لطفا در این مکان با تلفن همراه صحبت نکنید

امسال این سالن به‌طور عجیبی شلوغ است و دیشب هم من در میان ازدحام جمعیت به زور یک صندلی پیدا کردم. پس از چند دقیقه هم آنونس جشنواره روی پرده رفت و لحظاتی پیش از آغاز فیلم هم از تماشاگران خواسته شد «تلفن‌های همراه خود را خاموش نگه دارند» ولی با وجود این هنگام پخش فیلم بارها و بارها از ردیف‌ها و صندلی‌های همجوار صدای آهنگ‌های گوناگون و زنگ موبایل‌ها شنیده می‌شد و حتی برخی از این دوستان همکار و هنرمند و مهمان و مدیر و... با اعتماد به نفس خاصی به این تماس‌هایشان پاسخ هم می‌دادند و یکی دو دقیقه‌ای نجوایشان بیخ گوش ما شنیده می‌شد.

پس از پایان فیلم وقتی شب هنگام برای رفتن به خانه سوار تاکسی شدم ناخودآگاه نوشته‌ای روی شیشه جلوی تاکسی توجهم را جلب کرد: «مسافر گرامی لطفا با تلفن همراه خود صحبت نکنید.»

شبیه این جمله را در طول روز همه ما بارها و بارها در مکان‌های مختلف خوانده و دیده‌ایم از بانک‌ها گرفته تا ادارات دولتی، مدارس و حتی اتوبوس و تاکسی.

پیش از این فکر می‌کردم اگر قرار باشد در همه این مکان‌ها استفاده از تلفن همراه ممنوع باشد که دیگر کلا اسم این تلفن را باید تغییر دهیم و به همین دلیل همیشه منتقد مکان‌ها و کسانی بودم که چنین کاغذی را بر دیوارها و میزهایشان نصب می‌کردند و فکر می‌کردم خود مردم هم بالاخره تا حدی این مسائل را رعایت می‌کنند. اما از شب گذشته وقتی دیدم گروهی از مردم که دست کم خودشان نام فرهنگی را بر کاری که انجام می‌دهند گذاشته‌اند در استفاده از یک وسیله ارتباطی تا این اندازه بی فرهنگی نشان می‌دهند، به همه کسانی که در بانک‌ها و وسایل نقلیه عمومی و... کار می‌کنند تا حدی حق دادم که بنویسند: «لطفا در این مکان با تلفن همراه صحبت نکنید.»

سینا علیمحمدی - دبیر گروه فرهنگ و هنر