یکصدا باشیم

12تیر یادآور واقعه ای دردناک در تاریخ انقلاب اسلامی است. هواپیمای مسافربری ایران ایر که در مسیر بندرعباس - دوبی در پرواز بود، کمتر از 7دقیقه پس از پرواز، مورد اصابت

کد خبر: ۱۳۸۸۲۳

2فروند موشک شلیک شده از سوی ناو امریکایی وینسنس قرار گرفت و با تمامی سرنشینانش در آبهای گرم خلیج فارس سقوط و 12تیرماه 67را به کارنامه سیاه جنایات امریکا اضافه کرد.
در این حمله امریکا، بیش از 290سرنشین و خدمه این هواپیما به شهادت رسیدند. 65تن از قربانیان این واقعه را کودکان تشکیل می دادند، کودکان یک ماهه تا 12ساله که جرمشان تنها ایرانی بودن بود.
اگرچه نیروی دریایی امریکا هنگامی که با واکنش افکارعمومی جهانیان مواجه شد، در توجیه اقدام خود از آن به عنوان خطا در تشخیص نوع هواپیما یاد کرد؛ اما هیچ کس باور نکرد که ناوی چون وینسنس با آن همه تجهیزات پیشرفته و مدرن از تشخیص یک هواپیمای مسافربری عاجز مانده و به خطا آن را به عنوان یک جنگنده مهاجم هدف قرار داده است.
تشریح فنی دلایل رد ادعاهای امریکایی ها در این واقعه بارها از سوی متخصصان امر بازگو شده و تکرار آن در این یادداشت نمی گنجد؛ اما یادآوری این واقعه یادآوری نمونه ای از دشمنی های امریکا علیه ملت ایران در طول سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی است.
از واقعه طبس گرفته تا حمایت از کودتا علیه دولت انقلابی ایران ، از حمله به سکوهای نفتی ایران گرفته تا حمایت آشکار و پنهان از صدام در جنگ تحمیلی علیه ایران و اکنون نیز برگ دیگری از دشمنی های واشنگتن را در قالب قطعنامه های شورای امنیت علیه فعالیت های هسته ای ایران شاهدیم.
مروری کوتاه بر این وقایع نشان می دهد مشکل امریکا با ایران تنها در چارچوب پرونده هسته ای ایران خلاصه نمی شود، بلکه مشکل امریکا با ایران انقلابی است که به خواسته های امریکا «نه» گفته و تصمیم دارد که تنها به ملت خود تکیه کند. کسانی که اکنون از رودررویی ساده مقامات ایران و امریکا ذوق زده می شوند و حل مشکلات کشور را در گرو مذاکرات دو کشور می دانند یا کینه توزی های امریکا را در 28سال گذشته فراموش کرده و یا سقف دشمنی های واشنگتن را در پرونده هسته ای ایران یا مسائل عراق جستجو می کنند که با نرمش ایران در این موارد همه اختلافات گذشته فراموش و مشکلات کشور حل شود.این نگاههای خوشبینانه آن گاه که امریکا در چالش افغانستان و هم اکنون عراق گرفتار آمد و دست به دامن ایران شد بروز کرد؛ اما برای هر تحلیلگری مشخص است اگر واشنگتن در خصوص افغانستان و عراق از ایران درخواست کمک کرد، نه از دوستی بلکه برای فرار از چالشی بوده که خود منشا آن بوده است.
هم اکنون دشمنی امریکا با ملت ایران به اوج رسیده است. اگر دیروز هواپیمای مسافربری ما را به بهانه ای سرنگون کردند، امروز به دنبال سرنگونی نظام اسلامی است. این هدف مادامی که ملت و دولتمردان یکی بوده و یکپارچگی خود را حفظ کنند، سرابی بیش نخواهد بود و اگر خدای نکرده در این صفوف شکافی ایجاد شود، امریکایی ها برای اقدام جدی علیه کشورمان تردید نخواهند کرد. امریکایی ها یکبار تحریم های اقتصادی ایران را تجربه و بی نتیجه بودن آن را دیده اند. آنها می دانند با تحریم ، ایران حرکت خود را به سوی خودکفایی در تمامی حوزه ها شتاب بیشتری بخشیده است.
بنابراین راههای دیگری را امتحان خواهند کرد. پس با وجود تمامی مشکلات ، اختلاف سلیقه ها و دیدگاه های متفاوت در مقابل دشمن یکصدا باشیم.