انرژی هسته ای موضوع درگیری یا موضع درگیری؛

پرونده هسته ای ایران به روزها و مراحل حساس خود نزدیک شده است ، بنابراین حرکتهای بازیگران موثر در این عرصه ، حساسیت ها و ویژگی های خاصی یافته و ممکن است اشتباه در محاسبات از سوی هر کدام از طرفین ، دیگر فرصت جبرانی باقی نگذارد.

کد خبر: ۱۲۶۳۲۶

بنابراین نکات ذیل را برای مشخص شدن زوایای اصلی این پرونده می توان برشمرد: در پرونده هسته ای ، فناوری هسته ای موضوع مورد مناقشه نیست ، بلکه موضع ، زمین و فضای مورد مناقشه و درگیری است.
به عبارتی باید گفت بحث هسته ای موضوع اصلی اختلاف بین ایران و طرفهای مناقشه نیست بلکه موضوع اصلی بین ایران و امریکا و برخی کشورهای اروپایی همراه آن ، تصمیم و تلاش آنها برای اجرای نقشه هایی مانند خاورمیانه جدید یا اسامی دیگر این طرح است که می خواهند با آن به نظم دلخواه خود در جهان برسند و قدرت و سیطره کاملی بر جهان پیدا کنند.
در مقابل نظم دلخواه مورد نظر امریکا و همفکرانش ، ایران و دیگر کشورهای مسلمان باید در جایگاهی برای افزایش قدرت و سیطره امریکا و متحد منطقه ای اش اسرائیل قرار گیرند و به نحوی نقش سرباز آنها را ایفا کنند و پاسدار اهداف و منافع امریکا باشند.
در این میان تنها کشوری که از حیطه کنترل و اقتدار امریکا بیرون قرار گرفته و الگو و چشم اندازی برای دیگر کشورها و ملتها شده ایران است ؛ لذا امریکا و شریکان آن برای تضعیف و در نهایت ، حذف این نظام تلاش می کنند تا اگر نتوانند ایران را در حیطه قدرت و اقتدار خود درآورند، لااقل آنقدر ضعیفش کنند که نتواند تاثیری بر دیگر کشورهای اسلامی و خاورمیانه داشته باشد.
موضوع درگیری بین ایران و امریکا این است ؛ اما صحنه یا به عبارتی خاکریز درگیری ، در پرونده هسته ای قرار گرفته است.
بنابراین ملت ایران و مسوولان آن بخوبی می دانند که بحث هسته ای به تنهایی موضوع اختلاف نیست ، بلکه زمین محل درگیری است و باید دقت کرد محل درگیری را به اشتباه موضوع درگیری تصور نکنیم.
با این نگاه ، عقب نشینی از موضوع هسته ای منجر به رفع موضوع اختلاف نخواهد شد؛ زیرا همچنان اختلاف مورد نظر باقی خواهد ماند که یا با تسلیم ایران در مقابل آنها منجر شود یا آنقدر ما را تضعیف کنند که دیگر مزاحمتی برای نقش امریکا در منطقه ایجاد نشود.
با این وصف نشان داده می شود که عقب نشینی از موضوع هسته ای نه تنها اختلافات را حل نمی کند بلکه ایران را در موضع ضعیف قرار می دهد و دشمنان به این نتیجه می رسند که با تهدید و صدور قطعنامه های دیگر می توانند گام به گام ایران را به عقب نشینی وادار کنند.
بنابراین عقب نشینی از خاکریز هسته ای به این معنی خواهد بود که درگیری بعدی ما با آنها در خاکریزهای دیگر مانند بحث تروریسم و صلح خاورمیانه یا بحث حقوق بشر و بهانه های دیگر مثل آن و یا حتی بهانه هایی درباره در اختیار داشتن سلاحهای دفاعی و موشکی و... خواهد بود.
