختر یا پسر بودن فرزندشان را تعیین کنند. مثلا می‌گویند اگر هویج، کشمش و موز بخورید، دختردار می‌شوید و اگر کرفس و کاکائو مصرف کنید فرزندتان پسر خواهد شد. این نظر، چه پایه و اساسی علمی داشته باشد، چه نداشته باشد، در هر صورت صد درصد نیست و باید به سلامت فرزند اهمیت بیشتری داد نه به دختر یا پسر بودن او. حتی از این هم مهم‌تر آن است که بچه را باید درست تربیت کرد، چه پسر باشد و چه دختر.

کاش خانواده‌های محترم، قدری از این وسواس را می‌گذاشتند برای آموختن راه‌های مناسب تربیت بچه و این‌که چگونه باید او را برای ورود به زندگی و دست‌وپنجه نرم کردن با مسائل مختلف آن آماده کرد