رویای شیرین ، واقعیت تلخ

اخیرا رقابتهای بسکتبال پیشکسوتان با خاطرات وشیرینی های خاص خود پایان یافت مطلبی که تقدیم حضورتان شده است توسط دکتر رضا علی یکی از پیشکسوتان محترم این رشته ورزشی وبه انگیزه برگزاری رقابتهای فوق برای ما ارسال شده است

کد خبر: ۵۵۷۵

پس از گذشت 20 سال دوری از ورزش قهرمانی ، امروز دوستان ورزشی ام زنگ تلفن را به صدا درآوردند. از آن طرف سیم ،پیامی را که سالها نشنیده بودم ، دوباره شنیدم پیام این بود: مسابقات پیشکسوتان بسکتبال شروع شده و شما بازی می کنید به نظر کار زیبایی بود بازگشت به گذشته و بازخوانی خاطرات گذشته ،دیدار دوستان دیرین عزم را جزم کردم ، کفشهای به یادگار مانده از آن دوران شیرین را پوشیدم ای کاش جسم و روح ما هم می توانست مانند کفشهایمان در کمد نگهداری شوندو همان طراوت و ویژگی های گذشته را داشته باشند غبطه می خوردم که چرا شرایط گذشته را ندارم و نمی توانم دوباره همان افتخارات گذشته را بازخوانی و بازسازی کنم.روز موعود فرارسید و برای اجرای یک نمایش تحسین برانگیز ارزشی و اخلاقی ورزشی ، رهسپار سالن مسابقات شدیم در سالن دیدارها تازه و خوش وبش ها شروع شد اغلب دوستان سالها در اردوهای مختلف و مسافرت ها و مسابقات یکدیگر را دیده و سالیانی را با هم گذرانده بودند کلی خوش بودیم صحنه های زیبایی بود و بوی خوش آشنایی می داد دو تیم خود را آماده می کردند تا هنرهای گذشته را بازسازی کنند آنچه شاهد بودیم ، نمایشی از اندیشه ها و روشها و منش های پهلوانی و قهرمانی و بزرگی و فروتنی ، آزادگی و رفتار ورزشی بود سرانجام با سوت داور شروع مسابقه را درک کردیم ، فهمیدیم مسابقه ای در کار است مربی جدی وشوخی تیم اصلی و ذخیره را مشخص کرد. آمبولانس دم در ایستاده هر کسی سکته کرد و بیمارستان نگران نباشید بازی مهم است وارد زمین شدیم سوت داور و شروع اما توپ و زمین بدقلقی می کردند، حلقه ها انگار غریبه بودند پاها یاری نمی کرد نفسها زود به شماره افتادند شوخیها با جدی آمیخته شدند موهای سپید بختها را برای کسب امتیاز و قهرمانی سیاه کرده بودند بدنها یاری نمی کرد نگاهها در حسرت دیدن شرایط شکوفایی و درخشان گذشته خشکیدند.باور من این بود که آنچه در زمین به نمایش درخواهد آمد، یک بازی جانانه و قهرمانانه در زمینه های اخلاقی و ارائه ارزشهای معنوی در ورزش خواهد بود فکر می کردم اگرچه بدنها آماده نیست ،دستها دوستانه است ، نگاه ها مهربانانه است ، پدرها به فرزندان درس جوانمردی و گذشت و فداکاری می آموزند، مهر ومحبتها ارزان و بی ریا ارائه می شود مربیان تیمها که از بازیکنان پیشکسوت تر و قدیمی تر هستند،با مرور دفتر خاطرات گذشته ها، در رویای شیرین روزهای گذشته سیر می کنند این بار برد و باخت تیمها را با لب خندان می پذیرند و به بازیکنان توصیه می کنند مواظب خود باشند تا آسیب نبینند داورها که بعضا از بازیکنان جوانتر هستند، برای شروع بازی از برخی بازیکنان رخصت می طلبند خیال آنها راحت و آسوده است فکر می کنند شاید اولین بار خواهد بود که بازیکنان از آنها پیشکسوت ترند و بازی ای را داوری می کنند که تمام صحنه هایش شیرین و دلنشین بوده و این تجربه جالب و داستانی شیرین خواهد بود وقتی سوت پایان مسابقه به صدا درآمد، گویی از خوابی خوش بیدار شدیم و دیدیم حقیقت چیز دیگری است آری از همان ابتدا بعضی تصور می کردند باید به عنوان بازیکن اصلی در ترکیب تیم باشند مربیان بازی را حساس و حیثیتی تشریح و آخرین توصیه ها را اعلام می کنند که باید بازی را ببرند در زمین هر کس به اصل خود برمی گردد داستان واقعی می شود از عینک جدید خبری نیست بازیکنان از برخوردها دلخور و معترض می شوند لبخندهای داور با اعتراض جدی بازیکنان ، قطع می شود رشته ها پنبه می شود، نقشه ها نقش بر آب می شود همگان عینک گذشته را بر چشم می زنند همه به اصل خویش برمی گردند عصبانی ها عصبانی اند، آرام ها آرام هستند بازیگوشها بازیگوشی می کنند مثل گذشته برخی به خودنمایی می پردازند،درون همه می جوشد من که همیشه به آنچه داور و مربی می گفت ، تسلیم بودم ؛ باز هم تسلیم هستم ، اخلاق برایم حرف اول را می زند، ارزش را ورزش و ورزش را ارزش می دانم گرچه در دو تیم بیش از گذشته بازیکن ملی و سطح ملی حضور دارند حتی مربیان ملی آنها به اندازه یک تیم اصلی در زمین دیده می شوند کلی از افتخارات ورزش بسکتبال اینجا جلوه گری می کند اما سکوها از تماشاچی خالی است حتی بچه ها به دیدار بازی پدران خود نیامدند دوربین ها از این صحنه دورند و از روزنامه نگاران و ورزش نویس ها؛ خبری نیست عکاسها عکس نمی گیرند کسی به دنبال امضا نیست در رختکن پس از بازی کلی دلخوری تو دلها مانده و من معلم بازی در می آورم از همه تشکر می کنم و هدف از مسابقات را یادآوری می کنم اگر از این بازی فیلم گرفته می شد،جام جهان نما بود و می شد فهمید چرا در ورزش قادر به همگامی با کشورهای پیشرفته و موفق نیستیم . به ذهنم خطور می کند که شخصیت افراد در دوران کودکی شکل می گیرد و هر یک از ما هنرپیشگانی هستیم که با ماسکهای مختلف ، شخصیت کودکی خود را به صحنه نمایش می آوریم دوستان می اندیشند آیا اینها، فراموش شدگان امروز، افتخار آفرینان دیروزند؛و همگی مغموم ، رویای شیرین و واقعیت تلخ را در یاد و خاطر خویش حک می کنند.