بنابراین زمینه درگیری ما که در حال حاضر بحث انرژی هسته ای است ، مناسب ترین محل برای مقاومت است ، زیرا در موقعیت ها و خاکریزهای دیگر شرایط مناسبی را که در پرونده هسته ای داریم ، نخواهیم داشت ؛ لذا مقاومت در زمین انرژی اتمی به مراتب آسان تر است و قدرت مانور بیشتری برای ایران به همراه دارد.ویژگی های این زمین به این شرح است:
1- اجماع داخلی بسیار مطلوبی در کشور ایجاد شده و میان اکثریت مطلق مردم و تقریبا تمامی گروهها و جناحهای سیاسی بر سر اصل حق استفاده از انرژی اتمی وحدت نظر وجود دارد، در حالی که ممکن است در دیگر موضوعات ، این اجماع مناسب در اختیار ما نباشد.
2- فناوری هسته ای و دستاوردهای ایران در این خصوص از نظر حقوقی و براساس مقررات بین المللی کاملا بر حق و متناسب با تمامی موارد حقوقی جهانی است و به همین لحاظ، قدرت دفاع و چانه زنی ما را در مذاکرات به شکل کاملا مناسبی بالا می برد و در مقابل ما حریف با موضع حقوقی ضعیف در نقطه ضعف قرار دارد؛ لیکن ممکن است در موضوعات دیگر این برتری کامل در اختیار ما نباشد.
3- فناوری هسته ای و دستیابی به آن ، به خودی خود و به دلیل ماهیت فنی و تکنولوژی آن موجب افتخار و غرور ملی است و همچنین باعث افزایش اعتبار جهانی ایران در منطقه خاورمیانه شده است. بنابراین اختلاف و مقاومت دربرابر امریکا و متحدانش بر سر مساله ای که خود باعث غرور و افتخار است ، برای مردم و کشورهای منطقه و جهان توجیه پذیر و قابل دفاع است و این نقطه قوت ممکن است در دیگر عرصه های مورد اختلاف وجود نداشته باشد.
4- موضوع هسته ای و دستیابی به این فناوری را از طریق برخورد نظامی نمی توان از بین برد، زیرا این فناوری بومی شده و تنها محدود به برخی تاسیسات و ساختمان ها و تجهیزات نیست ، بلکه در افکار و اذهان عده ای متخصص و دانشمند جای گرفته و در صورت لزوم می تواند بارها و بارها تکرار و مراکز جدیدی برای انرژی هسته ای ساخته شود، لذا قدرت نظامی که معمولا ابزار مناسب امریکا و متحدانش برای تحمیل اراده آنها به دیگران است ، در این عرصه کارایی چندانی ندارد و بعلاوه خود دانش هسته ای می تواند فرصتی برای بازدارندگی از برخورد نظامی باشد که این امتیاز در عرصه های دیگر به این روشنی وجود نخواهد داشت.
5- در پرونده هسته ای قدرت مانور و چانه زنی بسیار زیادی در اختیار ایران است و می تواند با حجم زیادی از پیشنهادها با طرفهای خود سر میز مذاکره بنشیند و هر طور مصلحت می داند و منافع کشور را تامین می کند مانور بدهد؛ زیرا بحث هسته ای از محدودیت های دیگر موضوعات به دلیل ایدئولوژیک بودن یا موضوعات حیثیتی که به تمامیت ارضی کشور می پردازد، فارغ است.
پس این زمین مبارزه برای مانور، زمین مناسبی است و شاید در دیگر موضوعات مورد اختلاف چنین قدرت مانوری نداشته باشیم. بنابراین به پرونده هسته ای باید به عنوان زمین درگیری نه موضوع درگیری نگریسته شود و اگر پیروزی کامل در کوتاه مدت حاصل نمی شود، نگذاریم خاکریز درگیری را به دیگر موضوعات مورد نظرش برساند. لذا حریف را باید در زمین پرونده هسته ای زمین گیر کرد.